ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

“ഈശ്വരാ! ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞതിന്റെ ഒച്ച കൂടിപ്പോയോ? വല്ലതും കേട്ടുകാണുമോ?”
(ആത്മ)

“മ്മ്????”

ഞാനവളുമാരെ നോക്കി പുരികമുയർത്തി ചോദിച്ചു.

“ഒന്നൂല്ല. നീയെന്തോന്ന പെണ്ണേ ഇരുന്ന് പിറുപിറുക്കുന്നത്? മ്മ്?”

സ്വാതിയാണ് ചോദിച്ചത്. അപ്പോഴേക്കും അടുത്ത കുരിപ്പും എനിക്കിട്ട് താങ്ങി.

“ഞാനും കുറച്ചുനേരമായി ശ്രദ്ധിക്കുന്നു…ഇവള് വെറുതേ ഇരുന്ന് ചിരിക്കുന്നു. ആ ടെക്സ്റ്റിൽ എന്താ കിച്ചു ഇത്ര വല്യ കോമഡി? ഞങ്ങളൂടൊന്നറിയട്ടെ അല്ലേ സ്വാതി?

“അതെയതെ.. ഹിഹി ”

രണ്ടുംകൂടി എന്നെ ഇട്ട് വാരുവാണ്. ഞാൻ രണ്ടിനോടും കപടദേഷ്യം കാണിച്ച് ഇരുന്നിടത്തുനിന്ന് എണീറ്റ് കട്ടിലിലേക്ക് ചെന്ന് കിടന്നു.

“ഹും! ?”

അവളുമാർ എങ്കിലും എന്നെ വിടാൻ ഒരുക്കമില്ലായിരുന്നു.

“എങ്ങനെ നടന്നിരുന്ന പെണ്ണാ? ഇപ്പോ ബുക്കും വേണ്ട ആഹാരവും വേണ്ട. എന്താലേ? ??”

ഞാൻ രണ്ടിനെയും നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിക്കാണിച്ച ശേഷം മെല്ലെ കട്ടിലിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. വീണ്ടും ആ മുഖം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ചേക്കേറി.??

(ബാക്ക് ടു രാജീവ്)

“ശ്ശെ! അവളോടത്രയ്ക്ക് ദേഷ്യപ്പെടണ്ടായിരുന്നു?. പാവം പേടിച്ചു കാണും…”

എന്തായാലും നേരം പത്തുമണിയോടടുത്തതിനാൽ അൽപ്പനേരം ഫോണിൽ തോണ്ടിയിരുന്നതിന് ശേഷം ഞാൻ മെല്ലെ ഉറങ്ങാനായി തയ്യാറെടുത്തു. നാളെയും നേരത്തേ പോകേണ്ടതാണ്.

###

അങ്ങനെ രാവിലെ ഏഴുമണിക്ക് തന്നെ ഉറക്കമെണീറ്റ് ഞാൻ വേഗം ജോലിയെല്ലാം ഒതുക്കി കോളേജിലേക്ക് ഇറങ്ങി. അവിടെ എത്തി ആദ്യ അവർ എനിക്ക് എം എ ഇംഗ്ലീഷ് ബാച്ചിനായിരുന്നു ക്ലാസ്സ്.  കിച്ചുവുമായുള്ള അടിപിടി ഒഴിച്ചാൽ ബാക്കിയെല്ലാം സാധാരണ ഗതിയിൽ തന്നെ പോയി. അല്ലാ.. അവളുമായുള്ള വഴക്കും എന്നുമുള്ളോരു സംഭവം തന്നെ. അത് വേറെ കാര്യം.? അവളോട് മര്യാദക്ക് സംസാരിച്ചാൽ എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ തോന്നും. അതുകൊണ്ട് ഞാനായിട്ട് മന്നപ്പൂർവം ഉടക്കുണ്ടാക്കുന്നതാണ്. ഇല്ലേൽ ഞാൻ ചിലപ്പോ അറിയാതെ അവളോടുള്ള എന്റെ ഇഷ്ടം പ്രകടിപ്പിച്ചുപോവും.