നന്ദന 4 [ Rivana ] 113

“ ഹേയ് നന്ദ കരയല്ലേ എനിക്കും നല്ല വിഷമം ഉണ്ട് നിന്നെ പിരിഞ്ഞ്‌ പോകുന്നതിൽ, എനിക്കോ നിനക്കോ അതിന് ഒന്നും ചെയ്യാൻ ആവില്ലല്ലോ. എന്തായാലും ഞാൻ ഇപ്പൊ അല്ലല്ലോ പോകുന്നത് എക്സാം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഒരു ഏപ്രിൽ മെയ്യിൽ ഒക്കെയല്ലേ പോകു. ഇനിയും രണ്ട് മൂന്ന് മാസം ഉണ്ടാവല്ലോ നിന്റെ കൂടെ “ എന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് കണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.

“ എന്നാലും നീ പോവാന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോ എനിക്ക്സഹിക്കാനായില്ല അതാ “ ഞാൻ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ടവളോട് പറഞ്ഞു.

അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതോട് കൂടെ എനിക്ക് പഴയത് പോലെ സന്തോഷത്തോടെ നടക്കാൻ പറ്റാതെയായി. എന്തോ എന്നിൽ നിന്നും അടർന്ന് ഇല്ലാതെ ആകുന്ന പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയത്.

എന്നിരുന്നാലും ഞാൻ ഇതൊന്നും പുറത്തേക്ക് പ്രകടിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. അവളോട് ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ഇടപഴകാൻ ശ്രമിച്ചു.

ഞാൻ ഇതെല്ലാം അച്ഛനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. അന്ന് ഞാൻ അച്ഛനെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു. അവൾ പോകുന്നതിൽ എനിക്ക് അത്രയും വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു.

പക്ഷെ അച്ഛൻ എന്നോട് പറഞ്ഞ ചില വാക്കുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ മുന്നോട്ട് ഉള്ള ജീവിതത്തിന് ഉപകരം ആയേക്കാവുന്ന വാക്കുകളും സത്യങ്ങളും.

“ നന്ദൂട്ടി അച്ഛൻ മോൾക്ക് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു തരാം അതെപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഉണ്ടേൽ നമ്മുടെ യാഥാർഥ്യങ്ങളെ മനസിലാക്കിയെടുക്കാൻ സാധിക്കും അത് പോലെ ഈ വിഷമങ്ങൾ മാറ്റി നിർത്താനും അതിൽ നിന്നും കര കയറാനും സാധിക്കും.

ഞാൻ പറഞ്ഞു വരുന്നത് എന്തെന്ന് വച്ചാൽ,
ഒരിക്കെ നമ്മൾ ജീവനോളം സ്നേഹിച്ചവരും ഇഷ്ട്ടപെട്ടവരും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും പല ഇടങ്ങളിലേക്കും പോകേണ്ടതായി വരും. അത് ആര് എന്ത് എങ്ങനെ എപ്പോ എന്നൊന്നുമില്ല ദൈവം നിശ്ചയിക്കുന്ന സമയത്ത് അവർ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും പോയിട്ടുണ്ടാകും. പക്ഷെ അവർ പോയതും ആലോചിച്ചു നമ്മൾ അവരെ തന്നെ ഓർത്ത് ജീവിച്ചാൽ നമ്മുടെ മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതം മുമ്പുള്ളത് പോലെ സന്തോഷത്തോടെയോ സമാധാനത്തോടെയോ കൊണ്ട് പോകാൻ സാധിക്കില്ല.