🐅🐅മരുതെന് മല 2🐅🐅[നൗഫു] 3717

എന്ത്‌ വന്നാലും കൂടെ നിൽകാമെന്ന് പറഞ്ഞവർ…

പക്ഷെ ഉടനെ തന്നെ നമുക്ക് അവരെ തേടി ഇറങ്ങണം…

ഇപ്പോൾ എന്തായാലും പുറത്തിറങ്ങുന്നത് അപകടമാണ്, …

ആ കാലൻ പട്ടികൾ ദൂരെക്കൊന്നും പോയിട്ടുണ്ടാവില്ല…

നമുക്ക് സുബിഹി (നേരം പുലരുന്നത് )വരെ കാത്തിരിക്കാം,…

അത് വരെ നമുക്കും കൂടെ ഉള്ള മറ്റുള്ളവർക്കും ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ ഇരിക്കട്ടെ… .

ഞങ്ങൾക്കും അത് തന്നെ ആണ് നല്ലതെന്നു തോന്നി

ഞങളുടെ ബാഗിൽ നിന്നും first-aid പുറത്തെടുത്തു,…

അതിൽ നിന്നും മുറിവിനുള്ള മരുന്നെടുത്തു
മുറിവിലും നീറുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലും തേക്കാൻ തുടങ്ങി….

എന്റെ പൊന്നോ…
എന്ത്‌ നീറ്റലാണ് ഇതിനു,

എവിടെ ഒക്കെ പൊട്ടിയിട്ടുണ്ടാവോമോ ആവോ….

ഇനിയുള്ള മുന്നോട്ടുള്ള പോക്കിന് സ്വല്പം വിശ്രമം ആവശ്യമാണ്…

ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുക്കണം…

ഞങ്ങൾ നാലു പേരും ആ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിൽ നിന്നും നല്ല തെളിനീർ വെള്ളം ദാഹം തീരുന്നത് വരെ കുടിച്ച്, ..

ബാഗിൽ നിന്നും നാട്ടീന്നു കൊണ്ട് വന്ന പഴങ്ങൾ കുറച്ചെടുത്തു കഴിച്ചു… .

മെല്ലെ ആ പാറയിൽ… കൊടും തണുപ്പിൽ ..

ഇരുന്നുറങ്ങാൻ തുടങ്ങി,…

നേരം വെളുക്കുന്നതും കാത്ത്…

ഈ സമയംകൊണ്ട് നടന്ന ഇത്രയും വലിയ ഒരു പരീക്ഷണം ..

അതിനെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു, വരാനിരിക്കുന്ന അപകടത്തെ പറ്റിയും ചിന്തിച്ചു..

നല്ല ക്ഷീണത്താൽ
മെല്ലെ മെല്ലെ, അഗാധമായ ഉറക്കത്തിലേക്കു വീണു …

അതെ സമയം, മറ്റൊരിടത്തു…..

നപ്‌വാൻ ആ കാട്ടിൽ വീണുരുണ്ടു കൊണ്ടിരുന്നു,

ഫഹദ് എന്ത്‌ ചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത ഒരു നിമിഷം തരിച്ചുനിന്നു പോയി .

പക്ഷെ ആ കാലൻ പട്ടികൾ ഒരു ഇരയെ കിട്ടിയ പോലെ നപ്‌വാന്റെ മുകളിലേക്കു കുതിച്ചു ചാടാൻ ഉയർന്നു പൊങ്ങി,….

ഒരു നിമിഷം ഒരേഒരു നിമിഷം,…

ഫഹദ് തന്റെ സ്വബോധത്തിലേക്കു തിരിച്ചു വന്നു,…

നിലത്ത് കിടക്കുന്നത് തന്റെ ചങ്ക് കൂട്ടുകാരിലൊരാൾ,

ഇനിയും വൈകിയാൽ, ഞാനും അവനും ആ കാലൻ പട്ടികൾക് ഭക്ഷണം ആവും…..

ധൈര്യം മാത്രം പോരാ കുറച്ചു ബുദ്ധിയും ഉപയോഗിക്കണം..

ഫഹദ് ഉടനെതന്നെ,…

നപ്‌വാന്റെ കാൽ പിടിച്ചു തനിക്കരികിലേക് വലിച്ചു നീക്കി …
അവനെ പിടിച്ചുയർത്തി…