അപരാജിതന്‍ 34 [Harshan] 8110

അങ്ങേയറ്റം ഭയപ്പാടോടെയാണ് അമ്രപാലി അവരോടൊപ്പം നടന്നത്.

ഉള്ളിൽ ചെമ്പോത്തിന്‍റെ  കരച്ചിൽ ഉറക്കെ കേൾക്കാമായിരുന്നു.

അവർ നടന്നു ഗുഹയുടെ ഉള്ളിലെത്തി.

അവിടെ ഒരു ഹോമകുണ്ഡത്തിനു പിന്നിലായി മറുതമുത്തി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു.

അവരെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അമിക്ക് ഭയമായി.

അമിതവണ്ണമുള്ള ഒരു സ്ത്രീ.

തലമുടിയാകെ ജടപിടിച്ചുകിടക്കുന്നു.

മുകളിൽ ജഡകയറിയ മുടിയുടെ ഒരു ഭാഗം കൊണ്ട കെട്ടിയിരിക്കുന്നു.

കഴുത്തിലും കൈകളിലും കല്ല്മാലകൾ.

ചിരട്ടയുടെ മൂന്നുകണ്ണ് വരുന്ന ഭാഗം മുറിച്ചു കല്ലുമാലയുടെ കീഴെ തൂക്കിയിരിക്കുന്നു.

കറുത്ത വസ്ത്രമാണ് അവർ ധരിച്ചിരുന്നത്.

ഉണ്ടകണ്ണുകളും ഉരുണ്ടുയർന്ന മൂക്കും.

മുഖമാകെ വസൂരികലകൾ.

പുരികങ്ങൾക്ക് നടുവിൽ ഒരു നാണയവലുപ്പത്തിൽ വട്ടത്തിൽ കുങ്കുമം തൊട്ടതിന് മേലെ ഒരു വലിയ ചന്ദ്രകലയും ചാർത്തിയിരിക്കുന്നു,

അവരുടെ വലത്തേ കൈയിൽ വെള്ളികെട്ടിയ മയിൽപ്പീലികെട്ട്.

അവരുടെ ചുമലില്‍ ചെഞ്ചോര കണ്ണുള്ള ഒരു ചെമ്പോത്ത്  ഇരിക്കുന്നു.

അവരാണ് എല്ലാവരും പോകാൻ ഭയക്കുന്ന കാടിനുള്ളിൽ ആഭിചാരകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു പാർക്കുന്ന മറുതമുത്തി

അവരുടെ മുൻപിൽ വന്നു ദാദിയമ്മ തൊഴുതു.

കുമ്പിട് അമീ ” അവർ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അമി അവരെ തൊഴുതു.

മറുതമുത്തി അവരോടു ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ട് ഇരുവരും അവര്‍ക്ക് മുന്നിലായി ഇരുന്നു.

മറുതമുത്തി സസൂക്ഷ്മം അമ്രപാലിയേ നോക്കി.

എന്നിട്ട് ദാദിയമ്മയെ നോക്കി.

“ഈ നാഗമെന്താ എന്നെ തേടി വന്നത് ?”

ദാദിയമ്മയും അമിയും അതുകേട്ട് പരസ്പരം നോക്കി

“നാഗമോ  ?” ദാദിയമ്മ ചോദിച്ചു

“നാഗം തന്നെ, ഇവള്‍ മണ്ണില്‍ പിറന്ന നാഗപ്പെണ്ണ് ”

അത് കേട്ടു ഇരുവരും അവിശ്വസനീയതയോടെ വീണ്ടും നോക്കി.

“ഇവളും തേവിടിച്ചിയല്ലേ ?”

ഇരുവരും തലയാട്ടി

“ഹും ,,, ഞാന്‍ ചൊന്നത് സത്യം , ഇവളൊരു നാഗപ്പെണ്ണ് താന്‍, തേവിടിച്ചിയായ നാഗപ്പെണ്ണ്, നാഗം പോലെ ആണിനെ ചുറ്റിവരിയുന്ന നാഗപ്പെണ്ണ്, നാഗം പെണ്ണായി പിറന്ന നാഗപ്പെണ്ണ് ” അവര്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

ആമ്രപാലി അത്ഭുതത്തോടെഅവരെ നോക്കിയിരുന്നു.

അവര്‍ സമീപമുള്ള ഒരു വൈരൂപ്യമുള്ള  ഒരു കളിമണ്‍പ്രതിമയെ നോക്കി.

മൂന്നടിഉയരമുള്ള ഒരു കളിമണ്‍രൂപം.

ആ രൂപം പോലും അതിലേക്ക് നോക്കുന്നവരെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.

“എന്‍റെ  തമ്പുരാൻ , വേതാള൦ ,  എന്‍റെ കാതിൽ ചൊല്ലിത്തന്നിരുന്നു , ഒരു നാഗപ്പെണ്ണ് എന്നെ കാണാൻ മലതാണ്ടി വരുമെന്ന്” അവർ മയിപ്പീലിക്കെട്ട് ആ വേതാള പ്രതിമയിൽ തലോടികൊണ്ടു പറഞ്ഞു.