?? സ്വയംവരം 01 ?? 2102

“അവ്ടെ വെച്ച് ഏടത്തി എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അൻസര്ക്കാം.. ചാവാൻ പറ്ഞ്ഞാലും.. ഇത് ഏടത്തിയുടെ നീരൂന്റെ വാക്കാ…”

ഏടത്തിയുടെ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അപ്പോളേക്കും ഗേറ്റ് തുറന്നു വണ്ടികൾ നീങ്ങി തുടങ്ങി.. ഇനി ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് മാത്രം മതി അവിടെ എത്താൻ.. നാല്പതിനു മുകളിൽ വണ്ടി ഓടിക്കാത്ത, ഇഴഞ്ഞു പോകുന്നെന്ന് എന്നും ഞാൻ കളിയാക്കുന്ന ഏടത്തി അന്ന് പക്ഷെ അറുപതു എങ്കിലും വേഗത എടുക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി… ഒന്ന് പതുക്കെ ഓടിച്ചെങ്കിൽ..

അപ്പോളേക്കും വണ്ടി ഹൈവേയിൽ കടന്നു.. തൊട്ടുപിറകിലേക്ക് അതിവേഗം കടന്നു വരുന്ന സൂപ്പർഫാസ്റ്റിലേക്ക് എന്റെ കണ്ണു നീണ്ടു….

മുൻപിലേക്ക് എടുത്തു ചാടിയാൽ?? ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് എല്ലാം തീരും.. എന്റെ കൈ ഡോറിലേക്ക് നീണ്ടു..

ഡോർ തുറക്കും മുൻപ് അതറിഞ്ഞെന്ന പോലെ നിത പുറകിൽ നിന്നും എന്റെ സീറ്റിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു എന്റെ ഷോൾഡറിൽ കൈ വച്ചു..

ഇല്ല.. എനിക്കതാവില്ല.. നിത…. ഏട്ടത്തി… അമ്മ.. അച്ഛൻ.. ഏട്ടൻ… ഇവരെ ഒക്കെ തോൽപ്പിക്കാൻ വിട്ടുകൊടുത്തു ഒറ്റക്ക് ജയിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞാൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്‌താൽ ഞാൻ തന്നെ ആണ് കല്യാണം മുടക്കിയത് എന്ന് എല്ലാവരും വിധി എഴുതും.. എനിക്ക് തെളിയിക്കണം.. ഞാൻ അല്ല ചെയ്തത് എന്ന്….

വണ്ടി പെട്ടെന്ന് തന്നെ പ്രധാന ഹൈവേ വിട്ട് പഴയ ബൈപാസ് റോഡിലേക്ക് കടന്നു… അകലെ നിന്നെ കാണാം എന്തിനോ വേണ്ടി തിളയ്ക്കുന്ന സാമ്പാർ പോലെ ഗസ്റ്റ്കൾ വന്ന കാറുകളും ഗുരുവായൂർ പോകാൻ കാത്തു കിടക്കുന്ന ബസുകളും.. ഏടത്തി വണ്ടിയുടെ ഇൻഡിക്കേറ്റർ ഇട്ട് വീടിനു ഉള്ളിലേക്ക് തിരിച്ചു കയറ്റി..

ഇനി എനിക്ക് രക്ഷ ഇല്ല എന്നുറപ്പായി.. അനിവാര്യമായ വിധി.. അത് എന്നെയും കൊണ്ടേ പോവൂ.. കൊലക്കയറിലേക്ക് നടക്കുന്ന കുറ്റവാളി പോലെ എന്റെ തല കുനിഞ്ഞു…..