ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

“എന്റെ കിച്ചൂസേ… നിന്നോട് ഇപ്പോ ഉണ്ടാക്കിയത് കളയാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞോ?? നമുക്ക് അതുതന്നെ കഴിക്കാടൊ.. ഇങ്ങനെയും ചെയ്യാം എന്ന് ഞാനൊരു സജഷൻ പറഞ്ഞതല്ലേ????”

“ആണോ??എങ്കി ഓക്കേ.”

ഞങ്ങൾ വേഗംതന്നെ ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് കോളേജിലേക്കിറങ്ങി. കല്യാണം കഴിഞ്ഞശേഷം ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ കോളേജിലേക്ക് പോകുന്നത്. അതിന്റേതായ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർക്കും നന്നായിത്തന്നെ ഉണ്ട്. സ്റ്റാഫ് മെമ്പേഴ്സ് എന്തൊക്കെ ചോദിക്കും, കളിയാക്കുവോ ഇങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകളായിരുന്നു എനിക്കെങ്കിൽ കിച്ചുവിന് കുട്ടികളെ മാത്രം പേടിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു. കിച്ചുവിന്റെ ക്ലാസ്സിൽ  ഞാൻ ഇനിയും ചെല്ലേണ്ടതാണ്. എന്തായിരിക്കും എല്ലാവരുടെയും പ്രതികരണം എന്നത് എന്നെ വല്ലാതെ കുഴച്ചു.

എന്തായാലും രണ്ടുംകല്പിച്ച് ഞാൻ കിച്ചുവുമായി അകത്തേക്ക് കയറി. നേരെചെന്നത് പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ റൂമിലേക്കാണ്. പുള്ളി ഞങ്ങളെക്കണ്ടതും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങളെ സ്വാഗതംചെയ്തു.

“ആ… ഇതാരൊക്കെയാ… കേറിവാടോ.. ഓണപ്പരിപാടി അതിഗംഭീരമാക്കിയ സംഘാടകർ രണ്ടും കല്യാണവും കഴിച്ചോ…ഹഹ? എന്തായാലും ഞങ്ങളെ ഒന്നും വിളിച്ചില്ലല്ലോ..അതിലിവിടെ ഒരുപാട് പേർക്ക് പരാതിയുണ്ട്. എനിവേ, ഐ വിഷ് ബോത്ത് ഓഫ് യൂ എ  ഹാപ്പി ആൻഡ് പ്രോസ്പെരസ് മാരീഡ് ലൈഫ്. ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് ? ചിലവുണ്ട് കേട്ടോ രാജീവേ..”

“താങ്ക്യൂ സർ? പെട്ടെന്ന് നടന്നതായതോണ്ട് ആരെയും വിളിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…സോറി സർ..”

“ഇറ്റ്സ് ഓക്കേ മാൻ… ഡോണ്ട് വറി…അപ്പൊ ശരി. ക്യാരി ഓൺ??”

കിച്ചുവിനെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ടു ശേഷം ഞാൻ ഡിപ്പാർട്മെന്റിലേക്ക് പോയി. സ്റ്റാഫ് റൂമിലെത്തിയ എന്നെക്കാത്ത് അധ്യാപകരെല്ലാം നിരന്നിരുന്നു. സ്ഥിരം വരാത്ത ചിലർ പോലും ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിലർ ക്ഷണിക്കാത്തതിന്റെ പരിഭവം പറഞ്ഞപ്പോൾ വളരെ അടുപ്പമുള്ള ചില സുഹൃത്തുക്കൾ എന്നെ വാരിയാണ് നിർവൃതിയടഞ്ഞത്. എന്തായാലും ചിലരുടെ കുത്തുവാക്കുകളും ഉപദേശങ്ങളും ഉണ്ടാവാതിരുന്നില്ല. കിച്ചുവിന്റെ അവസ്ഥയും ഇതിൽനിന്ന് വിഭിന്നമായിരിക്കില്ല എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. നമ്മുടെ ജീവിത കാലത്തിന്റെ മൂന്നിലൊന്നും നമ്മൾ തൊഴിലിടത്തിലാണ് ചിലവഴിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് പരമാവധി ആരെയും വെറുപ്പിക്കരുതെന്നും വിഷമിപ്പിക്കരുതെന്നും എനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്. എന്തായാലും അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇതിനെല്ലാം ഒരു ചിരിച്ച മുഖത്തോടെയാണ് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞത്.