കുഞ്ഞുറുമ്പുകളുടെ ലോകം [Fire blade] 152

നോക്കി..

” ചേട്ടൻ പിന്നേം ഓഫ്‌ ആയോ.. ?? ”

അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു… ഞാൻ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു….കുറച്ചു സമയം കൂടി നിന്നതിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ സീറ്റിലേക്ക് മടങ്ങി….. അനിയനും ഭാര്യയും മോനും സീറ്റിൽ സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്..,എന്നെ കണ്ട്‌ മോൻ എണീറ്റു എന്റെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്നു, അനിയൻ ശബരിയോട് സൗഹൃദത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, ഇടക്ക് അവർ എണീറ്റു അപ്പുറത്തേക്ക് മാറിയും സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ പുറത്തെ കാഴ്ചകളിലും മോന്റെ സംശയങ്ങൾക്ക് അറിയാവുന്ന മറുപടി കൊടുത്തും കുറെ സമയമിരുന്നു…..

രാത്രി ഭക്ഷണം ഒരുമിച്ചു ഓർഡർ ചെയ്താണ് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കഴിച്ചത്, അപ്പോളേക്കും എന്നെപോലെ അനിയനും ഭാര്യയും ശബരിയോട് കൂട്ടായി മാറി….

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഷൊർണ്ണൂർ വന്ന് ഇറങ്ങി പിരിയാൻ നേരം മനു പറഞ്ഞത് പോലെ എന്നെ ശബരി അവനാൽ കഴിയുന്ന വിധം മാറ്റിയിരുന്നു….

” ചേട്ടോ, ആ ഡയറി തുറന്ന് വായിക്കണംട്ടോ…. അത് ചുമ്മാ സങ്കടം കരുതി തുറക്കാതിരിക്കരുത്, അമ്മ നിങ്ങൾക്ക് മാത്രമായി തന്ന എന്തോ ഒരു മെസ്സേജ് അതിലുണ്ടെന്നു എന്റെ മനസ് പറയുന്നുണ്ട്…..പിന്നെ ആരും ഇല്ലാന്നുള്ള വിചാരമൊന്നും വേണ്ട, നിങ്ങടെ അനിയനും ഭാര്യക്കും നിങ്ങളെ വേണം, അവർക്കിനി അകെ ഉള്ളത് ചേട്ടൻ തന്നെയല്ലേ…. ? പിന്നെ പറഞ കാര്യങ്ങൾ മറക്കണ്ട സന്തോഷമായിരിക്കണം.. ”

അവൻ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു പറഞ്ഞു, പിന്നെ അനിയനോടും വൈഫിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞു കൈവീശി അകന്നു…

” ഡാ ചെറുക്കാ , നമ്മടെ മനുവിനോടും എന്റെ അന്വേഷണം പറയ്…. ഞാൻ വരും ഒരിക്കൽ… ”

ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, അവൻ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തംസ് അപ്പ്‌ തന്നു പോയി…. അടുത്ത ട്രെയിനിൽ ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്കു കേറി…

നാട്ടിൽ വന്ന് രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് 16 ആയിരുന്നു,15നു തിരുനെല്ലിയിൽ പോയി ചിതാ ഭസ്മം ഒഴുക്കുന്നതുൾപ്പടെയുള്ള ചടങ്ങുകൾ നടത്താമെന്നായിരുന്നു അനിയന്റെയും വിരലിൽ എണ്ണാവുന്ന കുറച്ചു ബന്ധുക്കളുടെയും പ്ലാൻ… അതാകുമ്പോൾ എല്ലാ വര്ഷവും ചെന്നു ബലിയിടേണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ, പക്ഷെ എനിക്കത് സ്വീകാര്യമായില്ല, അമ്മയെ എന്നും ഓർക്കേണ്ടതും വർഷങ്ങളിൽ ബലിയിടേണ്ടതും എനിക്ക് നിർബന്ധമായിരുന്നു…. ഞാൻ കൂടെ ഓർത്തില്ലെങ്കിൽ അമ്മ ചിലപ്പോ വേറെ ആരും ഓർക്കാനില്ലാത്ത ഒരു ആളായിപ്പോവും…..അവസാനം എന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി തിരുന്നാവായ കൊണ്ടുപോയാണ് ചടങ്ങുകൾ കഴിച്ചത്…. ഒടുവിൽ എല്ലാം തീർത്തു പോരുമ്പോൾ എന്തോ ഒരു നഷ്ടബോധം