നഴ്സുമാരും അമ്പരന്നു ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും എനിക്ക് കണ്ട്രോൾ ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല, അമ്മ ദൈന്യമായി നോക്കിയതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല…. ഒടുവിൽ കൂടുതൽ കേൾക്കാനോ പറയാനോ കഴിയാതെ എന്റെ തലയിൽ വീണ്ടും ഇരുട്ട് കയറി, ഏതെക്കെയോ ഉപകരണങ്ങൾക്ക് മുകളിലൂടെ ഞാൻ താഴേക്ക്‌ വീണു….
പതുപതുത്ത മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ മനോഹരമായ കാഴ്ചകൾ കണ്ട്‌ അമ്മയുടെ കൈകൾ പിടിച്ചു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ പെട്ടെന്ന് പിടിവിട്ടു ഞാൻ താഴേക്ക്‌ വീണു, അമ്മ തിരികെ വലിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും കൈ വഴുതി ഞാൻ താഴേ ഇരുട്ടിലേക്ക് തന്നെ വീണു,
” അമ്മേ….!!! ”
ഞെട്ടിതെറിച്ചു വീണ്ടുമൊരിക്കൽക്കൂടി ബോധം വരുമ്പോൾ എനിക്കരികിൽ അനിയന്റെ ഭാര്യയാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്…..വീർത്തുക്കെട്ടിയ കണ്പോളകളും മുഖവുമായി ഇരിക്കുന്ന അവളെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ പ്രതീക്ഷയറ്റവനെ പോലെ ആയി …..
” അമ്മ പോയി…. ”
അവൾ വിതുമ്പലോടെ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു…. ഞാൻ നിർവികാരനായി കണ്ണടച്ച് കിടന്നു….
നിസ്സഹായത എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും എന്നെ തളർത്തി…. ഈ ലോകത്ത് എന്തെങ്കിലും മാറ്റാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ എനിക്ക് മാറ്റാനുണ്ടായിരുന്നത് സമയത്തെ ആയിരുന്നു, അമ്മ ആരോഗ്യത്തോടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ സമയത്തെ മുഴുവൻ ഒരിക്കൽകൂടി എനിക്ക് വേണമായിരുന്നു, അധികമൊന്നും വേണ്ട, എന്റെ ആയുസ്സിൽ നിന്നും അത്രേം വർഷം കുറഞ്ഞാലും ഞാൻ ഹാപ്പി ആയിരുന്നേനെ….
പക്ഷെ മനുഷ്യൻ അവൻ ചിന്തിക്കുന്നതിലും അധികം നിസ്സഹായനാണ്.. എത്രയേറെ അഹങ്കരിച്ചാലും നിമിഷങ്ങളുടെ മാത്രം ഉടയവനാണ് മനുഷ്യൻ… ഇപ്പോൾ ഈ നിമിഷം മാത്രമാണ് നമ്മുടെ സ്വന്തം.. അടുത്ത നിമിഷത്തിൽ നമ്മളേറെ അഹങ്കാരത്തോടെ ശ്വസിക്കുന്ന വായു പോലും നമുക്ക് അന്യമായേക്കാം..
” എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോണം.. നമുക്ക് ചടങ്ങുകളൊക്കെ ചെയ്യണ്ടേ…?
ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു…
” അതെല്ലാം തീർന്നു…”
“ങ്ങേ.. !!! തീർന്നെന്നോ.. ?? നീ എന്തൊക്കെയാ പറയണത്.. ??? എന്നിട്ട് എന്നോട് പറയാഞ്ഞതെന്താ.. ??? ”
ഞാൻ ദേഷ്യവും അമർഷവും കൊണ്ട് ചാടിയെണീറ്റു… ക്ഷീണം കാരണം നേരെ നിൽക്കാൻപോലും സാധിക്കാതെ ഞാൻ കിടക്കയിലേക്ക് തന്നെ വീണു…
Any update?
With?
Next wk വരാൻ ചാൻസ് ഉണ്ട്…. നോക്കട്ടെ
എഴുതി ഏത് വരെ ആയി ബ്രോ ഒന്ന് update തന്നിരുന്നെങ്കിൽ നന്നായിരുന്നു കാത്തിരിക്കാം
With?
സോറി സിദ്ധാർഥ് ബ്രോ…
എവടേം എത്തിയില്ല, കുറെ ജോലിതിരക്കിലാണ്.. ഇതൊരു എളുപ്പം എഴുതാൻ പറ്റുന്ന ഒന്നല്ല, എന്തായാലും ഞാൻ എഴുതിതീർക്കും… ദയവു ചെയ്തു ടൈം തരിക… ??
വളരെ കുറച്ചുപേർ മാത്രമേ ഈ സൈറ്റിൽ വന്നതിനു ശേഷം വന്ന കഥകൾക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നുള്ളൂ, ബ്രോ അതിലൊരാൾ ആണെന്നുള്ളതിൽ വളരെ സന്തോഷം… ഒത്തിരി നന്ദി..
സ്നേഹം മാത്രം
Fire blade ബ്രോ…..
സുഖം തന്നെ എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു…..
സാഹചര്യങ്ങൾ കാരണം ഓൺലൈൻ ൽ വരുന്നത് തീരെ കുറവാണു…..
അതാട്ടോ കഥ വായ്ക്കാൻ ഒരുപാട് ലേറ്റ് ആയത്….
ശരിക്കും എന്താ പറയാ…. മനസ് നിറഞ്ഞു….
വായ്ച്ചു തീർന്നത്തെ അറിഞ്ഞില്ല….
അമ്മ ICU വിൽ കിടക്കുന്ന സീൻ വായിച്ചപ്പോ ഞാൻ എന്റെ കാര്യം ഓർത്തിപ്പോയി….. ന്റെ അമ്മയും ഈ ലോക്ക്ഡൌൺ ന്റെ സമയത്ത് വയ്യാതെ ICU വിൽ ആയിരുന്നു….
ഭാഗ്യം കൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടതാ…
അതിങ്ങനെ ഓർത്തുപോയി പെട്ടെന്ന്…
പിന്നെ ഈ കഥയെ ഞാനൊരു മോട്ടിവേഷൻ കഥയായി കാണാനാണ് ഇഷ്ടം…
വിനോദിനെ പോലെ ശബരിയുടെ മോട്ടിവേഷൻ ഞാനും മനസിരുത്തി കേൾക്കുകയായിരുന്നു.
അമ്മയുടെ ആ ഡയറി തളർന്നു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ പിടിച്ചു നിക്കാൻ വിനോദിന് ഒരുപാട് സഹായിക്കും….
എനിക്കിറപ്പാ….
ശരിക്കും എന്തൊക്കെയോ വേദനകൾ ഇപ്പോഴും മനസിലുണ്ട്….
ഞാനും വിനോദിനെ പോലൊക്കെയല്ലേ എന്നൊരു തോന്നലും…
കിനാവ് പോലെയിലെ നമ്മുടെ അമ്മൂട്ടിയും വിനോദും….
രണ്ടു പേരും ഹൃദയത്തിൽ ചേക്കേറി…
ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ ❤️?
നെറ്റ് പ്രോബ്ലം കൊണ്ട് റിപ്ലൈ താഴെ വന്നു.. ??അത് നിങ്ങൾക്കുള്ളതാണ്
സഹോ…❤❤❤
വായിച്ചൂട്ടാ….
എന്താ പറയാ മറ്റൊരു കിനാവുപോലെ എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല,
കാരണം രണ്ടിനും രണ്ട് ആത്മാവാണ്,
ഇതിൽ ഏകാന്തതയ്ക്ക് വലിയ സ്ഥാനമുണ്ട്….
എനിക്കിഷ്ടമുള്ള ഒരു കാര്യമാണ്…
ഒറ്റക്കാവുമ്പോൾ പലപ്പോഴും സ്വയം അറിയാൻ കഴിയും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ.
നായകൻ ഇതിൽ ഒറ്റപ്പെടൽ ആഗ്രഹിച്ച ഒരാളല്ല എന്ന് വായിക്കുമ്പോൾ അറിയാം
ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ ഒരാളാണ്…
അമ്മയും കൂടി പോയതോടെ വീണിടത്തു നിന്നും ഉയർത്തിക്കൊണ്ടുവരാൻ സഹോ പ്ളേസ് ചെയ്ത ഡയറിയും ശബരിയും മനുവും,
അത് വേറെ ലെവൽ ആയിരുന്നു…
ശബരിയുടെ മാജിക് അതിവിടെയും അതുപോലെ തന്നെയുണ്ട്,
അവരെയെല്ലാവരെയും വീണ്ടും കാണാൻ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരുപാട് സന്തോഷവും.
എഴുന്നേറ്റു നടക്കുന്നവന്റെ കഥയ്‌ക്കെ കാഴ്ചക്കാരുണ്ടാവൂ എന്ന് കെട്ടിട്ടുണ്ട്,
പക്ഷെ തോറ്റു പോയവരുടെ കഥയ്ക്കായിരിക്കും ആഴം കൂടുതൽ…
ബാക്കി അറിയാനായി കാത്തിരിക്കുന്നു സഹോ…
സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤
കുരുടി ബ്രോ…
ഈ കമന്റ്‌ വായിച്ചിട്ട് കിളി പോയെന്ന് വേണെങ്കിൽ പറയാം.. നീ സാഹിത്യം അള്ളി വീശാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടല്ലോ…
പിന്നെ ഈ കഥ കിനാവ് പോലെയുടെ മൂഡ് അല്ല, ഇത് വേറൊന്നാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, ഇനിയിപ്പോ എഴുതി വരുമ്പോൾ എന്താകുമോ എന്തോ..!
സമയക്കുറവ് കാരണം ഒന്നിനും പറ്റുന്നില്ല, കൊറേ കഥ ഇവിടെ പെന്റിങ് ആണ്…. എഴുതാനുള്ള മൂഡും ഒരു പ്രശ്നമാണ്… നോക്കട്ടെ
ഇപ്പോൾ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കഥ എത്രയും പെട്ടെന്ന് തീർത്തില്ലെങ്കിൽ ഈ സാഹിത്യം എന്നെയും കൊണ്ടേ പോവൂ എന്നാ തോന്നുന്നേ…
???
ചാണക്ക്യ…
സമയക്കുറവിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ നന്നായി അറിയുന്ന ആളാണ് ഞാൻ.. അതുകൊണ്ടാണ് ഇതിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം ഇനിയും മുഴുവനാക്കാൻ കഴിയാത്തതും..
എന്നാലും വായിക്കാനും ഇതുപോലൊരു കമന്റ്‌ തരാനും തോന്നിയതിൽ ഒത്തിരി സന്തോഷം… ഒരുപാട് പേരില്ലെങ്കിലും വായിക്കുന്നവരിൽ കുറച്ചു ആളുകളിൽ ഇത് സ്വാധീനിക്കുന്ന രീതി എനിക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷം തരുന്നുണ്ട്… അതും നിങ്ങളെപ്പോലെ മികച്ച ഒരു writer ആവുമ്പോൾ അത് കൂടുതൽ സന്തോഷം
ജിന്നെ..
ഇത് എങ്ങനെ അയിത്തീരുമെന്ന് ഒറു പിടിയും ഇല്ല… സന്തോഷമോ സങ്കടമോ കൂടുതലില്ലാത്ത രീതിയായിരിക്കും ഉണ്ടാവുക എന്നാണ് തോന്നുന്നത്..
നീ സമയം പോലെ നോക്കിചെയ്താൽ മതി… ഇനിയിപ്പോ കമന്റ്‌ തരാൻ പറ്റിയില്ലേലും പ്രശ്നമല്ല….
ഹായ്
വായിച്ചു, ഇതും വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിൽ ഉള്ള നല്ല ഒരു തീം തന്നെയാണ്. തിരക്കിലാണ് അതുകൊണ്ട് കൂടുതലായി ഒന്നും പറയാനുള്ള അവസരമില്ല. മനു,ശബരി പിന്നെ അമ്മു ഇവരെയൊക്കെ ഇതിലൂടെ ഒന്നുകൂടി കാണിക്കും എന്ന് അറിഞ്ഞതിൽ വളരെ സന്തോഷം.
ഇനി അങ്ങോട്ട് തിരക്ക് പിടിച്ച ജീവിതം ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതി എങ്കിലും ഇത്രയും വിചാരിച്ചില്ല. ഇതിപ്പോ പ്രിയപ്പെട്ടവരേ പോലും വിളിക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്.
പറ്റുവാണെങ്കിൽ ഇനിയുള്ള പാർട്ടുകളിൽ കൂടുതൽ പറയാൻ ശ്രമിക്കാം.
സ്നേഹത്തോടെ❤️❤️
ജിന്നെ..
ഇത് എങ്ങനെ അയിത്തീരുമെന്ന് ഒറു പിടിയും ഇല്ല… സന്തോഷമോ സങ്കടമോ കൂടുതലില്ലാത്ത രീതിയായിരിക്കും ഉണ്ടാവുക എന്നാണ് തോന്നുന്നത്..
നീ സമയം പോലെ നോക്കിചെയ്താൽ മതി… ഇനിയിപ്പോ കമന്റ്‌ തരാൻ പറ്റിയില്ലേലും പ്രശ്നമല്ല….