?പ്രണയ വർഷം? [Jeevan] 140

എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് കേൾക്കാൻ കാതോർത്ത എന്നിലേക്ക് ആദ്യം ഒഴുകിയെത്തിയത് “ദേവൂ..” എന്ന് ഒരു വിളി മാത്രം ആയിരുന്നു. അതിൽ എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഒരുപാട് അർത്ഥങ്ങൾ.. ഇത്രയും നാൾ മറച്ചു വെച്ച സ്നേഹം.. അതിനുള്ള ക്ഷമ എല്ലാം.. ആ മുഖത്തിലൂടെ മിന്നിമറഞ്ഞു. ഇനിയും ഒരുപക്ഷേ എന്നെ അവഗണിക്കാൻ ആകില്ല എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ആണോ എനിക്ക് മുന്നിൽ കീഴടങ്ങിയത്. ഒത്തിരി കൊതിച്ചു എങ്കിലും ഒരിക്കലും എന്നെ തേടി വരില്ല എന്ന് മനസ്സിൽ തോന്നിയ ആൾ, ദേ ഇപ്പൊ എൻ്റെ മുന്നിൽ എനിക്കായി സ്നേഹം പൊഴിക്കുന്നു. സന്തോഷം ആണോ സങ്കടം ആണോ മനസ്സിൽ തോന്നുന്നത് എന്ന് പറയാൻ ആയില്ല. 

പരസ്പരം പറയുവാനും കേൾക്കുവാനും ഉണ്ടായിരുന്നത് ഒക്കെയും പറഞ്ഞു, സ്നേഹത്തിൻ്റെ ചരടിൽ ഒരു ബന്ധനം തീർത്തു എന്നോ അസ്തമിച്ചുപോയ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക് പുതുജീവൻനൽകി ഞങ്ങൾ ആദ്യമായി കൈകോർത്തു.. മനസ്സിലെ മുറിവുകൾ സന്തോഷവർഷമായി മിഴികളിലൂടെ പെയ്തു ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഇനിയും അതിനു അനുവദിക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കൂടെ ചേർത്ത കരങ്ങൾ അതിനെ തടഞ്ഞു നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അന്നുമുതൽ ചുറ്റും കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ എനിക്ക് പുതുമയേറിയത് ആയിരുന്നു. ഓരോ പ്രഭാതവും സമ്മാനിക്കുന്ന കാഴ്ചകളിൽ എവിടെയും ഞാൻ പ്രണയത്തിൻ്റെ ഭാവം തിരയാൻ തുടങ്ങി.. 

ഒരു സ്പർശനം കൊണ്ട് മാത്രം.. പരസ്പരം വിട്ടു പിരിയാൻ ആകാതെ ലയിച്ചു ചേർന്നു പ്രണയിനിയിലേക്ക് പ്രണയം പകുത്തു നൽകുന്ന ഹിമകണങ്ങളിൽ, സ്വർണ്ണ ശോഭയും, മഴവിൽ നിറങ്ങളും നെയ്തെടുത്ത് സൗന്ദര്യത്തിൻ്റെ കൊടുമുടികൾ തീർക്കുന്ന സൂര്യകിരണങ്ങൾ.. ആ മനോഹാരിത പ്രണയത്തിൻ്റെ സൗന്ദര്യത്തെ അവർണ്ണനീയമായ മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കും.. 

പക്ഷേ… ആ പ്രണയത്തിന് നിമിഷങ്ങളുടെയോ മണിക്കൂറുകളുടെയോ  ആയുസ് മാത്രം ആണ് ഉള്ളത് എന്ന് അറിയാതെ വീശിയടിക്കുന്ന ഇളം തെന്നലിൻ്റെ കുളിരേറ്റ് നൃത്തമാടി, ഒടുവിൽ പ്രാണനിൽ നിന്നും വേർപെട്ട് ഓരോ മഞ്ഞ് തുള്ളികളും നിലത്ത് വീണുടഞ്ഞു മണ്ണിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ… നാണത്താൽ കുമ്പിട്ടുനിന്ന മുഖങ്ങളിൽ വിരഹവേദന നിറഞ്ഞ ദുഃഖത്തിൻ്റെ കരിനിഴൽ വീണു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും. 

വീണ്ടും ഒരു സ്പർശനം കൊതിച്ചു മണ്ണിൽ മറഞ്ഞ പ്രാണൻ്റെ വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഓരോ പ്രണയിനിയുടെയും സ്നേഹത്തിന് മുന്നിൽ പ്രകൃതി പോലും തോറ്റു കൊടുത്തു കൊണ്ട്, വിട പറഞ്ഞു പോയവർക്ക് പുതു ജന്മം ഏകിയത് പോലെ ഓരോ പ്രഭാതവും, മഴയായും.. മഞ്ഞ് ആയും.. പെയ്തിറങ്ങി ആ  കാത്തിരിപ്പിന് വിരാമം കുറിക്കുന്ന അസുലഭ നിമിഷങ്ങൾ…

അതിനേക്കാൾ മനോഹരമായ ഒരു ലോകത്തെ പടുത്തുയർത്താൻ ചേർത്ത് വെച്ച ആ കരങ്ങൾക്ക് ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നു. ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ ആഡംബരത്തിൻ്റെ കൈപ്പിടിയിൽ നിന്നും സാധാരണക്കാരൻ്റെ ജീവിത ശൈലിയിലേക്ക് മാറിചിന്തിക്കാൻ പ്രാപ്തം ആയിരുന്നു ആ സ്നേഹം.. മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതത്തിൽ സ്നേഹം ആകണം അടിത്തറയെന്ന് ഒന്നിച്ചുള്ള അനുഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു തന്നു. മനസ്സിൽ കോറിയിട്ട സ്വപ്നങ്ങളെ നേടിയെടുക്കാൻ ഹൃദയം ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു നിർത്തി. 

അടർന്നു വീഴുന്നു മഞ്ഞ് തുള്ളികളാൽ തണുത്തു മരവിച്ച പ്രകൃതിയിൽ നിന്നുമെടുക്കുന്ന ഓരോ ശ്വാസവും തൻ്റെ പ്രാണനു വേണ്ടിയുള്ളതാകുമ്പോൾ, മെല്ലെ കണ്ണുകളടച്ച് അതിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നാൽ.. ഒരു മിഴി അകലത്തിൽ താൻ എപ്പോഴൊക്കെയോ ആസ്വദിച്ചിരുന്ന ആ ചുട് നിശ്വാസം മുഖത്ത് പതിക്കുന്നതായി തോന്നിപ്പോകും. ഉള്ളിലെത്തുന്ന പ്രാണവായുവിൽ തനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സുഗന്ധം.. തൻ്റെ പ്രാണൻ്റെ ഗന്ധം.. അത് ശരീരമാകെ പടർന്നു ഒരു നദി പോൽ പ്രണയത്തെ ഒഴുക്കുവാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കും.. അകലെ ആണെങ്കിലും അരികിൽ എന്നത് പോലെ ആ സാമീപ്യം എന്നും എന്നെ പിന്തുടർന്നു.

ഓരോ പ്രഭാതവും സമ്മാനിക്കുന്നത് ഓരോ പുതിയ അനുഭവങ്ങൾ. അതിലെ ഓരോ കാഴ്ചയും മിഴികളിലും ഹൃദയത്തിലും വരച്ചു കാട്ടുന്നത് മഴവില്ല് പോലെ  കുളിർമയേകുന്ന ദൃശ്യങ്ങളും ആയിരുന്നു..   

ഈറൻ അണിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മരച്ചില്ലകളിൽ പരസ്പരം മുത്തമിട്ടു സ്നേഹം പങ്കുവെക്കുന്ന ഇണക്കുരുവികൾ.. അതും പ്രകൃതിയുടെ സൃഷ്ടിയാണ്.. പ്രണയം എന്നും സുഖമുള്ളതാണ്. അതിനെ സുഖമുള്ളതും ദുഃഖമുള്ളതും ആക്കി മാറ്റുന്നത് നാം മനുഷ്യർ തന്നെയാണ്.  സ്നേഹം ആത്മാവിൽ നിന്നുള്ളത് ആകുമ്പോൾ.. ജീവിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന.. അല്ലെങ്കിൽ ഹൃദയവും, ജീവിതവും, ശരീരവും, സുഖദുഃഖങ്ങളും പങ്കിടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന.. ആയിരം ആയിരം സുന്ദര സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് കൂടുകൂട്ടാൻ അവസരങ്ങൾ സമ്മാനിക്കുന്ന.. ഒരു ലോകം ആണ് നമ്മുടെ മുന്നിലെത്തുന്നത്.