നിഴലായ് അരികെ -12 [ചെമ്പരത്തി] 379

ഇവരൊക്കെ  പൊട്ടക്കിണറ്റിൽ ജീവിക്കുന്ന തവളകളെ പോലെ ആണ്….. പണ്ടത്തെ കാലം അല്ല ഇത് എന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക്‌….. ഒരാണും പെണ്ണും ഒരുമിച്ചു നടന്നാൽ അന്നേരം മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആണെന്ന്  ചിന്തിക്കുന്ന  കാലം ഒക്കെ മാറി എന്നിവർ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല….

നിനക്ക് നിന്റെ ഭർത്താവിന്റെ സ്ഥാനത്തു എന്നെ കാണാൻ കഴിയില്ല എന്ന കാര്യം  ഇവരോട് അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക്‌ അമ്മൂ….. ”

എന്നാൽ തലകുനിച്ചു നിന്ന ആര്യയുടെ ഏങ്ങലിനൊപ്പം കണ്ണിൽ നിന്നു നീര്തുള്ളികൾ അടർന്നു വീണതല്ലാതെ ഒരക്ഷരം പോലും അവൾ മിണ്ടിയില്ല…..

നന്ദന് ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിക്കും പോലെ തോന്നി…..

അവൾക്കരികിലേക്ക് ചെന്ന നന്ദൻ അവളുടെ ചുമലിൽ പിടിച്ചുലച്ചു…..

“പറ അമ്മൂ…. ഇവർ കരുതും പോലെ ഒന്നും ഇല്ലന്ന്…… ഇവർ ആലോചിക്കുന്നത് നടക്കില്ലാന്നു……. പറയെടീ….. ഇത് നടന്നാൽ മറ്റുള്ളവർ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യമാണെന്ന് നമ്മൾ തന്നെ സമ്മതിക്കും പോലെ ആകും…. അത് കൊണ്ട് ഇത് വേണ്ട……… അതിവരോട് നീ തന്നെ പറ അമ്മൂ….. ”

ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലോടെ നന്ദനെ നോക്കിയ അവൾ അവന്റെ കൈ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു പുറത്തേക്കോടി…….

അവൻ, എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ   ആകെ തകർന്ന് കൈത്തലത്തിൽ തല താങ്ങി സ്റ്റെപ്പിലേക്കു ഇരുന്നു…..

രണ്ടു നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എമിലി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു….

“മോനെ ഇത് നടക്കണം….. നിങ്ങളുടെ മനസോ, നിങ്ങളെയോ  ഞങ്ങൾക്ക് മനസിലാകാഞ്ഞിട്ടല്ല… ഞങ്ങൾ എടുത്ത തീരുമാനം തെറ്റായിരുന്നില്ല എന്ന് നിനക്ക് കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ മനസിലാകും…….

നിങ്ങളുടെ നല്ലതിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്ന്….. എനിക്കറിയാം നിനക്ക് അവളെ ഭാര്യയുടെ സ്ഥാനത്തു  കാണാൻ പെട്ടന്ന് കഴിയില്ല എന്ന്…… കുറച്ചു സമയം എടുത്താലും കുഴപ്പമില്ല…… അവളെ എനിക്കറിയാം……. ഞാൻ മനസിലാക്കിചോളാം….. പിന്നെ…. മറ്റുള്ളവർ കരുതുന്നത്…….