വൈഷ്ണവം (അവസാന ഭാഗം) മാലാഖയുടെ കാമുകൻ 1452

പരുക്കനായ ഒരു വെക്തി..

അയാളെ അവൾക് പരിചയം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

“എന്റെ അറിവിൽ എനിക്ക് ശത്രുക്കൾ ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ.. അതോ ഇനി എനിക്ക് തെറ്റിയതാണോ..?”

വൈഷ്ണവി തിരിച്ചു ചോദിച്ചത് കേട്ടപ്പോൾ അയാൾ ഒന്ന് അമ്പരന്നു..

അവൾക്ക് ഒരു തരി പോലും പേടി ഇല്ലാത്തത് അവർ ശ്രദ്ധിച്ചു..

“അല്ലാ.. എന്നെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോയിട്ട് എന്ത് ചെയ്യാൻ ആണ്‌ പ്ലാൻ..? എടൊ തനിക്കൊന്നും ഇവിടുത്തെ പോലീസിനെ അറിയില്ല..

നല്ല പുലിക്കുട്ടികൾ ഉണ്ട്.. നിങ്ങൾ എന്നെ കൊണ്ടുപോയാലും അധിക നേരം ഒന്നും വേണ്ട അവർക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാൻ… അത്‌ കൊണ്ട് പോകുന്നത് അല്ലെ നല്ലത്..?”

അവൾ അത്‌ പറഞ്ഞു അവരെ ഒന്ന് നോക്കി.

“മേഡം.. ആ കുറച്ചു സമയം മതി ഞങ്ങളുടെ സാറിന്..”

അയാൾ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു മുൻപോട്ട് വന്നു..

“ഓഹ് അപ്പോൾ സാർ ആണ്‌ അല്ലെ..? ശരി ശരി.. ഈ വണ്ടിയിൽ ആണോ പോകേണ്ടത്..?”

അവളുടെ കാറിന്റെ പുറകിൽ കിടന്ന കറുത്ത കാറ് ചൂണ്ടി അവൾ ചോദിച്ചു..

ആ ധൈര്യം വന്നവരെ അമ്പരപ്പിക്കുകയാണ് ഉണ്ടായത്..

“ഞാൻ കയറട്ടെ..?”

ഉത്തരം ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അവൾ തന്നെ ചോദിച്ചപ്പോൾ അയാൾ സംശയത്തോടെ അവളെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കി..

അവൾ നടന്നു ചെന്നു നേർച്ചക്ക് ഉള്ള വസ്തുക്കൾ അവളുടെ കാറിന്റെ ഉള്ളിൽ വച്ചു..

“എന്നാൽ പോയാലോ..?”

അവൾ അവരെ നോക്കി..

“യെസ്.. ഇവളെ അകത്ത് കയറ്റി വണ്ടി എടുക്ക്..”

അയാൾ ഫോൺ കയ്യിൽ എടുത്തുകൊണ്ടു പുറകിൽ നിന്നവർക്ക് ഓർഡർ കൊടുത്തു..

അതിൽ ഒരാൾ വന്നു വൈഷ്ണവിയുടെ കൈ പിടിച്ചു..

“ദേഹത്ത് തൊടുന്നോ..?”

അവൾ കൈ വീശി ഒരെണ്ണം അവന്റെ കവിളിൽ തന്നെ കൊടുത്തു..

“ഡീ..!”

അയാൾ കൈ അവൾക്ക് നേരെ ആഞ്ഞു വീശി..

“നോ..!”

അടി കിട്ടിയവൻ കൈ വീശിയപ്പോൾ പുറകിൽ നിന്നവൻ തടഞ്ഞു..