?? സ്വയംവരം 01 ?? 2102

അമ്മ അപ്പോളേക്കും പോയി ഡോർ ചാരിയ റൂമിൽ ചെന്നു ഇന്ദുവിനെ കൂട്ടികൊണ്ട് വന്നു…. അല്പം മുമ്പ് വികാരക്ഷോഭം കൊണ്ടു ചുവന്നു തുടുത്ത അവളുടെ മുഖം ഇപ്പോൾ പക്ഷേ വിളറി വെളുത്തു നിർവികാരമായി മാറി….ഇതൊക്ക ആണെങ്കിലും എന്റെ മനസിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആശ്വാസം…. എല്ലാം കലങ്ങി തെളിഞ്ഞു ഒടുവിൽ  ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ലാതെ അവൾ എന്റെത് ആകാൻ പോകുന്നു…

ഏടത്തി അപ്പോളേക്കും സ്വന്തം കയ്യിലെ മോതിരം ഊരാൻ നോക്കി കിട്ടാതെ വന്നപ്പോൾ നിത്യയുടെ കൈ പിടിച്ചു കയ്യിൽ കിട്ടിയ ഡയമണ്ട് മോതിരം ഊരി എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.. കാര്യം മനസിലായ ഞാൻ മുന്പോട്ടാഞ്ഞു..

“വേണ്ടേട്ത്തി.. എന്നെ ആരേലും കെട്ട് ന്നും പർഞ്ഞ് ഞാൻ കര്യ്ണോന്നുംല്യലോ. പത്ത് പതിനഞ്ചു വർഷായി ക്കിവനെ അർയാം… അങ്നൊരു ഇഷ്ടണ്ടാർനങ്ങേ ഇവന് നേരത്തെ പറയാരുന്നു…. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ന്റെ കല്യാണം മൊടങ്ങീന്ന് അറ്ഞപ്പോ മുങ്ങില്യാര്ന്നു….”

ഏറെ ശാന്തമായാണ് അവൾ സംസാരിച്ചത്… പക്ഷേ, ഞാൻ വരുന്നതും കല്യാണം മുടങ്ങിയെന്നറിഞ്ഞു പോകുന്നതും ഈ നശൂലം കണ്ടൊ???

“ടീ ഞാൻ..”

അവളോട്‌ എന്റെ ഉള്ളിലുള്ളത് പറയാൻ എന്റെ മനസ് വെമ്പി…..  പക്ഷെ അപ്പോളേക്കും ഇന്ദു എന്നെ പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ രണ്ടും കയ്യും തലയിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….

“ഒന്ന് പോയിതര്വോ നീരജ്.. പ്ലീസ്”

പതിഞ്ഞതും ശാന്തവുമായിരുന്നു എങ്കിലും എന്റെ ഉള്ളിൽ അത് ഒരലർച്ച പോലെ മുഴങ്ങി…. ആ ശബ്ദത്തിന്റെ ഷോക്കിൽ മോതിരം എന്റെ കയ്യിൽനിന്നും തെറിച്ചു നേരെ തുളസിയിൽ വീണെങ്കിലും അതിൽ തങ്ങി നില്കാതെ ചുറ്റുമുള്ള ടൈൽസിൽ വീണു ഉരുണ്ട് ഇടയിൽ പാകിയ പുല്ലിലേക്ക് വീണുമറഞ്ഞു…

അപമാനഭാരത്താൽ എന്റെ തല കുനിഞ്ഞെങ്കിലും ഏട്ടത്തി കൂസലില്ലാതെ പറഞ്ഞു..

“അല്ലേലും നീ അല്ലെ ആരവ്നെ ഇവ്ന് പരിചയപ്പെടുത്യേ.. അവൻ ഇവനെ വിശ്വസിച്ച അത്രയും പോലും നിൻക്കിവ്നെ വിശ്വാസം ല്ല്യാന്ന് ആദ്യം വന്നപ്പോ പർഞ്ഞ വാക്കിന്നു മനസിലായ്താ.. ന്നാലും അറിയാതെ ആണെൽ പോലും ന്റെ അനിയന്റെ പേര് കാരണം ഒരു പെങ്കുട്ടീടെം കണ്ണീർ വീഴണ്ട എന്ന് കരുതി തയ്യാറായതാ.. എല്ലാം ഇവ്ടെ തീർന്നു… നി വേണംന്ന് നിൻക്ക് തോന്നിയ ന്റെ വീട്ടിൽ നീ നേരിട്ട് വന്ന് ചോയ്ക്ക്.. എന്നോട്.. അല്ലാതെ ഞങ്ങളാരും ഇങ്ട് വരില്ല.. ഇവ്ട്ന്ന് അങ്ങ്ടും നീ കേറി നിരങ്ങണ്ടാ….”

പൂർത്തിയായി.. എല്ലാം കലങ്ങി തെളിഞ്ഞു എന്നു ഒരുവേള തോന്നിച്ചതാ.. പക്ഷെ അടുത്ത നിമിഷം എല്ലാം അടിച്ചു പിരിഞ്ഞു…

ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിനെ പോലെ എന്റെ കൈ പിടിച്ചു ഏട്ടത്തി  എണീറ്റു നടന്നു.. ഒരു വന്മരത്തിന്റെ തണലിൽ അഭയം കണ്ടെത്തിയ മൃഗങ്ങളെ പോലെ പിറകെ ഞാനും നിതയും.. തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ ഒരാൾ പോലും ഏടത്തിയുടെ ഷാൾ ഇടാതെ പുറത്തേക്ക് തള്ളിയ ഏടത്തിയുടെ മാറിലേക്കോ അഞ്ചാം മാസം ആയ കുഞ്ഞു വയറിലേക്കോ നോക്കുന്നത് കണ്ടില്ല..