ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

പിറ്റേന്നും അതിന്റെ തിരക്കുകളിലായിരുന്നു. അന്നും കാര്യമായ സംഭവവികാസങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. എപ്പോഴും അടിയിടുമെങ്കിലും ഈ രണ്ടുദിവസങ്ങളിലും ഞാനും കിച്ചുവും തമ്മിൽ അങ്ങനെയൊന്ന് ഉണ്ടായില്ല. അല്ല… ഉണ്ടാവാൻ സമയം അനുവദിച്ചില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി.

അങ്ങനെ കാത്തിരുന്ന ഓണാഘോഷ നാൾ എത്തി. ഞാൻ ഒരു നീല കുർത്തയും അതിനു ചേരുന്ന കരയുള്ള മുണ്ടുമാണ് വേഷം. ഓണമല്ലേ… അൽപ്പം കളർ ആവാം??. കിച്ചുവിനെ കണ്ട എന്റെ കിളികളെല്ലാം കൂടടക്കം പാറിപ്പോയി? അത്രക്ക് സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അവൾ. ഒരു കസവ് സാരിയൊക്കെ ഉടുത്ത് ഇരുകാതുകളിലും ജിമിക്കി കമ്മലും ഒക്കെയിട്ട് കണ്ണുകളിൽ മഷിയെഴുതി നീണ്ട ഇടതൂർന്ന കാർകൂന്തൽ നന്നായി മെടഞ്ഞിട്ട് ഒരു കുഞ്ഞി പൊട്ടും കുത്തി എന്റെ മുന്നിൽ അധികം ചമയങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ വന്നുനിന്ന കിച്ചുവിനെക്കണ്ട എനിക്ക് ആറാംതമ്പുരാനിൽ ലാലേട്ടൻ ചോദിച്ച ചോദ്യമാണ് മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയത്…

“ഇതെന്താ കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ട് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതോ????”

പക്ഷെ ഞാനാ ചോദ്യം മനസ്സിലൊതുക്കി അവളെ നോക്കിനിന്നു. അവളത് ശ്രദ്ധിച്ചു എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം എന്റെ നോട്ടം മാറ്റി ഡീസന്റ് ആയി. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഞാനവളുടെ അധ്യാപകനല്ലേ… അപ്പൊ അവൾക്കെന്നോട് എനിക്കീ തോന്നുന്ന വികാരങ്ങളൊന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാനീ കാണിക്കുന്നത് മഹമോശമാവില്ലേ? ഈ ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ വന്നതോടെ ഞാൻ മറ്റ് പണികളിൽ വ്യാപൃതനായി. അവളും സഹായത്തിനുണ്ട്…

ഓണപ്പരിപാടികൾ ഒന്നിനൊന്ന് തകർക്കുന്നുണ്ട്. ഒരുവശത്ത് വടംവലി മത്സരമാണെങ്കിൽ മറുവശത്ത് തകർപ്പൻ ഓണപ്പാട്ടുകളും മറ്റൊരു വശത്ത് പിള്ളേരുടെ ആഘോഷവും പൊടിപൊടിക്കുന്നുണ്ട്. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോ നമുക്ക് നമ്മുടെ കോളേജ് കാലഘട്ടം മനസിലേക്ക് ഓടി വരും. ആ… ഇപ്പഴത്തെ പിള്ളേർ എങ്കിലും നന്നായി തന്നെ ആഘോഷിക്കട്ടെ?.

ഉച്ചയായി. സദ്യക്ക് സമയമായി. ഞങ്ങൾ ടീച്ചേഴ്സ് തന്നെയാണ് വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് വിളമ്പിക്കൊടുക്കുന്നതും. അങ്ങനെ സദ്യയൊക്കെ ഉഷാറായി. കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞ് ഒരു ഗ്ലാസ്സിൽ പായസവുമായി ഞാൻ കുറച്ചുമാറി നിക്കുവായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് എങ്ങോട്ടോ പാഞ്ഞുപോയ രമ്യ ടീച്ചർ എന്നെ വന്ന് മുട്ടിയതും ടീച്ചറുടെ കയ്യിലിരുന്ന കപ്പിലെ വെള്ളം എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കയ്യിലെല്ലാം ആയി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ രമ്യ ടീച്ചർ എന്നോട് സോറി പറഞ്ഞ് അത് തുടച്ചുതന്നു.

“ശ്ശോ! സോറി സാറേ…ഞാൻ തുടച്ചുതരാമേ…”