ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

“ആ ബെസ്റ്റ്…നല്ല ചുട്ട അടി വച്ചുതരുവാ വേണ്ടത്…”

“അതിന് ഞാൻ കാരണമല്ലമ്മേ ലേറ്റ് ആയത്. ഇതുങ്ങൾ ഒരുക്കം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞിറങ്ങണ്ടേ?”

“ഈഈ..”

ഇതുകേട്ട അവളുമാർ എന്നെനോക്കി നന്നായിത്തന്നെ ഇളിച്ചുകാണിച്ചു.

“എല്ലാ എണ്ണവും കണക്ക് തന്നെ. ഇതിനെയൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.? ദേ പിള്ളാരെ…മര്യാദക്ക് നേരത്തും കാലത്തും ക്ലാസ്സിൽ പൊക്കോണം. ഉഴപ്പാനാണ് ഉദ്ദേശമെങ്കിൽ ഞാനങ്ങ് വരൂട്ടോ.”

“അയ്യോ വേണ്ട..നാളെ തൊട്ട് പൊക്കോളാമേ..”

ഞാൻ അതേ ടോണിൽ തന്നെ തിരിച്ചടിച്ചു.

“ശരി ശരി… അവളുമാരെന്ത് പറയുന്നു പെണ്ണേ? നിങ്ങക്കെല്ലാം സുഖം ആണല്ലോ അല്ലേ..”

“ആ സുഖം അമ്മേ… ഞാൻ അവർക്ക് കൊടുക്കാം.”

ഫോൺ അവർക്ക് കൊടുത്തതും രണ്ടും കൂടി അമ്മയോട് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടു. അമ്മ ഇവരോട് ഭയങ്കര കമ്പനിയാണ്. അങ്ങനെ കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ച ശേഷം അവർ ഫോൺ എനിക്കുതന്നെ തിരിച്ചുതന്നു. ശേഷം അവളുമാർ സ്വന്തം വീടുകളിലും വിളിച്ച് സംസാരിച്ചു. എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും 7 മണിയോളമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും അങ്ങനെ പഠിക്കാനായിരുന്നു.

വിശാലമായ മുറിയാണ് ഞങ്ങളുടേത്. ഒരു വശത്ത് അൽപ്പം അകലത്തിൽ മൂന്ന് സിംഗിൾ കട്ടിലുകളും മറുവശത്ത് എതിരെ എതിരെയായി മൂന്ന് സ്റ്റഡി ടേബിളുകളും സാധനങ്ങൾ വയ്ക്കാനുള്ള കബോർടും. ഇത്രയുമാണ് ഞങ്ങളുടെ ലോകം. എന്റെ മേശയുടെ എതിർവശത്തായിട്ടാണ് നിത്യയുടെയും സ്വാതിയുടെയും ടേബിൾ. ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ പഠനം തുടങ്ങി. പക്ഷേ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്റെ ശ്രദ്ധ പുസ്തകത്തിൽ നിന്നില്ല. ഓരോ തവണ പുസ്തകത്തിലേക്ക് നോക്കുംതോറും രാജീവ് സാറിന്റെ മുഖം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അതോടെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നാണം ഇരച്ചെത്തി.

“ശ്ശൊ!.. ഞാനിതെന്തൊക്കെയാ ഈ ചിന്തിച്ച് കൂട്ടുന്നത്? അതിമോഹമാണ് മോളേ.. അങ്ങേരുടെ മനസ്സിൽ ഇങ്ങനൊന്നും ഇണ്ടാവില്ല. ഞാൻ എന്റെ പൊട്ടബുദ്ധിക്ക് തോന്നുന്നതൊക്കെ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നതാവും. പക്ഷേ സാറെന്നെ പലപ്പോഴും നോക്കിനിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതാണല്ലോ? എന്റെ ദേവീ! എന്താ ഇതിന്റെയൊക്കെ അർഥം. ഇതുവരെ ഇങ്ങനത്തെ ചിന്തകളൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്നതാ. എല്ലാം മനസ്സിലടക്കാനുള്ള ശക്തി തരണേ..”

ഇതും മനസ്സിൽപറഞ്ഞ് ഞാൻ പുസ്തകത്തിൽനിന്ന് തലയുയർത്തിയതും, രണ്ടുംകൂടി എന്നെ ഒരു പ്രത്യേക ഭാവത്തിൽ നോക്കിയിരിക്കുന്നു.