നിഴലായ് അരികെ -12 [ചെമ്പരത്തി] 379

തന്റെ നേരെ കേക്കുമായി ഉയർത്തിയ ആര്യയുടെ കൈ വിറക്കുന്നത് നന്ദൻ കണ്ടു…. കണ്ണുകൾ പരസ്പരം ഇടഞ്ഞുവെങ്കിലും അവൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ മുഖം തിരിച്ചു…..

മുഖത്തു ഒട്ടിച്ചു വച്ചൊരു പുഞ്ചിരിയുമായി ഇരുവരും സ്റ്റേജിൽ നിന്നു…

9.30 യോടെ ഓഡിറ്റൊറിയത്തിലെ പരിപാടികൾ കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും വീട്ടിലേക്കെത്തി…..അരമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഏറെക്കുറെ എല്ലാവരും തന്നെ തിരിച്ചു പോയി..

കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയ ആര്യയെ പ്രകാശിന്റെ അനിയന്റെ മകൾ അനിക,സെറ്റുസാരി ഉടുപ്പിച്ചു മുടിയിൽ മുല്ലപ്പൂവും ചൂടിച്ചു കയ്യിൽ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാലുമായി നന്ദന്റെ റൂമിന്റെ വാതിൽക്കൽ എത്തിച്ചു..

വാതിലിൽ ഒന്ന് തട്ടി ഒരു നിമിഷം നിന്നിട്ടു അനിക വാതിൽ തുറന്നു ആര്യയെ പതിയെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി വിട്ട് വാതിൽ അടച്ചു…..

ചെറുതായി മുല്ലപ്പൂക്കളും റോസാധളങ്ങളും കൊണ്ടലങ്കരിച്ച ബെഡ്ഡിൽ, അവൾ വന്നതറിഞ്ഞിട്ടും തല കുനിച്ചിരുന്ന നന്ദൻ താഴെ വീണു ചിതറുന്ന പാൽതുള്ളികൾ കണ്ടപ്പോൾ മുഖം ഉയർത്തി…..

കൈ വിറക്കുന്നതിനാൽ തുളുമ്പി താഴെ വീണു ചിതറുന്ന പാൽതുള്ളികളെ നിസ്സഹായതയോടെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന ആര്യയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് അടുത്തിരുന്ന ടേബിളിലേക്ക് അവൻ മിഴിയെറിഞ്ഞു….

അവൾ വേഗം പഴങ്ങൾ നിറച്ചു വച്ചൊരു കൂടക്ക് കൂട്ടായി,താൻ കൊണ്ടുവന്ന പാൽ ഗ്ലാസിനെ അവിടെ വച്ചു….ഉടുത്തിരുന്ന സാരിയുടെ മുന്താണി വിരലിൽ ചുറ്റിയഴിച്ചു, തലകുനിച്ചവൾ നിന്നു….

കുറച്ചു നേരം നീണ്ട മൗനം ഒടുവിലവൾ തന്നെ മുറിച്ചു….

“നന്ദേട്ടാ….. എനിക്ക് ഒരുകാര്യം പറയാ…..”

തലയുയർത്തി നോക്കിയ നന്ദന്റെ കണ്ണിലെ തീക്ഷ്‌ണത കണ്ട് നടുങ്ങിയതിനാൽ പറയാൻ വന്നത് ഇടയ്ക്കു വച്ചു മുറിഞ്ഞു നിന്നു….

തന്നോട് ഉള്ള നന്ദന്റെ ഈ ഭാവം ആര്യക്ക് അന്യമായിരുന്നു…..

ഇത്രയും നാൾ സമയത്തും,അഗ്നിക്ക് മീതെ പതിക്കുന്ന ജലം പോലെ ആയിരുന്ന തന്റെ സാമിപ്യം…. ഇന്ന് അഗ്നിക്ക് മീതെ പതിക്കുന്ന എണ്ണക്ക് സമമായതു കണ്ടവൾ ഒരു വിറയലോടെ തല താഴ്ത്തി…..

“ഇത്രയും കാലം പൊന്നുപോലെ കൂടെ കൊണ്ട് നടന്നതല്ലെടീ നിന്നെ ഞാൻ……. എല്ലാമറിയാമായിട്ടും നീ എന്നെ ചതിച്ചില്ലെടീ   നാ#%%&@* ളെ……”