നിയോഗം 2 Dark World Part X (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1554

അവൾ വണ്ടി ഒരു മദർഷിപ്പിന്റെ അടുത്ത് നിർത്തി.. അതിൽ കുറച്ചു പെണ്ണുങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.. എല്ലാവരും കറുത്ത വേഷം ആണ്..

“റോഷൻ.. പോകാം അല്ലെ..? “

ട്രിനിറ്റി എന്റെ കൈ പിടിച്ചു.. എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ആളുകൾ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ടായിട്ടും എനിക്ക് സങ്കടം തോന്നി..

ജീവനോടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇനിയും വരണം.. ഞാൻ അത് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.

“പോകാം…”

അവൾ എന്നെ കൈപിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറ്റി..

ഞാൻ അകത്തു കയറി വലിയ മദർഷിപ്പിന്റെ മുൻ വശത്തേക്ക് പോയി.. അവിടെ ഇരുന്നു എന്നെ ഒരു സീറ്റിൽ ബന്ധിച്ചു..

“സങ്കടം വേണ്ട.. ഞാൻ ഉണ്ട് കൂടെ… “

ട്രിനിറ്റി എന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു.. നല്ലൊരു സുരക്ഷിതബോധം തോന്നി അവൾ അത് ചെയ്തപ്പോൾ..

നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് മദർഷിപ്‌ വലിയ ശബ്ദത്തോടെ മുകളിലേക്ക് ഉയർന്നു പൊങ്ങി..

നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ റോക്കറ്റ് സഹായം ഇല്ലാതെ തന്നെ ഇതിനു അറ്റ്മോസ്ഫിയർ കടന്നു ശൂന്യാകാശത്തേക്ക് കടക്കാൻ കഴിയും.. അതൊരു നിമിഷം ഉയർന്നു നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ മെയ്‌വൂൺ ഒന്ന് നോക്കി..

ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന പല കണ്ണുകൾ..

“ആക്ടിവെറ്റിങ് ത്രസ്റ്…”

മുൻപിൽ ഇരുന്ന പെണ്ണ് അന്നൗസ് ചെയ്ത ഉടനെ പടക്കം പൊട്ടുന്ന ശബ്ദത്തിൽ മദർഷിപ് മുൻപോട്ട് കുതിച്ചു…

കാടുകളുടെ മുകളിലൂടെ കുതിച്ച ഷിപ് മെല്ലെ മുകളിലേക്ക് ചെരിഞ്ഞു ഒന്ന് കൂടി സ്പീഡ് കൂടി അതി ശക്തം ആയി മുകളിലേക്ക് കുതിച്ചു..

ഗ്രാവിറ്റി നന്നായി വലിക്കുന്നുണ്ട്.. എന്നാൽ അത് അറിയുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ മെയ്‌വൂൺ പുറകിൽ ആയി മറഞ്ഞു… വല്ലാത്ത വേഗത ആണ് ഈ ഷിപ്പ്..

കുറച്ചു നേരം മുൻപോട്ട് പോയപ്പോൾ മുൻപിൽ അന്ന് കണ്ട ചുഴിയുടെ മുകൾ ഭാഗം ..

“എന്ററിങ് ഇൻ ടു ദി വൊം ഹോൾ…”

വേഗം തന്നെ അവൾ എഞ്ചിൻ പ്രവർത്തനം ഒക്കെ നിർത്തി അതിന്റെ ചുഴിയിലെ ഗ്രാവിറ്റിയിലേക്ക് ഷിപ്പിനെ വിട്ടു കൊടുത്തു..
ഒന്ന് വട്ടം കറങ്ങി അതി ശക്തം ആയി അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഷിപ് വലിച്ചെടുക്കപെട്ടു..

വലിയ ഒരു കിണറിലേക്ക് ഇറങ്ങി പോകുന്നത് പോലെ… തല കറങ്ങി.. ദേഹം വേദനിക്കുന്നു.. എന്നാൽ ആദ്യം വന്നപ്പോൾ തോന്നിയ വേദന ഇല്ല… ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു ഇരുന്നു..

പത്തു മിനിറ്റോളം അതിന്റെ ഉള്ളിൽ കറങ്ങിയ ശേഷം മദർഷിപ് ശൂന്യതയിലേക്ക് എടുത്തു എറിയപ്പെട്ടു.. നമ്മുടെ യൂണിവേഴ്‌സ്…

ചൊവ്വ ഗ്രഹം തിളങ്ങി നിൽക്കുന്നു.. എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു സമാധാനം വന്നു.

“ഗോയിങ് ഫോർവേഡ്….”

പറഞ്ഞു തീരലും ചൊവ്വയും കടന്നു ഷിപ് കുതിച്ചു എന്ന് മനസിലായി..

“ലുക്ക് റോഷൻ…”

മുൻപിൽ ഇരുന്നവൾ കൈ ചൂണ്ടി.. ഞാൻ നോക്കി.. ദൂരെ സൂര്യൻ.. വെളിച്ചം അത്ര ശക്തം അല്ല എന്നാലും കണ്ണ് ചിമ്മിപ്പോയി.. നമ്മുടെ സൂര്യനെ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു സന്തോഷം..

വളരെ ദൂരെ ആണ്..

കുറച്ചു മാറി നീല നിറത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന ഭൂമി.. എന്റെ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞു.. കണ്ണ് തുടിച്ചു..

എന്റെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്തേക്കാണല്ലോ പോകുന്നത് എന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാതെ സന്തോഷം വന്നു.. കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..

“സന്തോഷം വന്നല്ലോ എന്റെ ചെക്കന്…”

ട്രിനിറ്റി എന്നെ കളിയാക്കിയപ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ ചിരിച്ചു..

ദൂരെ പൊട്ടുപോലെ കണ്ട ഭൂമിദേവി വലുതായി വന്നു.. നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് തന്നെ അത് വളരെ വലുതായി.. നീല നിറം…
മദർഷിപ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നു.. നിന്നതായി എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തു എന്നാലും അത് വളരെ വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കുകയാകും..