അഥർവ്വം 3 [ചാണക്യൻ] 165

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു . കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി.

“മോനെ ദേവാ….  “

അനന്തുവിന്റെ  ചുമലിലേക്ക് അയാൾ പൊട്ടി ക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണു.

എങ്ങലോടെ അദ്ദേഹം അവനെ ഇറുകെ പുണർന്നു.

ബലരാമൻ ദേവാ എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ടു ഓടി വന്നു അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.അനന്തു ആകെ സ്തബ്ധനായിപ്പോയി.

അവൻ അവരെ എങ്ങനൊക്കെയോ സമാധാനപ്പെടുത്തി.

ശിവ  ഇതൊന്നും മനസ്സിലാകാതെ വാ പൊളിച്ചിരുന്നു.

മാലതി സാരിത്തലപ്പ് കൊണ്ടു കണ്ണുകൾ ഒപ്പിയെടുത്തു.

അനന്തു പണിപ്പെട്ടു അവരിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറി.

മാലതിയുടെ അച്ഛനും ഏട്ടനും അവനെ കൊതിതീരുവോളം കണ്ടു നിന്നു.

അനന്തു   ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ മാലതിയെ നോക്കി.

“ഞാൻ മാലതിയുടെ അച്ഛനാ മോനെ .. ഇത് മാലതിയുടെ ഏട്ടനും ”

ബലരാമനെ കാണിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

അനന്തു വിശ്വാസം വരാതെ അവരെ കണ്ണു മിഴിച്ചു നോക്കി.

സന്തോഷം കൊണ്ടു അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു.

“മോനെ സുഖമാണോ നിനക്ക്? “

ബലരാമൻ അവന്റെ ചുമലിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.

“അതേ സുഖമാണ്  “അനന്തു വിനയത്തോടെ  പറഞ്ഞു.

“ഡാ എന്നെ മുത്തശ്ശനെന്നും അവനെ അമ്മാവനെന്നും വിളിക്കണം മനസ്സിലായോ? ”

മീശ പിരിച്ചുകൊണ്ട് കൃത്രിമ ഗൗരവത്തിൽ ശങ്കരൻ പറഞ്ഞു.

അനന്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി.

“അയ്യോ അച്ഛാ ഏട്ടാ കയറിയിരിക്ക്.. ഉള്ളിലേക്ക് വായോ  “

പെട്ടെന്നു എന്തോ ഓർത്ത പോലെ മാലതി കിടന്നു നിലവിളിച്ചു.

അതുകണ്ടു മാലതിയുടെ അച്ഛനും ഏട്ടനും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.അനന്തുവും ശിവയും ആ ചിരിയിൽ പങ്ക് കൊണ്ടു.

അവർ പതിയെ വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.

മാലതിയുടെ അച്ഛൻ ശങ്കരൻ ശിവയെ തന്റെ സമീപം തന്നെ ഇരുത്തി വിശേഷങ്ങൾ ആരാഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

വീടിനകം ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച ശേഷം ബലരാമൻ മാലതിയോടു അനന്തുവിന്റെ അച്ഛനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു.

ഭിത്തിയിൽ തൂക്കിയിരുന്ന ഫോട്ടോയിലേക്ക് അവൾ സങ്കടത്തോടെ വിരൽ ചൂണ്ടി

പിന്നെ കൂടുതൽ ചോദിക്കാൻ അയാൾ മുതിർന്നില്ല.

ബലരാമൻ അനന്തുവിന്റെ കൂടെ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ചുറ്റുപാട് ഒക്കെ ഒന്ന് കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.

കൂട്ടത്തിൽ അവന്റെ പഠിത്തത്തെക്കുറിച്ചും ആരാഞ്ഞു.

അനന്തുവിന്റെ അച്ഛനെ കുറിച്ചും അച്ഛച്ചനെ കുറിച്ചും തിരക്കി.

പൊടുന്നനെ മാലതി ഏട്ടനെ ചായ കുടിക്കാൻ വിളിച്ചു.