💞സ്നേഹ തീരം 5 💞 [ ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ ] [Climax] 670

” ഇനി ഈ കണ്ണുകൾ നിറയണ്ട , പാറു കരയാൻ ഇനി വിഷ്ണു സമ്മതിക്കില്ല . ”

വിഷ്ണു അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പാറുവിന്റെ കണ്ണിലെ കണ്ണുനീർ അവന്റെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഒപ്പി എടുത്തു . പാറുവിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നിരുന്നു . വിഷ്ണു പാറുവിനെ ചേർത്ത് നിർത്തി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു സ്നേഹ ചുംബനം ഏകി .

” വാ ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട പോകാം . ”

അവൻ അതും പറഞ്ഞ് പാറുവിന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് നടന്നു . പാറുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് അറിയാതെ വാതിലിന് താഴെ നിലത്ത് വീണ സ്റ്റിക്ക് അവൻ കയ്യിൽ എടുത്തു .

” ഏട്ടാ പുറത്ത് അവർ ഉണ്ട് . ”

പാറു ഒരു പേടിയോടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി. പാറുവിന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് അവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി .

വീടിന് പുറത്ത് തറയിലെ മണ്ണിൽ കിടക്കുന്നവരെ കണ്ട് പാറു ഒന്ന് ഞെട്ടി . പലരുടെയും ബോധം പോയിട്ടുണ്ട് .

” ഇത് …… ഇവർക്ക് …. എന്ത് പറ്റി ?”

അവരെ കണ്ടതും പാറു ഒരു നിമിഷം അതിശയത്തോടെ അവന്മാർക്ക് നേരെ കൈ ചൂണ്ടി ചോദിച്ചു ..

“അത് ഇവൻ ഒപ്പിച്ച പണിയാ……. ”

ഇടത്തെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന ഹോക്കി സ്റ്റിക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ വിഷ്ണു പറഞ്ഞു .

വിഷ്ണു പാറുവിനെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു . .

” ഈ കാറ് ഏട്ടന്റെ കയിൽ ”

പാറു ഒരു അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“പാറു ….. എല്ലാം പറയാം താൻ വാ …. ”

വിഷ്ണു പാറുവിനെ മുൻപിലെ സീറ്റിൽ കയറ്റി ഇരുത്തിയ ശേഷം കാർ എടുത്ത് വന്ന വഴിയെ തിരിച്ചു..

“പാറു അന്ന് എന്താ നടന്നത് …. തനിക്ക് എങ്ങനെയാ ആക്സിഡന്റ് പറ്റിയത് . ”

ഡ്രൈവിങ്ങിനിടയിൽ വിഷ്ണു പാറുവിനോട് തിരക്കി …..

” അന്ന് എന്നെ പിടിച്ചോണ്ട് വന്ന് എന്റെ മുറിയിൽ പൂട്ടി ഇട്ടു ….. ഏട്ടൻ ICU വിൽ ആണന്നും സീരിയസാണ് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും മരിച്ച് പോകും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് എന്റെ രണ്ടാനച്ഛനും ആ ഗുണ്ടകളും പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു ….. എനിക്ക് …. ഞാൻ തളർന്ന് പോയി ചേട്ടാ … ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് …..

ഏട്ടനെ കാണണം അല്ലെങ്കിൽ എവിടെയെങ്കിലും പോയി മരിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചാ ഞാൻ അന്ന് വീട്ടിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടത് . എങ്ങനെയോ ഓടി അലഞ്ഞ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി . അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ ഏട്ടൻ കൃട്ടിക്കൽ സ്റ്റേജിൽ ആണെന്നും ബോധം വീണ്ടിട്ടില്ല ചിലപ്പോൾ ബ്രെയിൻ ഡെത്ത് വരെ സംഭവിക്കാൻ സാധ്യത കൂടുതൽ ആണ് എന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞു. ഏട്ടനെ ആ അവസ്ഥയിൽ എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു ….. മരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ച് ഏട്ടൻ രക്ഷപ്പെട്ടാൽ എന്നെ ഓർത്ത് ദു:ഖിക്കുമല്ലോ എന്ന് കരുതിയാ ഞാൻ ആ കത്ത് എഴുതി ആ ഡയറി റിസപ്ഷനിൽ ഏൽപ്പിച്ചത് .

മരിക്കാൻ തയ്യാറായി തന്നെയാ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത് . പക്ഷെ റോഡിലൂടെ നടന്നപ്പോൾ ഒരു കാറ് വന്ന് ഇടിച്ചത് മാത്രമേ ഓർമ്മ ഉള്ളൂ …. ബോധം വന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവിടെ ആ റൂമിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട് …… തലയിൽ പരിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു … ഒരു ഡോക്ടർ വന്ന് പരിശോധിച്ച് മുറിവിൽ ഡ്രെസ് ചെയ്യും. സമയത്തിന് ആഹാരം എത്തിക്കും . ഒരു ആന്റി എന്റെ ആവശ്യത്തിന് അയാൾ നിർത്തിയതായിരുന്നു ഞാൻ ഓടി പോകുമോ എന്നുള്ള ഭയത്തിൽ ….. ഒറ്റപ്പെട്ട് ആ റൂമിൽ ….