?പ്രണയ വർഷം? [Jeevan] 140

പക്ഷേ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ പേടി തന്നെയാണ് ഞങ്ങൾക്ക് ഇടയിൽ വില്ലൻ ആയത്. കല്യാണം ഒക്കെ നിശ്ചയിച്ചു എങ്കിലും വിഷ്ണുവും ആയി ഒന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല. അവനും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്. എങ്കിലും അവധി ദിവസങ്ങളിൽ വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ ഒക്കെ വീട്ടുകാർ തന്നെ അവനോടു ഒപ്പം പുറത്ത് പോയി വരാൻ നിർബന്ധിക്കും. എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കള്ളം പറഞ്ഞു ആദ്യമൊക്കെ ഒഴിഞ്ഞു മാറി എങ്കിലും ഒരു കൈ അബദ്ധം .. അത് എൻ്റെ ജീവിതം തന്നെയാണ് മാറ്റി മറിച്ചത്. വിവാഹ നിശ്ചയത്തിൻ്റെ പേരിൽ എന്നോട് അധികാരം കാണിക്കാൻ വന്നവനെ ഒന്ന് എതിർത്തു നിൽക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു, മുന്നിൽ കണ്ട കത്തി കൈൽ പിടിച്ചത്. പക്ഷേ അതെന്നെ ഈ ജയിലഴികൾക്ക് ഉള്ളിൽ എത്തിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചില്ല.

ഇന്ന് ഞാൻ ഒരു കൊലയാളി ആണ്. സ്വന്തം മാനം രക്ഷിക്കാൻ ഒരുവൻ്റെ ചുടുചോര പുറത്തേക്ക് ഒഴുക്കേണ്ടി വന്നവൾ.. വീട്ടുകാർ മനസ്സിൽ കണക്കുകൂട്ടിയ ബിസിനസ്സ് സാമ്പ്രാജ്യം തകർന്നടിഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള ദേഷ്യമോ.. അതോ ഇത്രയും വർഷം വളർത്തി വലുതാക്കിയ മകളോടുള്ള സ്നേഹത്തേക്കാൾ അവരുടെ അഭിമാനത്തിന് വില കൽപ്പിച്ചത് കൊണ്ടോ എൻ്റെ ജീവിതം വർഷങ്ങൾ ആയി ഈ തടവറയിൽ തന്നെയാണ്. ഒരു കൊലയാളിയെ ഏറ്റെടുക്കാൻ ഉള്ള താൽപര്യകുറവ്. അതിൽ എൻ്റെ മനസ്സ് പതറിയില്ല. കാരണം പ്രതീക്ഷിച്ചത് ആയിരുന്നു അത്.

പക്ഷേ നിയന്ത്രിക്കാൻ ആകാതെ വന്നത് രക്തബന്ധത്തേക്കാൾ എന്നിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ കണ്ണേട്ടൻ എന്ന സ്നേഹബന്ധത്തിന് മുന്നിലായിരുന്നു..

ബന്ധിക്കപ്പെട്ട ജീവിതത്തിൽ ഓരോ മാസവും എന്നെ തേടി വന്നിരുന്നത് അകലത്തിൻ്റെ വേദന അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ മാത്രം പകർന്നു തരുന്ന കുറച്ചു കത്തുകൾ മാത്രം ആയിരുന്നു. പിന്നെ എപ്പോൾ ഒക്കെയോ തേടി വരുന്ന ഒരു മുഖവും. ഇരുമ്പഴികൾക്ക് ഇരുവശവും നിന്ന് മിഴികൾ കോർക്കുമ്പോൾ, സ്നേഹിച്ചിട്ടും എനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്നും ചെയ്യാൻ ആകാതെ നിസ്സഹായതയോടെ നിൽക്കേണ്ടി വരുന്നതിനാൽ നേരിടാൻ ആകാതെ യാത്ര പറഞ്ഞു മടങ്ങുന്ന മുഖം ഇന്നും ഓർമ്മയിലുണ്ട്. 

പിന്നെ എപ്പോളോ ആ കത്തുകൾക്കും വിരളമായി കിട്ടിയിരുന്ന കൂടിക്കാഴ്ചയും എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു. ഏകാന്തതയുടെ കൂട്ടിൽ അടയ്ക്കപ്പെട്ട എനിക്ക് അതിനുള്ള കരങ്ങളോ വിവരങ്ങളോ അറിയിക്കാൻ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്ന ഏക പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചു. 

**********************************

എങ്കിലും ഒന്നിച്ചു കണ്ട ഓരോ കാഴ്‌ചയും, ഇന്നും നിറം മങ്ങാത്ത വളരെ കുറച്ച് ഓർമ്മകളാൽ മനസ്സു നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

അങ്ങനെ എപ്പോൾ ഒക്കെയോ എന്നിലെ പ്രണയവും ഒരു നൊമ്പരം ആയി അറിയുന്നുണ്ട്. സുഖമുള്ള നൊമ്പരം.. ഹൃദയം പൊട്ടി ഒഴുകുന്ന  ചുട് ചോരയുടെ ഗന്ധം പരത്തി,  കണ്ണുനീരിൽ കുതിർന്ന മിഴികളോടെയുള്ള കാത്തിരിപ്പിൻ്റെ സുഖമുള്ള നൊമ്പരം…

രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളിൽ നൊമ്പരം ഉണർത്തുന്ന മനസ്സിൻ്റെ വിങ്ങൽ ശരീരത്തിലേക്ക് വ്യാപിക്കുമ്പോൾ, നിദ്രയെ പുൽകാൻ മടിക്കുന്ന മിഴികളിൽ, ഒരു തൂവൽ സ്പർശം പോലെ ആ ഓർമ്മകളുടെ തലോടൽ ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ട്.. കൈകൂപ്പി നിൽക്കുന്ന പല്ലവപാണികൾക്കുളിൽ ഒളിപ്പിച്ച മനസ്സിനെ മയക്കുന്ന സൗരഭ്യത്തെയും വഹിച്ചു കൊണ്ട് വീശുന്ന ഇളം തെന്നലിൽ, ഞാൻ അറിയുന്നത് ആ വിരലുകൾ കൊണ്ടുള്ള മൃദുല സ്പർശനം ആണ്.