രുധിരാഖ്യം -8 [ചെമ്പരത്തി] 364

ചേർന്ന് ഇരുന്ന ശേഷം തന്റെ തോളിൽ അതിന്റെ ഭാരം മുഴുവനും താങ്ങി കൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി.

വളരെ നിസാരമായി അവൻ ആ മൃഗത്തിനെ,കുത്തികയറിയ കമ്പിൽ നിന്ന് ഉയർത്തി പുറത്തേക്ക് കിടത്തുന്നത് കണ്ട ഇന്ദുവിന്റെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു.

അവൾ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഏഥൻ പോയി, ചുവന്ന രത്നം പ്രകാശിച്ച് നിന്നിരുന്ന പൂവിന്റെ ഇതളുകളിൽ ഒന്നിന്റെ പകുതി അടർത്തിയെടുത്ത് തിരികെയെത്തിയ ശേഷം അവൻ അത് രണ്ടായി കീറി മൃഗത്തിന്റെ മുറിവിന് ഇരുവശത്തും അമർത്തിപ്പിടിച്ചു.

അർദ്ധബോധാവസ്ഥയിൽ പോലും പതിയെ ഒന്ന് കൈകാലുകൾ കുടഞ്ഞ ആ മൃഗത്തിന്റെ മുറിവുകൾ, ആ പൂവിന്റെ ഇതൾ വാടുന്നതിനൊപ്പം  ഭേദമാകുന്നത് ഇന്ദു അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.

ആ പൂവ് പൂർണ്ണമായും കരിഞ്ഞതോടെ ഏഥൻ അത് ഉപേക്ഷിച്ച് വേഗം എഴുന്നേറ്റവളുടെ കൈയും പിടിച്ചു മുന്നോട്ടേക്ക് നടന്നു. അതിനിടയിലും അവൻ ഇടയ്ക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഏഥൻ….. രുധിരാഖ്യം….അത് എടുക്കണ്ടേ…????”

ആ ചുവന്ന രത്നം ഉണ്ടായിരുന്ന പൂവ് നിൽക്കുന്ന സ്ഥലം കഴിഞ്ഞും മുൻപോട്ടേക്ക് അവൻ വേഗത്തിൽ നടന്നതോടെ ഇന്ദു അവന്റെ കൈ കുതറിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെനിന്നു.

“ഇന്ദു…… അത് രുധിരാഖ്യം അല്ല..രുധിരാഖ്യം ഒരിക്കലും മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിൽ പെടാൻ പാകത്തിന് വെളിവായി ഉണ്ടാവില്ല. അത് എപ്പോഴും എവിടെയെങ്കിലും മറഞ്ഞിരിക്കും. ഇത്  രുധിരാഖ്യത്തിന്റെ തന്നെ മറ്റൊരു പ്രതിഭാസമാണ്… സാധാരണക്കാരെ കബളിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി അതുതന്നെ കണ്ടെത്തിയ വഴി. രുധിരാഖ്യത്തിന്റെ തിളക്കം ഇതുപോലെ ഒന്നുമല്ല….