കുഞ്ഞുറുമ്പുകളുടെ ലോകം [Fire blade] 152

മനസിനെ അലട്ടി…. ഈ ഒരു ചടങ്ങല്ലാതെ അമ്മയുടെ മറ്റൊരു ചടങ്ങും ചെയ്യാൻ സാധിക്കാത്തത് ഒരുപക്ഷേ വിധിയായിരിക്കും…

16 ന് ചെറുതായി സംഘടിപ്പിച്ച ചടങ്ങ് കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്കും അനിയനു തിരികെ പോകാനുള്ള സമയമായി, പിറ്റേന്ന് വൈകീട്ടുള്ള ട്രെയിനിനു അവർ ബുക്ക്‌ ചെയ്തു… അങ്ങനെ അവർ കൂടി പോയതോടെ ഞാനെന്റെ റൂമിൽ ത്തന്നെ ചിലവഴിച്ചു..

അന്ന് രാത്രി കാലം തെറ്റി വല്ലാത്ത മഴയും മിന്നലും വിരുന്നു വന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് വേറൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉമ്മറപ്പടിയിൽ കേറി ഇരുന്നു… സമ്മാനപൊതിയിൽ പൊട്ടിക്കാതെ ഇരുന്ന ഡയറി എന്റെ അരികിൽ ചേർത്തുവെച്ചു, പണ്ടൊക്കെ ഇതുപോലെ മിന്നലും പെരുമഴയും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അമ്മയുടെ ചൂടിനോട് ചേർന്ന് ഈ പടിയിൽ ഇരിക്കുന്ന അതേ ഫീൽ കിട്ടാൻ തൂണിനോട് ചേർന്നിരുന്നു ഡയറി മടിയിലേക്ക് എടുത്തുവെച്ചു.. പുതുമണ്ണിന്റെ മണം മൊത്തത്തിൽ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…. മനസ് നിറഞ്ഞ ശൂന്യതയേ കെടുത്താനെന്നോണം പ്രകൃതി തണുത്തു…അമ്മയെ സംസ്കരിച്ച തെക്കേപ്പറമ്പിലെ തൊടിയിലേക്ക് കണ്ണ് ചിമ്മാതെ നോക്കിയിരുന്നു.. കുറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അമ്മ അച്ഛന് അരികിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്, ഇനി ആർക്കും അവരെ ശല്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റില്ല ..ഈ മഴ അവരെയും സന്തോഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം, അതോ നനഞ്ഞ മണ്ണിൽ സന്തോഷമായിതന്നെ ഉറങ്ങുന്നുണ്ടാകുമോ… !!

എന്തോ ഒരു ഉൾപ്രേരണയാൾ ഞാൻ ആ ഡയറി കയ്യിലെടുത്തു… അതിൽ എന്തായിരിക്കും എഴുതിയത് എന്ന ചിന്തയിൽ കൈ വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ‘ എന്റെ പൊന്നൂസിന് ‘ എന്നൊരു വരിയാണ് ആദ്യംത്തന്നെ കണ്ടതു….ആ വാക്കിനപ്പുറം മറ്റൊന്നും വായിക്കാൻ നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിയ കണ്ണുകൾ അനുവദിച്ചില്ല…പെയ്തൊഴിയുന്ന മാനം പോലെ എന്റെ ഹൃദയം പെയ്തു തുടങ്ങി…ആരും കേൾക്കാനില്ലെന്ന സങ്കടം കൊണ്ടോ സമാധാനം കൊണ്ടോ ഞാൻ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു…. ഒടുവിൽ കണ്ണീർ വറ്റിയപ്പോൾ റൂമിൽ പോയി കിടന്നു…..

പിറ്റേന്ന് ഉപ്പുമാവും പഴവും കഴിച്ചശേഷം ഞാൻ ഒരിക്കൽക്കൂടി ഡയറി എടുത്തു കട്ടിലിലിരുന്നു, മെല്ലെ വായിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു…. അതിലെ തുടക്കം ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു…

‘ ഇപ്പൊ നീ വലിയ സങ്കടത്തിലായിരിക്കുമെന്നു അമ്മക്കറിയാം. എന്നും അമ്മയുടെ തണലിൽ കഴിയാൻ ആഗ്രഹിച്ച്‌ ഇന്നു അനുഭവിക്കുന്ന ഏകാന്തത നിന്നെ എത്ര വിഷമിപ്പിക്കുമെന്നും ഇതിനകം എത്രത്തോളം പൊട്ടിക്കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമെന്നും എല്ലാം അമ്മക്കറിയാം… നിന്നെ ഒരു കഴിവില്ലാത്തവനാക്കാനാണ് അമ്മ ശ്രമിച്ചതെന്ന് മോനൊരിക്കലും ചിന്തിക്കരുത്, നിന്റെ ചിന്തകൾ, വളർച്ച ഇതിനെയെല്ലാം നേർവഴിക്കാക്കാൻ അമ്മക്ക് സാധിചില്ല എന്നതാണ് സത്യം…നിന്നെ മണ്ടനെന്നോ വിവരമില്ലാത്തവനെന്നോ മറ്റുള്ളവർ പറയുമായിരിക്കും പക്ഷെ എനിക്കറിയാം, നിനക്ക് സ്വാർത്ഥത ഇല്ല, നീ നിനക്ക് വേണ്ടി ഒന്നും ആവാനല്ല മറിച്ചു എനിക്ക് വേണ്ടി ആകാനാണ് ശ്രമിച്ചത്.ഒന്നിച്ചുണ്ടായ സമയമത്രയും എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ മാത്രമാണ് നിനക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നത്, പക്ഷെ കണ്ണടക്കാൻ സമയമായെന്ന് കരുതുന്ന ഈ നിമിഷത്തിലും നിന്നെകുറിച്ചോർത്തു എനിക്ക് വേവലാതികൾ മാത്രമേ ഉള്ളൂ, നിന്നെ മനസിലാക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരാൾ ഇനി ഈ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല, എന്നെങ്കിലും അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടാൽ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കരുത്, അവരുമായി കൂട്ട് വെച്ചോളൂ… നീ ജീവിതത്തിൽ തനിച്ചായെന്നു