നിഴലായ് അരികെ -8 [ചെമ്പരത്തി] 369

“അതെനിക്കറിയാലോ…. നിനക്ക് ബോധം ഇല്ലാന്ന്……ഒക്കെ പോട്ടെ ഞാൻ അത് പറയാനല്ല വന്നത്…..”

നന്ദൻ കുറച്ചുനേരം നിശബ്ദനായി,അസ്തമയ സൂര്യന്റെ ചെങ്കതിരൊളികൾ വീണു ചുവന്ന സന്ധ്യയിൽ,  ആർത്തലച്ചു ഉയർന്നു, തീരത്തേക്ക് തകർന്നു വീഴുന്ന  തിരകളെ നോക്കി നിന്നു…

പിന്നെ അവളോടായി പറഞ്ഞു.

“അമ്മൂ…… എന്റെ വിവാഹം നടക്കുന്നതോടൊപ്പം, നിന്റെയും നടക്കണം എന്നുള്ളത് എന്റെ ഒരു ആഗ്രഹം ആണ്………. ഞാൻ പറഞ്ഞു വന്നത് എന്താണെന്നു വച്ചാൽ, നമ്മുടെ ബോബി ഇല്ലേ…… പുള്ളിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടം ആണ് വിവാഹം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട്…”

“ഓ…. അപ്പോൾ അതായിരുന്നു മനസിലിരുപ്പ് അല്ലെ???  എനിക്കിഷ്ടമല്ല അയാളെ..”ആര്യ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു

“അമ്മൂ…….ബോബി വന്നിട്ട്  കുറച്ചു നാൾ ആയിട്ടേ ഉള്ളുവെങ്കിലും, ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിടത്തോളം അയാൾ നല്ലവനാണ്, ഒരു കോട്ടയംകാരൻ അച്ചായൻ. ഒരേ ജാതി ആണ്, നല്ല സാമ്പത്തികം ഉണ്ട്, കാണാനും തെറ്റില്ല, എന്റെ അറിവിൽ വേറെ ദുശീലങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല….പിന്നെ നിന്നെക്കഴിഞ്ഞും 7 വയസ് കൂടുതൽ ആണ്…….   അതൊരു വലിയ പ്രശ്നം ആണോ ഇക്കാലത്തു….?? ”

“ഓഹോ അപ്പൊ നീ തന്നെ  ഉറപ്പിച്ചോ എല്ലാം…????  പക്ഷെ നന്ദാ ഞാൻ ഒന്നു പറയാം എനിക്കിഷ്ടമല്ല അയാളെ……എന്താണ് അയാളെക്കുറിച്ചു നീ മനസ്സിലാക്കിയത് നന്ദാ???? ഒന്നുമില്ല….. അയാളെ എന്നല്ല ആരെയും കുറിച്ച് ഒന്നും മനസിലാക്കാൻ നിനക്ക് പറ്റിയിട്ടില്ല… പിന്നെ…….  അയാളെ എന്നല്ല ഒരാളെയും നീയെനിക്കു വേണ്ടി ആലോചിക്കേണ്ട……. എനിക്കിഷ്ടമല്ല.. അല്ല… അല്ല…. അല്ല.”

അവൾ കയ്യിലിരുന്നു ഉരുകിയ ഐസ്ക്രീം,  ആർത്തലച്ചു പാഞ്ഞു വന്ന തിരയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു… അവളുടെ ശരീരമാകെ ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറക്കാൻ തുടങ്ങി……അങ്ങിങ്ങായി നിന്ന ആളുകൾ തിരിഞ്ഞു അവരെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.