പ്രകൃതിയുടെ മടിത്തട്ടിൽ കാണുന്ന ഓരോ കാഴ്ചകൾക്കും പറയാൻ ഉണ്ടാകും ഓരോ പ്രണയകാവ്യം. വിരലുകളുടെ മാന്ത്രിക സ്പർശത്താൽ സ്വരശുദ്ധമായി വീണയുടെ തന്തുക്കളിൽ നിന്നുമുതിരുന്ന.. കാതിനിമ്പമേകുന്ന സംഗീതം പോലെയോ.. ഒരുപക്ഷേ അതിലുപരിയോ.. ജീവൻ തുടിക്കുന്ന മധുരതരമായ സങ്കീർത്തനമാണ്, പലപ്പോളും നിശബ്ദതയുടെ മറവിൽ കാറ്റായും.. മഴയായും.. മനസ്സിനെ മയക്കുന്ന നറുസുഗന്ധമായും.. എങ്ങും ഒഴുകി എത്തുന്ന പ്രകൃതിയുടെ പ്രണയം..

ഇരു ഹൃദയങ്ങൾ ചേർന്ന് പൂർണ്ണത നൽകുന്ന പ്രണയമെന്ന മായാലോകത്തിൽ, ഹൃദയത്തെ തൊട്ടറിയുന്ന സ്നേഹം പകുത്തു നൽകാൻ കഴിയുന്നവർക്ക് ആ മായാലോകത്തെ അവരുടെ ജീവിതം ആയി പണിതുയർത്താം. സ്നേഹം വിശ്വാസത്തിന് വഴി മാറുമ്പോൾ നാം അറിയാതെ തന്നെ നമ്മെ എന്നും ചേർത്തുനിർത്താൻ ആത്മാവിനെ തൊട്ടറിയുന്ന മൗനസംഗീതം ആയി പ്രണയം ശക്തിയാർജ്ജിച്ചിരിക്കും.. ചിലപ്പോൾ വിധി പോലും ആ പവിത്രതയ്ക്ക് മുന്നിൽ തോറ്റുപോകുന്ന നിമിഷങ്ങൾ…

*******************************

നാല് ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട ജീവിതത്തിൽ പ്രതീക്ഷകൾക്കോ സ്വപ്നങ്ങൾക്കോ സ്ഥാനമില്ല. കുറ്റവാളികൾക്കും നിരപരാധികൾക്കും ബന്ധനം എന്നത് ഒരേവികാരം ആണ്. ഇരുമ്പഴികൾക്ക് ഇടയിലൂടെ പുറത്ത് നോക്കിയാൽ കാണുന്ന കാഴ്ചകൾക്കും പകർന്നു തരുവാനുള്ളത്, നീറുന്ന ഹൃദയത്തെ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന നോവിൻ്റെ കണങ്ങൾ മാത്രം ആണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സ്വപ്നം കാണാൻ എന്നോ മറന്നു പോയി. പ്രതീക്ഷകൾ എങ്ങോ അസ്തമിച്ചു. 

ഇനിയും ഈ തടവിൽ 4 മാസങ്ങൾ ബാക്കി. പക്ഷേ വിധികൊണ്ട് വന്ന ഏകാന്ത ജീവിതമെന്ന തടവിൽ ഇനിയും എത്ര നാൾ.. അറിയില്ല.. കണ്ണുനീർ വറ്റിയ മിഴികളിൽ നിന്നും വീണ്ടുമൊരു കണ്ണുനീർ വർഷം പെയ്തുതുടങ്ങാൻ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്നു. നിയന്ത്രണത്തിൻ്റെ അതിരുകൾ ലഘിച്ചു അവ പിന്നെയും ഒഴുകി തുടങ്ങി. പെയ്തൊഴിയുന്ന കണ്ണുനീരിൽ കാഴ്ചകൾ മങ്ങുമ്പോൾ.. മനസ്സിൽ തെളിയുന്ന കാഴ്ചകൾക്ക് ശക്തി കൂടുതൽ ആയിരുന്നു. 

എന്നന്നേക്കുമായി താഴിട്ടു ബന്ധിച്ച ഓർമ്മകളുടെ പുസ്തക താളുകളിൽ നിന്നും ഓരോ ഏടുകളും വ്യഗ്രതയോടെ പുറത്തേക്ക് വന്നു. എന്നും ഓർക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. പക്ഷേ ഓർത്തുപോയാൽ ഹൃദയം നിലക്കുന്ന സ്മരണകൾ…

********************************

അന്നും ദൂരേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് മങ്ങലേറ്റ കാഴ്ചകൾ ആണ്. ആ കാഴ്ചകൾക്ക് സൗന്ദര്യവും കൂടുതലാണ്. ഭൂമിയെ കുളിരണിയിച്ച്.. ഭൂമിതൻ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ലയിച്ചു ചേരാൻ പ്രകൃതി സ്വയം പൊഴിക്കുന്ന പ്രണയ വർഷം. ഇഴകളിൽ നിന്നും വേർപെട്ട് അടർന്നു വീഴുന്നു മുത്തുകൾ പോലെ ആകാശം പൊഴിക്കുന്ന തെളിമയാർന്ന മഞ്ഞുതുള്ളികൾ…

ചുറ്റും മൂടൽ മഞ്ഞ് തീർത്തു കൊണ്ട് ഒളിപ്പിച്ചവെച്ച കാഴ്ചകളിൽ,  പൂക്കളെയും പുൽ ചെടികളെയും ചുംബിച്ചു തഴുകി കടന്നു പോകുന്നതും, ദീർഘ ചുംബനങ്ങൾ ഏറ്റു വാങ്ങി… നാണത്താൽ തല കുമ്പിട്ടു നിൽക്കുന്ന വർണ്ണശബളമാർന്ന പുഷ്പങ്ങളുടെയും പ്രണയ നിമിഷങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന പ്രകൃതി.

എപ്പോൾ ആണ് ഇതൊക്കെ ഞാൻ  ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്?? പൊൻപുലരിയുടെ കുളിർമ്മയിൽ ജനലഴികളിലൂടെ കണ്ണെത്താദൂരത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ ഹൃദയം സ്വയമൊരു ചോദ്യോത്തരവേള സൃഷ്ട്ടിക്കും.  അതിനു എനിക്ക് വ്യക്തമായൊരു മറുപടിയും പറയാനാകും.. സ്നേഹം എന്ന മൂന്ന് അക്ഷരങ്ങൾക്ക് ഞാൻ കണ്ടതിലുമധികം അർത്ഥം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിമിഷങ്ങൾ… 

ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റി തരുന്ന അച്ഛനും അമ്മയും. അത് മാത്രം ആണ് സ്നേഹം എന്നത് കൊണ്ട് അവർ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതിലുപരി മകളുടെ കൂടെ ഒരു നിമിഷം എങ്കിലും ചിലവഴിക്കാൻ അവർ മറന്നു പോയി. പഠനത്തിൻ്റെ പുതിയ തലങ്ങളിലേക്ക് പടവുകൾ കയറുമ്പോൾ പ്രകൃതിക്ക് കൂട്ടായി ഋതുക്കൾ മാറി വരുന്നത് പോലെ മാറി മാറി വരുന്ന സൗഹൃദങ്ങൾ മാത്രം ആയിരുന്നു എൻ്റെ ലോകം.