⚔️ദേവാസുരൻ⚒️s2 ep9[DeMon☠️kiNg] 3632

?28?

‘””” മതി നിന്ന് കൊഴങ്ങിയത്…..
അവന്റെ കൂടെ വന്നോ….. എത്തി വലിഞ്ഞു നോക്കി കഷ്ടപ്പെടേണ്ടാ….'”””

പാറു പറഞ്ഞു…..

‘””” ശരിക്കും പൊക്കോട്ടെ ചേച്ചി……'””

ഇന്ദു തന്നെ കളിയാക്കിയത് ആണോ അതോ കാര്യമായി പറഞ്ഞതാണോ എന്നറിയാതെ ഒരിക്കൽ കൂടെ ചോദിച്ചു…..

‘””” ആടി…. കാര്യമായി പറഞ്ഞതാ…..
പൊക്കോ…..'””

പാറു പറഞ്ഞു….

അപ്പോൾ തന്നെ ഇന്ദു പാറുവിന് ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ച് നടത്തം നിർത്തി അവിടെ നിന്നു….

പാറു അവരെന്താന്ന് വച്ച ആയിക്കോട്ടെ എന്ന രീതിയിൽ മുന്നോട്ട് നടന്നു….

ഇന്ദു അവിടെ നിന്നത് കൊണ്ട് പുറകിൽ വരുന്ന ഇന്ദ്രന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു…..

‘””” ആരെ കാത്ത് നില്ക്കാ മോളെ ഇന്ദുലേഖേ……'”””

അവൾക്കടുത്തെത്തിയ ഇന്ദ്രൻ ചോദിച്ചു…..

‘”” ഏയ്….. കാലിൽ ഒരു ചെറിയ മുള്ള് കൊണ്ടു…. അപ്പൊ നിന്നതാ…… ‘”””

ഇന്ദു ചെറു നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു…..

‘””” എന്നിട്ട് മുള്ള് എടുത്തോ…,…??'”””

ഇന്ദ്രൻ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു…. അതിനവൾ വെറുതെ ഒന്ന് തലയാട്ടുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്…..

‘””” ന്നാ…. ബാ….. നട തുറന്ന് കാണും…..'””

ഇന്ദ്രൻ അവൾക്ക് നേരെ കൈ നീട്ടികൊണ്ട് വിളിച്ചു…. ഇന്ദു അല്പം നാണത്തോടെ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് മുന്നോട്ടേക്ക് നടന്നു….

ഒന്നിച്ചു കൈ കോർത്ത് പോകുന്ന അവരെ കാണാൻ പുതു നവ മിഥുനങ്ങളെ പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു….
പല കണ്ണുകളും ആ കാഴ്ചയെ അല്പം അസൂയയോടെ തന്നെ നോക്കി നിന്നുപോയി…..

അവർ ചെന്നപ്പോൾ നട തുറന്നിരുന്നു…..
ഇന്ദുവും ഇന്ദ്രനും കൈകൾ കൂപ്പി കണ്ണന്റെ പ്രതിമയെ തൊഴുതു…..

അവർക്കൊപ്പം അവിടെ ശ്രീകുലം തറവാട്ടിലെ എല്ലാവരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു….

ഭഗവാന് മുന്നിൽ കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാൾ മാത്രം കണ്ണ് തുറന്ന് നിന്നിരുന്നു…..

പാർവതി……

ഇത്ര നാൾ താൻ നേരിൽ കാണുവാൻ ആഗ്രഹിച്ച കണ്ണന്റെ പ്രതിമക്ക് മുന്നിൽ കണ്ണടക്കുവാൻ പാറുവിന് സാധിച്ചില്ല….

തന്റെ വേദനയിലും, സന്തോഷത്തിലും, വിഷമത്തിലും, കുറുമ്പിലും ഒരു കൂട്ടുകാരനെ പോലെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കണ്ണനെ അവൾ കൺകുളിർക്കേ കണ്ടു…..

സന്തോഷം കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണ്….
നിറഞ്ഞൊഴുകി…..

അവൾ പതിയെ കണ്ണുകൾ അടച്ച് തന്റെ കണ്ണനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുവാൻ തുടങ്ങി….

‘””” ഭഗവാനെ….. കൃഷ്ണാ……
നിന്നെ കാണാൻ എനിക്ക് ഭാഗ്യം കിട്ടിയല്ലോ….
ഇനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല…..
മുമ്പത്തെ പോലെ എപ്പോളും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ശല്യപ്പെടുത്തുന്നില്ല എന്ന പരിഭവം കാണും…. ല്ലേ…..
എന്താ ചെയ്യാ ന്റെ കണ്ണാ…..
മുമ്പൊക്കെ കരച്ചിൽ വരുമ്പോ നിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്ന് കരയും….. പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാനങ്ങനെ കരയാറില്ല…..
എന്റെ ലക്ഷ്മിയമ്മയും ശോഭ വല്യമ്മയും  രാധമ്മയും എല്ലാം ചേർന്ന് സ്നേഹിച്ചു കൊല്ലുവാ….. ഒരു അമ്മേടെ സ്നേഹം എന്തെന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോളാ ശരിക്കും അറിയുന്നേ…..
എന്റെ ഇന്ദു ഭാഗ്യം ചെയ്തവളാ….
അവളെ നീ കൈ വീട്ടില്ലല്ലോ….. നാളെ ആ വീടിന്റെ പടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ സന്തോഷത്തോടെയും സമാധാനത്തോടെയും ഇറങ്ങാം….
കാരണം എന്റെ ഇന്ദു ഇവിടെ സുരക്ഷിത ആണ്……
എന്റെ ഇന്ദ്രനും ഇന്ദു മോൾക്കും നല്ലൊരു ജീവിതം കൊടുക്കണേ ഭഗവാനെ…..
ഒപ്പം ഈ കുടുമ്പത്തിന് നല്ലത് മാത്രം വരുത്തണെ…..'”””