സഹയാത്രിക [ജോ] 116

 

?????

 

 

“രൂപാ..  അവിടെ കാവില് വലിയൊരു മരമുണ്ട്… ദേ ഇത്രേം വലുത്…” ഏഴുവയസ്സുകാരിയായ തന്റെ വാക്കുകളായിരുന്നു അവ.

 

സ്വരൂപിനെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിനത്തിൽ, ഇരു കൈകളും ഉയർത്തി വികസിച്ച മിഴികളോടെ ഇലഞ്ഞിത്തറയിലെ വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വയ്ക്കുന്ന സമപ്രായക്കാരിയെ അവനും അതേ ഭാവത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു.

ഇരുവരും ഇലഞ്ഞിത്തറയിലെ കാവ് തുടങ്ങും മുൻപേയുള്ള മഹാഗണിയുടെ ചുവട്ടിലാണ് ഇരിപ്പ്.

 

“ഇങ്ങ് വന്നേ… ഒരു കാര്യം പറയാം. ” അവൾ കൈ കൊണ്ട് മാടി വിളിച്ചപ്പോൾ അവൻ കാത് അടുപ്പിച്ചു.

 

“അതിൽ ഗന്തറൻ ഉണ്ടെന്ന്…” ശബ്ദം കാറ്റു പോലെ പുറത്തെടുത്ത് അവൾ രഹസ്യം പറഞ്ഞു.

 

“ഗന്തറനോ! അതാര്? അയാളെന്തിനാ മരത്തിൽ കയറിയിരിക്കുന്നെ?”

 

ദൂരെക്കാണുന്ന കാവിലെ ഗന്ധർവ്വൻ പാലയിലേക്ക് അവനൊന്നു എത്തി നോക്കി.

 

“ആരാണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞൂടാ.. ആത്ത എന്നെ അങ്ങോട്ട് വിടാറില്ല. ആയാളെ ആർക്കും കാണാൻ പറ്റൂല്ലെന്ന്.”

 

“അയാക്ക് സൂപ്പർ പവറുണ്ടോ..?” കുഞ്ഞു സ്വരൂപിന്റെ വാക്കിലും നോക്കിലും അതിശയം.

 

“സൂപ്പർ പവറോ?”

 

“മ്മ്.. ബെൻടന് സൂപ്പർ പവറുണ്ട്. സൂപ്പർമാനും സ്‌പൈഡർ മാനും മായാവിക്കും സൂപ്പർ പവറുണ്ട്.”

 

 

“രൂപന് ഉണ്ടോ?”

 

“ഉണ്ടല്ലോ… ദേ ഈ വാച്ച് കണ്ടോ?” അവൻ ഇടം കൈയിൽ കെട്ടിയ ബെൻടന്റെ പച്ചയും കറുപ്പും നിറം കലർന്ന വാച്ചവളെ കാണിച്ചു.

 

“ഇതിൽ ദേ ഇങ്ങനെ അടിച്ചാൽ സൂപ്പർ പവറ് കിട്ടും.” വലം കൈപ്പത്തി വാച്ചിന് മുകളിൽ ഊക്കോടെ അമർത്തിയത് കണ്ട ആ കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതമായിരുന്നു.

 

“അപ്പോ രൂപന് സൂപ്പർ പവർ കിട്ടിയോ?

എങ്കി എന്നെയും കൊണ്ട് പറക്കാമോ?” അവൾ ചാടിയെണീറ്റു.