രുധിരാഖ്യം -8 [ചെമ്പരത്തി] 364

അതിൽനിന്ന് ഇളം പച്ചനിറത്തിൽ ഉള്ള ഒരു പുക മുകളിലേക്ക് ഉയർന്നു ഏഥൻ അത് ആ മൃഗത്തിന്റെ മുഖം ലക്ഷ്യമാക്കി ഊതി വിട്ടു.

ആ മൃഗം അത് ശ്വസിച്ചതോടെ,അത്ര നേരം മൂക്ക് മണ്ണിൽ കുത്തി ആണെങ്കിലും തുറന്നു ഇരുന്ന കണ്ണുകൾ പതിയെ അടഞ്ഞു.

അതോടെ ഏഥൻ പതിയെ മുന്നോട്ടേക്ക് അതിനടുത്തേക്ക് തന്നെ നടന്നു. എന്നാൽ  ഇന്ദു അവനെ അതിനരികിലേക്ക് വിടാതെന്നവണ്ണം മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെത്തന്നെ നിന്നു.

” അതിനടുത്തേക്ക് പോവണ്ട… ചാകുവാണേൽ ചാകട്ടെ……. ”

ഏഥന്റെ ചെവിക്കടുത്ത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ അവനെ നോക്കി യാചന പോലെ കടുപ്പിച്ച് നോക്കി.

” വിടിന്ദു….”

അവളോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു അവളെ നോക്കിയ അവന്റെ മിഴികൾ തീക്ഷ്‌ണമായിരുന്നു. അത് കണ്ട ഞെട്ടലിൽ ആയിരിക്കണം പതിയെ അവളുടെ കൈകൾ ഒന്ന് അഴിഞ്ഞത്.

” വിലാരയെ പോലെ ഇതും ഈ വനത്തിലെ കാവൽക്കാരിൽ ഒരാളാണ്…കാവൽക്കാരൻ ഒരാളെ ആക്രമിച്ചാൽ അത് അവന്റെ ധർമ്മമാണ്….അവൻ ചെയ്യേണ്ടുന്ന കടമ….. അതുകൊണ്ടുതന്നെ  അതിനെ ഈ അവസ്ഥയിൽ ഇട്ടിട്ടു പോകാൻ കഴിയില്ല…. ”

ഒട്ടും ഒച്ചയില്ലാതെ തന്നെ അവളുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ അവളെ മാറ്റിനിർത്തി മൃഗത്തിനു നേർക്ക്  നടന്നു.

“അല്ലെങ്കിലും എന്നോട് ഉള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ഇഷ്ടം ഈ കാട്ടുമൃഗങ്ങളോട് ആണല്ലോ…. ”

അവൾ അവനെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി പിറുപിറുത്തു.

എന്നാൽ അവൻ അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ മുട്ടുമടക്കി മൃഗത്തിന്റെ ശരീരത്തിന് അടിയിലേക്ക്,മരക്കമ്പിനോട്