നിഴലായ് അരികെ -8 [ചെമ്പരത്തി] 369

 

“പറ്റില്ല….. ഇന്ന് തന്നെ കാണണം….കണ്ടേപറ്റൂ….എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് നിന്നോട് മാത്രം ആണ്……കുറേ നാൾ  ആയി മനസിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്നു….. ഇനിയും വയ്യ….. ”

 

നന്ദൻ കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചു നിന്നതിനു ശേഷം പറഞ്ഞു…

“ശരി അമ്മൂ……. ഞാൻ വരാം….6മണിക്ക്… ബീച്ചിൽ…..”

 

“മ്മ്മ്….. ശരി ”

 

ആര്യയുടെ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തതിനു ശേഷം നന്ദൻ പ്രിയയെ വിളിച്ചു….

“പ്രിയാ……. എനിക്കിന്ന് നിന്നെക്കാണാൻ വരാൻ പറ്റില്ല……അമ്മൂനെന്തോ അർജെന്റ് ഉണ്ട്… അവളെ കാണണം…. ”

 

അപ്പുറത്ത് നിന്നു നിരാശയിൽ എന്തോ പിറുപിറുത്തതു നന്ദൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല…..

 

ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടിട്ടു നന്ദൻ വണ്ടിയെടുത്തു…..

 

അസ്തമയ സൂര്യന്റെ സിന്ദൂരകിരണങ്ങൾ തന്നിലേക്കാവാഹിച്ചു, ഒരു പാദസരക്കിലുക്കം പോലെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്, ഓടിയെത്തി,  കുതറിമാറി തിരിഞ്ഞോടുന്ന തിരകളെ നോക്കി, കടൽക്കാറ്റിന്റെ തലോടലിൽ തുള്ളിക്കളിച്ചുയരുന്ന കുറുനിരകളെ മാടിയൊതുക്കാതെ  സ്വതന്ത്രമായി വിട്ട്, കൈ മാറിൽ പിണച്ചുവച്ചു  നിൽക്കുന്ന ആര്യയെ കണ്ട നന്ദൻ വണ്ടി സ്റ്റാൻഡിൽ വച്ച്, അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു…..

 

അവൾ എന്താണ് പറയാൻ പോകുന്നതെന്ന് ഉള്ള ചെറിയൊരു അങ്കലാപ്പ് അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു…..

 

“അമ്മൂ….. ”

നന്ദൻ പതിയെ വിളിച്ചു..

 

ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ അവളുടെ കണ്ണുക ൾ ചെറുതായി നിറഞ്ഞിരുന്നത് നന്ദൻ കണ്ടു….

 

 

 

 

(തുടരും……….. )