താമര മോതിരം – ഭാഗം -16- ഡ്രാഗൺ 388

രണ്ടും കൽപ്പിച്ച  മനസിനെ കല്ലാക്കി കണ്ണൻ കവിനുള്ളിലേക്കു പ്രവേശിച്ചു,

നേരെ ചുറ്റും നോക്കാതെ മുന്നോട്ടേക്കു നടന്നു

ചുറ്റും ഇരുട്ടു വ്യാപിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു – താഴെ ഉള്ള വെളുത്ത പഞ്ചാരമണലിൽ തട്ടി വരുന്ന അസ്തമായ സൂര്യന്റെ ചുവന്ന പ്രകാശം ആ മണലിനെ ആളി കത്തുന്ന അഗ്നിയുടെ നിറത്തിലേക്കു മാറ്റിയിരുന്നു,

അതിമനോഹരമായിരുന്നു ആ കാഴച – അതും നോക്കി മുന്നോട്ടേക്കു നടന്ന കണ്ണൻ പൊടുന്നനെ തനിക്കു പിന്നിൽ വലിയൊരു ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് കണ്ണന്റെ ഹൃദയം നിന്ന് പോയിരുന്നു – അത്രയ്ക്ക് പേടി പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം ആണ് കേട്ടത്.

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാ കണ്ണൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മരത്തിലെ ഉണങ്ങിയ ഒരു മരക്കൊമ്പ് താഴെവീണു കിടക്കുന്നതു ആണ് കണ്ടത്.

ആ കൊമ്പു വീണ ശബ്ദം ആണ് അവൻ കേട്ട് പേടിച്ചത്

തന്റെ പേടിയെ ഓർത്തു കണ്ണനു ലജ്ജ തോന്നിയെങ്കിലും – അവിടെ ആരും ഇല്ലാതിരുന്നതു അവനെ ആശ്വാസമായി –

സഞ്ജുവോ ദേവുവോ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അവനെ കളിയാക്കിയേനെ എന്നാലോചിയ്ച്ചു അവൻ മുന്നോട്ടേക്കു നടന്നു.

താഴെ വീണു കിടക്കുന്ന മര കൊമ്പു ഇലകൾ ഉണങ്ങി ഇരുന്നു എങ്കിലും –

അടർന്നു വീണ ഭാഗത്തിൽ നിന്നും ഒരു മരക്കറ ഒളിച്ചു മണലിലേക്കു ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി കൂടെ അടർന്നു വീണ് മരത്തിലെ ഭാഗത്തിൽ നിന്നും.

അതിനർത്ഥം ആ മരക്കൊമ്പ് ഉണങ്ങി വീണതല്ല എന്ന് തന്നെ ആണ് അതിന്റെ ഉത്തരം എന്നപോലെ മരത്തിൽ കൊമ്പു അടർന്നു വീണ കൊമ്പിന്റെ ഭാഗത്തു ചോര ചുവപ്പു കണ്ണും രക്ത നിറഞ്ഞ വായിലെ ചുവന്ന നാക്കും –

കത്തിയേക്കാൾ മൂർച്ചയുള്ള നഖങ്ങളും ഉള്ള ഒരു വലിയ പക്ഷി ,

കറുകറുത്ത തൂവൽ ശരീരം മുഴുവനും നിറഞ്ഞിരുന്ന ആ പക്ഷി – തന്റെ ചോര കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കുകയും തുറക്കുകയും കൂടെ ചോര പുരണ്ട നാവു വെളിയിലേക്കു ഇട്ടു –

തല ഒരു വശത്തേക്ക് ചരിച്ചു കണ്ണനെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ആ കൊമ്പിൽ –