രുധിരാഖ്യം -12 [ചെമ്പരത്തി] 343

ചിരിക്കാൻ കഴിയുന്നു എന്ന് ഇന്ദു അത്ഭുതത്തോടെ ചിന്തിച്ചുവെങ്കിലും, അവൾ മനുഷ്യൻ അല്ലല്ലോ എന്ന് അതിനുള്ള ഉത്തരവും അവളുടെ മനസ്സ് തന്നെ കണ്ടെത്തി.

” നീ കണ്ടെത്തിയ ഉത്തരം ശരിയാണ് ഇന്ദു….. പ്രശ്നങ്ങൾ വരുമ്പോൾ അതിൽ  മനുഷ്യനെപ്പോലെ പരിഭ്രാന്തിപ്പെട്ടിട്ട് എന്താണ് കാര്യം…?? അതിന് മറികടക്കുവാനുള്ള വഴികൾ തേടുക എന്നല്ലാതെ…”

‘ ഇതെങ്ങനെ..?’ എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ ഇന്ദുവിന്റെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതത്തിൽ മിഴിഞ്ഞു വന്നു.

“നിന്നിൽ പാതി ഞാൻ ആണ്…. നീ ചിന്തിക്കുന്നത് ഞാനറിയും….”

വീണ്ടും മനോഹരമായൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ മാവിക ഇന്ദുവിനെ നോക്കി മൃദുവായി പറഞ്ഞു.

“പോകാം……?? ”

അതേ ചിരിയോട് കൂടിത്തന്നെ അവൾ ഇന്ദുവിനെ നോക്കി ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ വെള്ളത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു.

ഒരു നിമിഷം അവിടെത്തന്നെ നിന്നിട്ട് അവൾക്ക് തൊട്ട് പിന്നാലെ ഇന്ദുവും ജലത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.

പ്രതാപവർമയെ ബന്ധിച്ചിരുന്നതിന്റെ അടിയിലായി താടാകത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ നിന്നൊരു ഗുഹാ കവാടം നേർത്ത വെളിച്ചത്തിൽ ഇന്ദു കണ്ടു.

അതിനുള്ളിലേക്ക് നീന്തി പോയ മാവികക്ക് തൊട്ടുപിന്നാലെ ഇന്ദുവും അങ്ങോട്ടേക്ക് നീന്തി. ഏറെ ദൂരം പിന്നിടും മുൻപേ ആ ഗുഹ അത് മുകളിലേക്ക് വായ് തുറന്നു. ആ വെള്ളത്തിന് മുകളിൽ തല ഉയർത്തിയ ഇന്ദു ചുറ്റോടു ചുറ്റും തലവെട്ടിച്ച് നോക്കിയെങ്കിലും അവിടെ വെറും പാറക്കെട്ടുകൾ മാത്രമേ അവൾക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

കരയിലേക്ക് നീന്തി കയറിയ മാവിക കുറച്ചപ്പുറം മാറി ലംബമായുള്ള ഒരു പരന്ന പാറക്കെട്ടിന് മുന്നിൽ പോയി നിന്നു. തൊട്ട് പിറകിലായി ഇന്ദുവും.