?ശ്രീക്കുട്ടി? [❥︎????? ꫝ? ʀ❥︎] 218

ഓപ്പറേഷൻ തിയറ്ററിലോട്ട് കേറ്റും വരെ എന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അവൾ……..!! അവളുടെ കണ്ണിൽ ഞാൻ കണ്ടത് ഭയമാണ്., മരണഭയം….

“ഒന്നുല്ല……”

എന്റെ ശബ്‌ദം അവളുടെ കാതിൽ പതിഞ്ഞൊന്ന് പോലും അറിയില്ല. അപ്പോഴേക്കും അവളെ ഉള്ളിലേക്ക് കേറ്റിയിരുന്നു……..

“ഹേയ് അരുൺ relax ചെയ്യ് ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല…..!!”

“സാർ സാറിനോട് എങ്ങനാ നന്ദി പറയേണ്ടെന്ന് അറിയില്ല, സാറൂടെ ഇല്ലായിരുണേ എന്റെ ശ്രീക്കുട്ടി……,,,,”

“താൻ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കരയണേ…..?? തന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും എനിക്കറിയാം, ആ എന്നോട് താനൊരു സഹായം ചോദിച്ചാ എങ്ങനാ പറ്റില്ലാന്ന് പറയാ…..?? പിന്നെ ഈ അവസരത്തിൽ ഞാൻ കൂടെ നിക്കേണ്ടതാണ് പക്ഷെ അറിയാലോ….., ഞാനില്ലാതെ പറ്റില്ല. കട ക്ലോസ് ചെയ്തിട്ട് ഞാൻ വന്നേക്കാം……”