ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

ക്ലാസ്സിൽ കിച്ചുവിന്റെ അവസ്ഥയും വിഭിന്നമായിരുന്നില്ല. കണ്ണുകൾകൊണ്ട് പലരും അവളോട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചിലരുടെ കണ്ണുകളിൽ അസൂയയും അത്ഭുതവുമായിരുന്നെങ്കിൽ മറ്റുചിലരുടെ കണ്ണുകളിൽ കല്യാണത്തിന് ക്ഷണിക്കാത്തതിലുള്ള പരിഭവവും നീരസവുമായിരുന്നു. മറ്റൊരു കൂട്ടം ആൾക്കാരുടെ കണ്ണിൽ നിരാശയും… വേറെയും ചിലർ  അവളെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി “ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം മനസ്സിലായി” എന്നമട്ടിൽ ആക്കിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ അതൊന്നും വലിയ കാര്യമാക്കാതെ ക്ലാസ്സിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. ഇടതടവില്ലാതെ ക്ലാസ് നടന്നിരുന്നതിനാൽ കിച്ചുവിന് ഇതുവരെ കണ്ണുകൊണ്ടുള്ളതല്ലാത്ത പരിഹാസങ്ങളോ പരാതികളോ കുത്തുവാക്കുകളോ കേൾക്കേണ്ടി വന്നില്ല.

പക്ഷേ പെട്ടെന്നായിരുന്നു ഇന്റർവൽ ആയെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന മണിമുഴങ്ങിയത്. പെട്ടെന്ന് തന്നെ നിത്യയെയും സ്വാതിയെയും അനന്തുവിനെയും കൂട്ടി കിച്ചു ക്യാന്റീനിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെയും സ്ഥിതി വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല. ഒരുപാടുപേർ വിവാഹത്തിന് ക്ഷണിക്കാത്തതിന്റെ പരിഭവമറിയിച്ചു. മറ്റ് ഡിപാർട്ട്മെൻറിലെ സുഹൃത്തുക്കൾ ഇതിനിടയിൽ അവളെ കളിയാക്കാനും സമയം കണ്ടെത്തി. എല്ലാത്തിനും മറുപടി കൊടുത്ത ശേഷം കിച്ചുവും സംഘവും വേഗം തന്നെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നിരുന്നു. കോളേജിന്റെ പിന്നിലായുള്ള, അധികമാരും പോകാത്ത വാകമരച്ചുവട്ടിലേക്കാണ് നാൽവർസംഘം പോയത്. അതവരുടെ സ്ഥിരം താവളമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും അവരുടെ കൊച്ചുകൊച്ചു സന്തോഷങ്ങൾക്കും സങ്കടങ്ങൾക്കും ഇണക്കങ്ങൾക്കും പിണക്കങ്ങൾക്കും സാക്ഷ്യംവഹിച്ചിട്ടുള്ളതാണ് ഈ വാക.

കിച്ചുവും സുഹൃത്തുക്കളും ആ തറയിൽ ഇരുന്നു. സിറ്റുവേഷൻ ഒന്ന് ലഘൂകരിക്കാനായി അനന്തു ഇടക്കിടക്ക് ചളി വാരി വിതറുന്നുണ്ട്. മൂന്നുപേരും അവളെ കളിയാക്കിയും തമാശപറഞ്ഞും സമയം ചിലവഴിച്ചു. കിച്ചുവിന്റെ മൂഡ് പതിയെ മാറിവന്നു. അവൾ അവരുടെ തമാശകളിൽ പങ്കുചേരുകയും ചിരിക്കുകയും ചെയ്തുതുടങ്ങി. സ്വാതിക്കും നിത്യക്കും അനന്തുവിനും അത് വലിയൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു.

കുറച്ചുനേരം കൂടി അവളവിടെയിരുന്നു.  അപ്പോഴേക്കും എം എ കംപാരേറ്റീവ് ലിറ്ററേചർ രണ്ടാം വർഷം പഠിക്കുന്ന മിത്ര അവരെ കാണാനായി അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു.  കിച്ചുവുമായി മിത്ര ഭയങ്കര ക്ലോസ് ആണ്.  അവർ മൂവരെക്കാളും സ്വൽപ്പം പ്രായം കൂടുതലായതിനാൽ അവർ മിത്രയെ ചേച്ചി എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്.