കൃഷ്ണവേണിXII (രാഗേന്ദു) 1685

“എന്താ..?”

പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ അവളെ നോക്കി..

“താൻ കരയുവായിരുന്നോ..?”

സംശയഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടി..

“ധ ഇത് തരാൻ മറന്നു.. കുറച്ചു മുല്ലപ്പൂവ് ആണ്.. നാളെ ഇതും വച്ചോളൂ.. വാടാതെ സൂക്ഷിക്കണം..”

അവൻ ആ പൊതി അവൾക്ക് കൊടുത്തു.. അവൾ അത് അടുക്കളയിൽ കൊണ്ടുപോയി ഒരു പാത്രത്തിൽ ആക്കി.. ഫ്രീസറിൽ വച്ചു..

ശേഷം ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഫുഡ് കഴിച്ചു.. പതിവിലും സന്തോഷമായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്..

രാവിലെ എണീറ്റപ്പോൾ അവളെ എങ്ങും അവിടെ കണ്ടില്ല..മുറി അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു .. അവൾ എണീറ്റില്ലേ എന്ന് ഞാൻ കരുതി..അല്ലെങ്കിൽ രാവിലെ എണീറ്റ് അടുകളയിൽ അങ്കം തുടങ്ങുന്നവൾ ആണ്..

ഞാൻ എണീറ്റ് നേരെ ബാത്റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷ് ആയി.. കുളിച്ചു വന്നു..മിഷേൽ മേടിച്ച ജുബയും മുണ്ടും ഞാൻ ഉടുത്തു.. കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി.. നോട്ട് ബെഡ്.. ഞാൻ സ്വയം പറഞ്ഞു..മുടി സെറ്റ് ചെയ്തു.. ഒരു ഗോൾഡൻ സ്ട്രാപ്പ് വാച്ച് ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക് അത് കെട്ടി..ഒരു പേർഫ്യുമടിച്ചു..മുറിയുടെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..

അപ്പോഴാണ് അവളും വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നത്.. രണ്ടു പേരുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. അവൾ എന്നെ കണ്ടിട്ട് അടിമുടി നോക്കി..ഇതിനുമുൻപ് ഈ വേഷത്തിൽ അവൾ കല്യാണത്തിനാവും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവ അത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുമുണ്ടാവില്ല.. ആദ്യമായ് കാണുന്നത് പോലെ അവൾ നോക്കി നിന്നു..

അവളും അതിസുന്ദരി തന്നെ ആയിരുന്നു ആ വേഷത്തിൽ.. നല്ല ചേർച്ചയുണ്ടായിരുന്നു..തലയിൽ മുല്ലപ്പൂവും ചൂടി.. ഒരു പ്രിത്യേക ഭംഗി ആയിരുന്നു അവൾക്ക് ആരു കണ്ടാലും നോക്കി പോവു…