ഡെറിക് എബ്രഹാം 15 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 174

അതൊരു കല്യാണ പാർട്ടിയായിരുന്നു….

മധുരയിൽ ഒരു കല്യാണത്തിന് പങ്കെടുക്കാൻ പോകുന്ന വഴിയായിരുന്നു….കുട്ടികളും സ്ത്രീകളുമടങ്ങിയ ആ കുടുംബം മുഴുവൻ ഉറക്കിലാണ്…പോലീസുകാരുടെ കൂടെ ഗീതയും സേവിയറും ക്യാമറക്കണ്ണുകളിലൂടെ ശരിക്കും പരിശോധിച്ചു….

സംശയിക്കാനുള്ള സാഹചര്യമൊന്നുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ , സേവിയർ ബസിന് പോകാൻ അനുവാദം കൊടുത്തു….

പക്ഷേ , സ്‌ക്രീനിൽ നോക്കുന്തോറും ഗീതയുടെ മനസ്സിലെന്തോ വല്ലാത്തൊരു പിരിമുറുക്കം അനുഭവപ്പെട്ടു..

ബസിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങാൻ പോകുന്ന പോലീസുകാരോട് ഒരു നിമിഷം നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞു….

“എന്താ ഗീതാ.. എല്ലാം ഓക്കേയല്ലേ…? ”

“സേവിയർ…പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല…. എന്നാലും പിന്നീടൊരു നഷ്ടബോധം ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല.. നമുക്കൊന്ന് ബസ്സിനുള്ളിലെ ലൈറ്റുകൾ തെളിക്കാൻ പറയാം….”

“അത് വേണോ… എല്ലാവരും ഉറക്കിലല്ലേ ഗീതാ….അതിൽ സംശയിക്കാൻ തക്കം ഒന്നുമില്ലല്ലോ…ആ കുടുംബം അല്ലാതെ സംശയം തോന്നുന്ന ആരുമില്ല എന്ന് വ്യക്തമായി നമ്മളും കണ്ടതല്ലേ….? ”

“അതൊക്കെ ശരിയാണ്….എന്നാലും എന്തോ എവിടെയോ ഒരു അബദ്ധം പറ്റുന്നത് പോലെ….

മാത്രമല്ല , ഡെറിക് ഓരോ ആൾക്കാരെയും പരിശോധിച്ചോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ എന്താ മറുപടി പറയുക…

എനിക്ക് അവന്റെ വായിൽ നിന്ന് കേൾക്കാനൊന്നും വയ്യാ…

ദേഷ്യം വന്നാൽ കാട്ടുപോത്തിന് സമമാണ്… അവനെന്താ പറയുന്നതും കാണിക്കുന്നതുമെന്ന് അവന് തന്നെ അറിയില്ല…

ചോദിക്കുമെന്നെനിക്കുറപ്പാണ്…