വൈഷ്ണവം (അവസാന ഭാഗം) മാലാഖയുടെ കാമുകൻ 1441

അടുത്തുള്ള ഒരു കസേരയിൽ ഇരുത്തി. അപ്പം മുറിച്ചു അല്പം കറിയിൽ മുക്കി അവൻ അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.

ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ എന്നവണ്ണം അവൾ വാ തുറന്നു..

അത് വായിൽ ആക്കി അവൾ മെല്ലെ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി..

“കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചത് കൊണ്ടാണോ ഇത്ര സ്നേഹം പോലെ..?”

പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് അവൾ അത്‌ ചോദിച്ചത്..

അത്‌ കേട്ടപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചു..

അപ്പോൾ അവൾക്ക് അവനെ പഴയ വിഷ്ണു ആയിട്ടാണ് തോന്നിയത്..

അന്ന് അവർ ഒരു പാത്രത്തിൽ നിന്നാണ് കഴിച്ചത്..

പതിവില്ലാതെ അവർ സംസാരിച്ചു. ബിസിനസിനെ പറ്റിയും വീടിനെപ്പറ്റിയും വാവയെ പറ്റിയും എല്ലാം..

അവൻ കുറച്ചു ദിവസത്തിന് ഉള്ളിൽ വേറെ ഒരാളുടെ ആകും എന്നവൾ മനസ് കൊണ്ട് ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് അവനോടു ഫ്രീ ആയി സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു..

ആ സത്യത്തെ അവൾ അംഗീകരിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്തുള്ളു..

അല്ലെങ്കിലും ഏതു കാര്യവും അംഗീകരിച്ചാൽ തീരുന്ന വിഷയങ്ങളെ മനുഷ്യന് ഉള്ളു..

അന്നും അവർ വാവയെ നടുക്ക് കിടത്തി ഒരുമിച്ചാണ് കിടന്നത്..

വാവ രണ്ടുപേരുടെയും സാമീപ്യം അറിഞ്ഞു കിടന്നു..

എന്നാൽ അവൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു അത് അല്പ കാലത്തേക്ക് മാത്രമേ ഉള്ളു എന്ന്..

വിഷ്ണു രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ വൈഷ്ണവി അടുത്തില്ലായിരുന്നു..

വാവ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആണ്‌.. അവൻ എഴുന്നേറ്റ് ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി പുറത്തേക്ക് നടന്നു..

അപ്പോഴാണ് വൈഷ്ണവി ഗേറ്റ് കടന്ന് വരുന്നത് അവൻ കണ്ടത്..

അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒരു നിമിഷം വിടർന്നു..

ഒരു സെറ്റ് സാരി ഉടുത്ത് മുടി വിടർത്തിയിട്ട് നെറ്റിയിൽ കുറിയും കയ്യിൽ പ്രസാധവും ആയി മെല്ലെ നടന്നു വരുന്ന വൈഷ്ണവി..

മുഖത്ത് പുഞ്ചിരിയാണ്..

അവൻ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകൾ അനക്കാതെ അവനെ നോക്കി നിന്നുപോയി..

“അഹ് വിഷ്ണു എണീറ്റോ..? ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ ഒന്ന് പോയി..”

അവൾ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..