കൃഷ്ണവേണിXII (രാഗേന്ദു) 1682

“ദേഷ്യപ്പെടേണ്ട ലിനു.. ഇത് ഞാൻ തെരഞ്ഞെടുത്ത വഴി ആണ്.. ജീവിതത്തിൽ ഒരു പുരുഷനെയും എനിക്ക് ഉൾകൊള്ളാൻ ആവില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചത് ആണ്..

പക്ഷെ എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പേടി ആയിരുന്ന ഹരിയേട്ടനെ അങ്ങേര് ഇനി എന്റെ ജീവിതത്തിൽ തിരിച്ചു വരാത്തവിധം ആക്കി അത് തിരിത്തിച്ചു.. ഒരുപാട് കടപ്പാട് ഉണ്ട് അദ്ദേഹത്തോട്..അതുകൊണ്ട് ശേഷ കാലം സ്നേഹിച്ചു വീട്ടാനെ എന്നെ കൊണ്ട് ആവുള്ളു..എന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹം അത് മനസിലാക്കും.. എന്നെയും തിരിച്ചു സ്നേഹിക്കും..”

അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുളുമ്പി..

“കടപ്പാട്.. ബുൾഷിറ്റ്.”

“ഇല്ല ലിനു.. അദ്ദേഹത്തെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്.. ആത്മാർത്ഥം ആയി തന്നെ..നിനക്ക് പലതും തോന്നാം ആൻഡ് ഐ ഡോണ്ട് കെയർ.. അദ്ദേഹം എന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടി തന്നിലെങ്കിലും എനിക്ക് കോഴപ്പമില്ല.. കൂടെ ജീവിക്കാൻ അനുവദിച്ചാൽ മതി.. ”

“വേണി.. നി വാശിയിൽ നിന്റെ സ്വപ്നം.. ആഗ്രഹം ഒക്കെ ആണ് വേണ്ട എന്ന് വെക്കുന്നത്..”

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..

“ഹമ്മ്.. ഞാൻ ഇപ്പൊ വന്നത് നിന്റെ ക്യാമ്പിന്റെ കാര്യം ചോദിക്കാൻ ആണ്.. നിന്റെ ആഗ്രഹം ആയിരുന്നില്ലേ അതിൽ പാർട്ടിസിപെറ്റ് ചെയ്യണം എന്ന്.. നിന്റെ പേര് സജസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.. നി ഹാപ്പി അല്ലെ വേണി.. ”

അവൻ സന്തോഷത്തോടെ ആ വാർത്ത പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

“ഇനി ഞാൻ അതിനെ കുറിച്ചൊന്നും ബോതർ ചെയ്യുന്നില്ല ലിനു.. ആൻഡ് യു നോ ഞാൻ ഫിറ്റ് അല്ല ഇപ്പൊ..”

“ബോതർ ചെയ്യുന്നില്ലേ..!ഹിറ്റ്നെസ്..അത് നി ആണോ വേണി തീരുമാനിക്കുന്നത്.. അതിന് ഡോക്ടർസ് ഉണ്ട്..നിനക്ക് ഒരു കോഴപ്പവും ഇല്ല.. രണ്ട് മാസത്തിനു ഉള്ളിൽ നി ഫിസ്‌കലി ആൻഡ് മെന്റലി ഫിറ്റ് ആവും..

അവസാനം ആയി പറയുവ.. ഒന്ന് നേടി എടുക്കാൻ മറ്റൊന്നിനെ ഉപേക്ഷിക്കരുത്.. ചിലപ്പോൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതാവും നമ്മളെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ പൊന്നതാവുന്നത്..നി ഒരു നല്ല തീരുമാനം എടുക്കുമെന്ന് കരുതുന്നു..”

അവൻ അത് പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി..
വേണി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു..