മാന്ത്രികലോകം 1 [Cyril] 2319

അതിന്റെ കാല്‍ നോക്കിയപ്പോൾ എനിക്ക് അതിശയം തോന്നി… പക്ഷിയുടെ കാലുകള്‍ക്ക്‌ പകരം ചെന്നായയുടെ കാലുകൾ പോലെയായിരുന്നു.

അതിന്റെ വലതു കാല്‍ ചെന്നായയുടെ മുന്‍പിലത്തെ കാലുകൾ പോലെയായിരുന്നു — അതിൽ അഞ്ച് വിരലുകളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നു.

അതിന്റെ ഇടതു കാൽ ചെന്നായയുടെ പിന്‍ ഭാഗത്തുള്ള കാലിനെ പോലെ ആയിരുന്നു — അതിൽ നാല്‌ വിരലുകള്‍ മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

അതിന്റെ കഴുത്തും, മുഖവും പിന്നെ അതിന്റെ നീളമുള്ള വാലും വ്യാളിയുടെത് പോലെയായിരുന്നു.

മുമ്പ്‌ ദൈവങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ വ്യാളി വര്‍ഗ്ഗം നശിച്ചു പോയി എന്നാണ് ഞങ്ങൾ പഠിച്ചത്.

പെട്ടന്ന് ഒരു ബാലികയുടെ ശബ്ദം എന്റെ മനസ്സിൽ കേട്ടതും ഞെട്ടി തെറിച്ച് ഞാൻ എന്റെ നെഞ്ചില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ആ ജീവിയെ നോക്കി.

എന്റെ നെഞ്ചില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് എന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്ന ആ ജീവി തന്നെയാണ് എന്നോട് സംസാരിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

‘നിന്റെ സമ്മതം ഇല്ലാതെ നമ്മുടെ മനസ്സ് തമ്മിലുള്ള ബന്ധനം സൃഷ്ടിച്ചതിന് ഞാൻ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. എന്റെ വര്‍ഗ്ഗം അത്ര നിസ്സാരമായി ആത്മബന്ധനം ആരോടും സൃഷ്ടിക്കില്ല — കൂടാതെ ആ വ്യക്തിയുടെ അനുവാദം ഇല്ലാതെ ഞങ്ങൾ ബന്ധനം സൃഷ്ടിക്കാറില്ല.

പക്ഷേ നിന്റെ അനുവാദം ഇല്ലാതെ ഞാൻ ആ തെറ്റിനെ ചെയ്തു. ഇനി എന്റെ മരണത്തിന് മാത്രമേ ഈ ബന്ധനത്തെ നിഷ്‌ഫലമാക്കാൻ സാധിക്കു. പക്ഷേ എന്റെ വംശത്തിന്റെ അവസാനത്തെ കണ്ണിയായ ഞാൻ മരണത്തെ സ്വീകരിക്കണമെന്ന് നി കരുതുന്നുവെങ്കില്‍ ഞാൻ അതിന് ഒരുക്കമാണ്.’

ആ ജീവി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി. ഒരിക്കലും ഞാൻ കാരണം ആരും മരിക്കാൻ പാടില്ല.

“നിന്റെ മരണം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല….. പക്ഷേ ആരാണ് നീ..? ഇങ്ങനെ ഒരു ആത്മബന്ധനം സൃഷ്ടിക്കാന്‍ കാരണം എന്ത്…?”

എന്റെ സ്വരത്തില്‍ ആശങ്കയും ആകാംഷയൂം കലര്‍ന്നിരുന്നു.

ആ പക്ഷിയെ പോലെ എനിക്കും അതിന്റെ മനസ്സിൽ സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയുമോ…? ഞാൻ ആശിച്ചു.

മനസ്സ് കൊണ്ട് സംസാരിക്കുക എന്നത് ചില മാന്ത്രികർക്ക് മാത്രം കഴിയുന്ന ഒരു അപൂര്‍വ സിദ്ധിയാണ്.

‘ഞാൻ ക്ഷണകാന്തി പക്ഷി — മിന്നല്‍പക്ഷി എന്നും അറിയപ്പെടും. ഇപ്പോൾ ഞാനാണ് എന്റെ വംശത്തിന്റെ അവസാനത്തെ കണ്ണി. എന്റെ വര്‍ഗ്ഗത്തിന് ഏതൊരു അസുഖവും ഏല്‍ക്കില്ല — സ്വാഭാവിക മരണവും ഞങ്ങള്‍ക്കില്ല. ഞങ്ങളുടെ രക്തത്തിന് ഉയർന്ന തരത്തിലുള്ള രോഗശാന്തി ഗുണങ്ങളും ഉണ്ട്.’ ആ പക്ഷി പിന്നെയും എന്റെ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്റെ മനസ്സിൽ സംസാരിക്കാന്‍ മാത്രമേ നിനക്ക് കഴിയുകയുള്ളൊ…?”