?? സ്വയംവരം 01 ?? 2104

തിരികെ വണ്ടി ഓടിക്കാൻ ഏടത്തി എന്റെ നേരെ ചാവി നീട്ടി .. വണ്ടിയിൽ കയറും മുൻപ് എന്തായി എന്നു ആംഗ്യം കാണിച്ചു ചോദിക്കുന്ന ഫ്രെണ്ട്സിന്റെ ഇടയിൽ നിന്നും കണ്ണനെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചു ബൈക്കിന്റെ ചാവി കൊടുത്ത് അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു..”മൈ₹ ലേലം ഊ#ട്ടാ…. ന്തായാലും വീട്ടീക്ക് വാ വൈന്നേരം….എന്റെ വണ്ടി വഴീൽ ഇരിപ്പ്ണ്ട്.. അതും എട്തേക്ക്… ബാക്കി അപ്പോ പറയാട്ടോ…”

തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ഒരേസമയം എനിക്ക് സങ്കടവും വിഷമവും തോന്നി. ഞാനല്ല അത് ചെയ്‌തത്‌ എന്നു മനസിലായ ആശ്വാസം ഒരു വശത്തു ഉണ്ടെങ്കിൽ മറുവശത്തു അവൾ അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ… ഇനിയും ഇന്ദു തയ്യാർ ആയാൽ തന്നെ ഏടത്തി സമ്മതിക്കും എന്നു തോന്നുന്നില്ല.. എടത്തിയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ വയ്യ താനും.

“”പത്ക്കെ പോടാ നിയ്.”

എന്റെ കാല് ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ ആക്സിലറേറ്ററിൽ അമർന്നു രണ്ടക്കത്തിൽ നിന്നും വേഗത മൂന്നക്കത്തിൽ കടക്കുന്നത് കണ്ടു ഏടത്തി പറഞ്ഞു…

എന്റെ കാൽ പതിയെ ബ്രെക്കിൽ അമർന്നു.. ഏട്ടൻ നാല്പതു കിലോമീറ്റർ വേഗത്തിൽ കൂടുതൽ പോവാറില്ല ഏടത്തി പ്രെഗ്നന്റ് ആയതിൽ പിന്നേ..

“നിന്ക്ക് ഇഷ്ടായിര്ന്നുല്ലെ അവ്ളെ?”

അതേ എന്നോ അല്ല എന്നോ ഞാൻ മറുപടി നൽകിയില്ല. അതു സത്യമാണെന്ന് ഊഹിച്ചു ഏടത്തി നിത്തൂനോട് ചോദിച്ചു

“നിത്തൂന് അറ്യാര്ന്നോ?”

“മം.. സ്കൂളി പഠിക്കുമ്പോ തൊട്ട് ഏട്ടന് അവളെ ഇഷ്ടാ….. പക്ഷെ…. ”

ഇപ്പോളും. എനിക്ക് മനസിലാവാത്ത ഒരു പക്ഷേയിൽ നിത്തു സംസാരിച്ചു നിറുത്തി…

“ഇത്രേങ്കാലം അടേം ചക്കരേം ആയി നട്ന്നിട്ട് അവ്ന് ധൈര്യം ഇണ്ടായില്ല്യ പോലും…. ഇങ്ങ്നൊരു കെഴങ്ങൻ.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഇന്നെങ്കിലും വന്നപ്പെന്നേ പറ്ഞ്ഞാരുന്നാ ഇപ്പൊ നിങ്ങടെ താലികെട്ട് കഴിയണ്ട സമയായി….”

ഇന്ദു നമ്രമുഖിയായി എന്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന രംഗം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു

എന്റെ മറുപടി കിട്ടാതായപ്പോ ഏടത്തി എന്റെ നോക്കി.. ഭാഗ്യം പോലെ അപ്പോൾ അവരുടെ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.

“….. ”

“ല്യഛാ… ഞങ്ള് വന്നോണ്ടിരിക്കാ.. അവ്നോപ്പണ്ട്..”

“……. ”

“വേണ്ടഛാ.. പത്തു മിനിട്ടോണ്ട് എത്തും ഞങ്ങ..”

“ച്ഛൻ വീട്ടിലിണ്ടാ?? ”

ഏട്ടത്തി ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു എന്നേ നോക്കി പറഞ്ഞു….