ഹൃദയരാഗം 29 [Achu Siva] 1155

” ഏച്ചി ശരിക്കും ഞങ്ങൾക്ക് അമ്മ തന്നെയായിരുന്നു…. ആ വഴക്കും, സ്നേഹവും, ശാസനയും, കരുതലും ഒക്കെ…. എന്നേക്കാളും സ്നേഹം നിന്റെ അച്ഛനോട് ആയിരുന്നു…. ഏട്ടനും അതുപോലെ തന്നെ…. അവളെന്നു വെച്ചാല്‍ ജീവൻ ആയിരുന്നു…. ഞാന്‍ അതിന് എപ്പോഴും രണ്ടുപേരോടും കുശുമ്പ് കാണിക്കുമായിരുന്നു “….

നേര്‍ത്ത ചിരിയോടെ ആണ് അപ്പച്ചി അത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അതിനുള്ളിലെ വേദന അവള്‍ക്കു മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

” അമ്മ ഇല്ലാത്ത കുറവ്‌ ഞങ്ങൾക്ക് അച്ഛൻ വരുത്തിയിട്ടില്ല…. ഒരിക്കലും…. നാട്ടുകാരും, ബന്ധുക്കളും ഒക്കെ മറ്റൊരു കല്യാണത്തിന് നിര്‍ബന്ധിച്ചിട്ട് പോലും അച്ഛന്‍ അതിന് വഴങ്ങാതിരുന്നത് ഞങ്ങളോടുള്ള ആ സ്നേഹം കൊണ്ടായിരുന്നു “….

അപ്പച്ചിയുടെ മനസ്സ് പതിയെ അവരുടെ ഭൂതകാലത്തേക്ക് ഊളിയിടുന്നതായി അവള്‍ക്ക് തോന്നി….

” നാട്ടിലെ പേരുകേട്ട കുടുംബം ആയിരുന്നെങ്കിലും ആകെയുള്ള വരുമാനം പറമ്പിലെ കൃഷിയില്‍ നിന്നും കിട്ടുന്നതായിരുന്നു…. പോരാഞ്ഞ് ആര് എന്ത് സങ്കടം വന്നു പറഞ്ഞാലും അച്ഛന്‍ കൈയില്‍ ഉള്ളത് മുഴുവന്‍ എടുത്ത് കൊടുത്തു സഹായിക്കുമായിരുന്നു…. മുത്തച്ഛനും അങ്ങനെയായിരുന്നു…. എങ്കിലും ഞങ്ങളെ അല്ലലറിയിക്കാതെയാണ് അച്ഛന്‍ ഞങ്ങൾ മക്കളെ മൂന്നുപേരെയും വളര്‍ത്തിയതും, പഠിപ്പിച്ചതും ഒക്കെ “….

അപ്പച്ചി പറയുന്ന ഓരോ വാക്കുകളും വാസുകി സാകൂതം കേട്ടിരുന്നു….

” ഏട്ടനും, അവളും ഭയങ്കര കൂട്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് എനിക്ക് എല്ലാത്തിനും കൂട്ട് അച്ഛന്‍ ആയിരുന്നു…. വഴക്കുണ്ടാക്കുമ്പോഴും, കളിക്കുമ്പോഴും ഒക്കെ അവര് രണ്ടുപേരും ഒരു സൈഡും, അച്ഛന്‍ എന്റെ കൂടെയും…. അച്ഛനും കൂടുമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കളിക്കാന്‍ ഒക്കെ…. ഏറ്റവും ഇളയത് ആയതുകൊണ്ടും, അമ്മയുടെ സ്നേഹം ഏറ്റവും കുറവ് കിട്ടിയത് കൊണ്ടും എന്നോട് ഒരു പ്രത്യേക വാത്സല്യമായിരുന്നു അച്ഛന് “….

ഒരു ചെറിയ ചിരിയോടെ അവർ പറഞ്ഞു….

ചിരിച്ചെങ്കിലും അവരുടെ ഉള്ളിലെ നോവ് വാസുകിക്ക് മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

തിരിഞ്ഞ് നില്‍ക്കുകയാണെങ്കിലും കണ്ണില്‍ നിന്നും ഉരുണ്ടു ചാടിയ കണ്ണുനീര്‍ അവർ പെട്ടന്ന് തുടയ്ക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു….