?? സ്വയംവരം 01 ?? 2104

ഇവിടെ നിന്നു കേട്ടതും ഇനി കേൾക്കാൻ ഇരിക്കുന്നതും കേൾക്കാൻ പാടില്ലാത്തതും എല്ലാം ചേർത്ത് കൊടുങ്ങല്ലൂർ ഭരണി പാട്ട് പ്രതീക്ഷിച്ച് ഞാൻ നിൽകുമ്പോൾ അപ്പുറത്തെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാം…..കൊടുങ്ങല്ലൂർ ഭരണി പാട്ട് പ്രതീക്ഷിച്ച എനിക്ക് പക്ഷെ അവിടെ നിന്നും കേൾക്കാനായത് കുറ്റബോധത്താൽ പതിഞ്ഞ വാക്കുകൾ ആണ്..

“നീരജ്, I’m sorry.. ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല. ബ്യുട്ടീ പാർലറിൽ നിന്നു വന്നപ്പോ ആണ് കാര്യം അറിയുന്നേ.. ഞാൻ എന്തായാലും വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല.. കല്യാണം ഒഴിവാക്കാനും എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ല.. ഞാൻ ഇവിടെ എല്ലാവരെയും പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാ.. മുഹൂർത്തം അല്പം വൈകിയാലും ഇന്ന് തന്നെ കെട്ട് നടക്കും..”

മുഖവുര ഇല്ലാതെ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ആരവ് പറഞ്ഞു നിറുത്തി.. ആ വാക്ക് കേട്ട് എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ആശ്വാസം തോന്നി അവൻ എന്നെ അവിശ്വസിച്ചില്ലല്ലോ.. പക്ഷെ എന്തെന്ന് അറിയില്ല അടുത്ത നിമിഷം അത് പേരറിയാത്ത സങ്കടത്തിലേക്ക് വഴിമാറി..

“ആരവ്, ഞാൻ നീരജിന്റെ ഏടത്തിയാണ്. ഒന്ന് ചോദിക്കട്ടെ, നീരജ് ആണോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കല്യാണം മുടക്കിയത്??”

“ആരാണെന്ന് അറിയില്ല ചേച്ചി,, പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പ്.. നീരജ് അല്ല. ഒരു പെണ്ണാണ് വിളിച്ചത്..”

എന്റെ ശബ്ദം പെണ്ണിന്റെ അല്ല എന്നുറപ്പ്.. വെറുതെ വഴങ്ങിയ ഗോൾ ഓഫ്‌സൈഡ് ആണെന്ന വിസിൽ കേട്ട ഗോളിയെ പോലെ എന്റെ മനസ്സ് ഞാൻ മാത്രം കേൾക്കാൻ ഉച്ചത്തിൽ ആർപ്പ് വിളിച്ചു….

ഞാൻ ആശ്വാസത്തിൽ ഇന്ദുവിനെ നോക്കി…. അവൾക്ക്  ആണേൽ എന്തെന്ന് ഇല്ലാത്ത ടെൻഷൻ…. കല്യാണം നടക്കും എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ പ്രതീക്ഷ അല്ലെ മോത്തു വരണ്ടേ??? ഇതുപക്ഷെ!!!!

“ഓക്കെ ആരവ്.. ”

“ചേച്ചി ഒന്ന് നീരജിനോട് പറയാമോ ഇന്ദുവിന്റെ അടുത്ത് പോയി അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ.. എല്ലാവരെയും സമ്മതിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു അവളെ വിളിക്കാം ഞാൻ..”

പെട്ടന്ന് ഓടി വന്നു ഫോൺ ഏടത്തിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും പിടിച്ചു വാങ്ങി ഇന്ദു ഇന്ദുലേഖ അലറി..

“എന്നെ ഇനി വിളിക്കണ്ട ആരവ്..”

അവളൊന്നു നിറുത്തി അതിശക്തമായി നാലഞ്ചു വട്ടം ശ്വാസം എടുത്തു വെന്റിലേറ്ററിൽ നിന്നും അവിചാരിതമായി പുറത്തു കടത്തിയ രോഗിയെപോലെ….

ആ ശബ്ദം ഒഴിച്ചാൽ ഒരു മൊട്ടുസൂചി വീണാൽ കേൾക്കാവുന്ന നിശബ്ദത.. ശ്വാസം വലിച്ചു വലിച്ചു ആശ്വാസം കിട്ടിയപോലെ അവൾ അല്പം മൃദുവായി തുടർന്നു.

“ഇക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യല്ല്യ ആരവ്.. പക്ഷെണ്ടല്ലോ ഇനി കല്യാണം കഴ്ഞ്ഞു നീ ല്ല്യാത്തപ്പോ ആരേലും ന്തേലും പർഞ്ഞാ?? നീ വര്മ്പോൾക്കും എന്നെ കൊല്ലോ നിന്റെ വീട്ടാര്”