അപരാജിതന്‍ 34 [Harshan] 8110

മുത്യാരമ്മയുടെ മാളികയിൽ

സ്വപ്നഭോഗം കൊണ്ട് തളർന്നു പോയെങ്കിലു൦ പോഷകവസ്തുക്കൾ കഴിച്ച അമ്രപാലി തളർച്ചയിൽ നിന്നും ഏറെകുറെ മുക്തിനേടിയിരുന്നു.
അവളുടെ മുറിയിൽ വന്ന ദാദിയമ്മയോട് നടന്ന സംഭവങ്ങളൊക്കെ അമ്രപാലി പറയുകയുണ്ടായി.ഒപ്പം അവരോടു ഈ അവസ്ഥയൊന്നു ഒഴിവാക്കാൻ സഹായഭ്യർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
അതിൽ മനസ്സലിഞ്ഞ ദാദിയമ്മ അവളോട് ഒരുങ്ങിക്കോളാൻ പറയുകയുണ്ടായി.
അവളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരാളുടെ അടുത്തവളെ കൊണ്ട് പോകാമെന്നു പറഞ്ഞു.
ദാദിയമ്മയും അമ്രപാലിയും കാറിൽ യാത്രപോകുകയായിരുന്നു.
ഉമരിയും കഴിഞ്ഞു തുളുവച്ചിപട്ടണമെത്തി.
“ഇതല്ലേ അമീ , നിന്‍റെ  ജന്മദേശം ?” ദാദിയമ്മ ചോദിച്ചു
അവൾ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്ന കാറിലിരുന്നു കൊണ്ട് തുളുവച്ചിപട്ടണത്തിന്‍റെ  സൗന്ദര്യമാസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു.
പോകും വഴി അവളെ ക്ഷേത്രത്തിൽ കാഴ്‌ച വെച്ച ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീയുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്ന വളവെത്തി.
അവളെ  ആ സ്ഥലം പഴയ ഓർമ്മകളിലേക്ക് കൈപിടിച്ച് കൊണ്ടുപോയിതുടങ്ങിയിരുന്നു.
“അമ്മയെ കണ്ട ഓർമ്മയില്ല ദാദിയമ്മ ,സുന്ദരിയായൊരു തുളുവച്ചിയായിരുന്നെന്ന്  ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് , ആടാനും പാടാനും നടിക്കാനും അറിയുന്നൊരു തുളുവച്ചി”
“അമീ ,,,തുളുവച്ചികൾ നിറഞ്ഞാടിയയിടമല്ലേ ഇവിടം, സുന്ദരികളാ പഴയകാല തുളുവച്ചിപെണ്ണുങ്ങൾ, പിന്നെ  മിശ്രണം വന്നുപോയി, എങ്കിലും തുളുവച്ചിയുടെ എല്ലാ സവിശേഷതകളും നിനക്കുണ്ട്, ഒരുകാലത്തു ചന്ദ്രവല്ലിയിൽ കച്ചവടത്തിന് വരുന്ന മാർവാടികൾ വന്നു മേളിക്കുന്നയിടമായിരുന്നു ഈ നാട്, ആട്ടവും പാട്ടും വേഴ്ചയും, മാർവാടികൾക്ക് ദക്ഷിണദേശത്തെ പശ്ചിമഘട്ടത്തോട് ചേർന്ന് ജീവിക്കുന്ന നാരികളെയേറെ പ്രിയമാണ് , അവർ രതിയിൽ മേൽക്കൈയും നിയന്ത്രണവുമെടുക്കാൻ മിടുക്കരാണല്ലോ,പലപ്പോഴും  ആണിന് മേലെയല്ലേ വേഴ്ചയിലും അവളുടെ സ്ഥാനം” അവർ അവളോട് പറഞ്ഞു.
അവൾ അതിനു മറുപടിയായി മൂളി.
“വെറുതെയാണോ നിന്നെ തേടി ദൂരദേശത്തു നിന്നും മാർവാടികൾ വരുന്നത്,,അമീ ”
“അതൊക്കെ പോട്ടെ ദാദിയമ്മ , എങ്ങോട്ടാ നമ്മൾ പോകുന്നത് , തുളുവച്ചിപട്ടണത്തിനു അതിർത്തിയായല്ലോ , ഇനിയങ്ങോട്ടു കാടല്ലേ ”
“ഹമ് …കാട് തന്നെയാ ,,,”
“ചെമ്പാരി ” അവർ ഡ്രൈവറെ വിളിച്ചു
“എന്തോ വലിയമ്മേ ”
“കാറിവിടെ നിർത്തിക്കോ , ഇവിടെ കാത്തു നിക്കണം , ഒരു ഒന്നൊന്നൊര മണിക്കൂർ കാലതാമസം വരും ”
അയാളത് കേട്ടു ചിരിച്ചു
ഇരുവരും കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങി.
ഒരു പാറയിടുക്കിലേക്ക് നടന്നു
എങ്ങും സുന്ദരമായ കാഴ്ചകൾ
മനോഹരമായ അരുവിയിലെത്തി
അരുവിയിൽ അരയന്നങ്ങൾ നീന്തിതുടിക്കുകയായിരുന്നു.
അമി , ആ തണുപ്പുള്ള വെള്ളത്തിലേക്ക് കാലുകൾ പതിപ്പിച്ചു
ദാവണി നനയാതെ അല്പമുയർത്തി അരുവിയിൽ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന ചെറിയ കല്ലുകളിൽ ചവിട്ടി അവൾ നടന്നു