അഥർവ്വം 3 [ചാണക്യൻ] 165

ചിലപ്പോൾ ദേവൻ അമ്മാവന്റെ ഡയറി ആവുമെന്ന് അനന്തു ഊഹിച്ചു.

അതു മുഴുവൻ വൃത്തിയാക്കിയെടുത്തു അനന്തു കട്ടിലിൽ വന്നു ഇരുന്നു.

ഉള്ളിൽ തുളുമ്പുന്ന കൗതുകത്തോടെ ഡയറി മടിയിൽ വച്ചു  പുറം പേജ് മറിച്ചു നോക്കി.

അതു കഴിഞ്ഞുള്ള രണ്ടു പേജുകളും അനന്തു  മറിച്ചു നോക്കി.

അത് ശൂന്യമായിരുന്നു .

എന്നാൽ അടുത്ത പേജ് മറിച്ചതും അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ അവ്യക്തമായ ചിത്രം അനാവൃതമായി.

പെൻസിൽ കൊണ്ടു വരച്ച ചിത്രമായതിനാൽ പലയിടത്തും അത് മങ്ങിയിരുന്നു.

ഇത്രയും കാലം ആയതുകൊണ്ടാവാം മാഞ്ഞു പോയതെന്ന് അനന്തുവിന് തോന്നി.

വളരെ നിരാശയോടെ ആ പേജിലെ ചിത്രത്തിലൂടെ അവൻ പതിയെ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു.

ആ സമയം അനന്തുവിന്റെ കാതിൽ ഒരു അശരീരി മുഴങ്ങി.
.
.

“കല്യാണി ”

.
.

കല്യാണി എന്ന പേര് കേട്ടതും അനന്തുവിന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു മിന്നൽ പിണർ പാഞ്ഞു.

അവനു തല പൊട്ടി പൊളിയുന്ന പോലെ തോന്നി.

അസഹ്യമായ വേദനയിലും മുടിയിഴകൾ ബലമായി പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ടു അവൻ കട്ടിലിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു.

അവന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി മറിഞ്ഞു.

പതിയെ അനന്തുവിന്  ബോധം നഷ്ടപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

അത് പൂർണമായി മറയുമ്പോഴേക്കും അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ മന്ത്രിച്ചു.
.
.
“കല്യാണി ”

.
.

(തുടരും)