ഇനി ആ ഗ്രാമവാസികളെ ആരെങ്കിലും സഹായിച്ചു എന്നറിഞ്ഞാൽ ഈ അമ്പലമോ ഈ ആശ്രമമോ ഇവിടെ കാണില്ല – ഇപ്പോൾ ഈ കല്ലിനെ മാത്രമേ ഞാൻ കൊണ്ട് പോകുന്നുള്ളൂ
അത് പറഞ്ഞു ആ വണ്ടികൾ വന്ന വഴി തിരികെ പോയി.
വണ്ടികൾ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവിടെ ഒരു മരണവീട് പോലെ അലർച്ച ഉച്ചത്തിൽ ഉയർന്നു കേട്ടു
ആ ഗ്രാമവാസികൾ എല്ലാപേരും പൂജാരിയുടെ മുന്നിൽ ചെന്ന് കരഞ്ഞു മാപ്പിരക്കാൻ തുടങ്ങി – അവർ കാരണം ആണ് ഇതൊക്കെ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായതു എന്ന് പറഞ്ഞാണ് അവർ കരഞ്ഞത്
പൂജാരി അവരോടു പറഞ്ഞു ;- അധർമ്മം ഇപ്പോഴും ധർമ്മത്തെ ഉപദ്രവിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും – അതിനെ കാരണം അവർ നോക്കാറില്ല.
നിങ്ങൾ അല്ല ഇതിനൊക്കെ കാരണം – എല്ലാം അതിനെ സമയത്തു വിധി പോലെ നടക്കും. പക്ഷെ വിജയം ഇപ്പോഴും ധർമ്മത്തിനു തന്നെ ആയിരിക്കും
ശങ്കരൻ എന്ന് പറയുന്നത് തൂണിലും തുരുമ്പിലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ശക്തി ആണ് – ഇവിടെ അമ്പലത്തിൽ വന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ മാത്രമേ അവൻ കൂടെനിന്നു രെക്ഷയ്ക്കു എന്നൊന്നും ഇല്ല .
മനസറിഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ എന്നും ഇപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടാകും.
ഇന്ന് മുതൽ നിങ്ങൾ എല്ലാപേരും മനസ്സിൽ പഞ്ചാക്ഷരി ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുക. ഇവിടേയ്ക്ക് വരരുത് –
നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ എല്ലാപേരോടും പറയുക – ശങ്കരനെ മനസ്സിൽ ഉപാസിക്കാൻ.
സ്വന്തം മനസ് തന്നെ ഒരു അമ്പലമാക്കുവാൻ.
ആ ഗ്രാമവാസികളെ ആശ്വപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു വിട്ടു എങ്കിലും – ആ പാവം പൂജാരിയുടെ മനസ് നീറി പുകയുകയായിരുന്നു.
ശ്രീകോവിലിലിന്റെ പടിക്കെട്ടിലേക്കു നോക്കി അയാൾ കണ്ണുനീർ വാർത്തു – ശേഷം അകത്തേക്ക് കയറി –
അവിടെ ശങ്കരലിംഗം ഇരുന്ന സ്ഥലം ശൂന്യമായി ഇരിക്കുന്ന കാഴ്ചകണ്ട പൂജാരി അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവിടെ വീണു –
ആ വിഹ്രഹം മുറിച്ചു മാറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലത്തു അതിന്റെ ശേഷിപ്പുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു –
അതിനെ പൊത്തിപിടിച്ചു കൊണ്ട് – ആ വിഹ്രഹം അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചപ്പോൾ അവിടെ വീണ ചെറിയ കഷ്ണങ്ങൾ എല്ലാം കൂടി വാരി ആ ശേഷിപ്പിന്റെ പുറത്തു വച്ച് –
തന്റെ കണ്ണുനീരാൽ ധാര ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് ഈ പ്രവർത്തിയൊക്കെ.
പിന്നെ ജലം എടുത്തു ആ ശ്രീകോവിൽ മുഴുവൻ കഴുകി വൃത്തിയാക്കി –
അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പൂക്കൾ കൊണ്ട് ആ ശേഷിച്ച ലിംഗത്തെ അലങ്കരിച്ചു-
എന്റെ ശങ്കരാ ……………
എന്ന് ഉറക്കെ അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ആ ശ്രീകോവിലിനുള്ളിൽ തന്നെ ഇരുന്നു ആ പാവം.
??