താമര മോതിരം – ഭാഗം -16- ഡ്രാഗൺ 388

താഴ്വരയിലെ അമ്പലത്തിൽ സന്ധ്യ പൂജകൾ നടക്കുകയാണ് – പൂജാരി സ്വയംഭൂ ആയ ആ ശങ്കര വിഗ്രഹത്തിൽ തടാകത്തിൽ നിന്നും ശേഖരിച്ച താമര മൊട്ടുകൾ കൊണ്ട് അർച്ചന നടത്തുകയാണ് ,

കൂടെ പുറത്തു ആ വൃദ്ധനും ഉണ്ട് , ഇന്ന് അയാൾ ആണ് അമ്പലത്തിനുള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മുഴുവൻ ചപ്പു ചവറുകളും തൂത്തു വൃത്തിയാക്കി , മുഴുവൻ തുടച്ചു കഴുകി ഇട്ടതും പൂജയ്ക്കു ആവിശ്യമായ പൂക്കൾ പറിച്ചതും മുഴുവൻ ,

പൂജാരി ആവിശ്യപെടാതെ തന്നെ ചെയ്യുകയായിരുന്നു , ഗുരു എല്ലാം നോക്കി കൊണ്ട് അവിടെ ഒരു വശത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

ഗുരു ധ്യാനത്തിൽ ഉണർന്നു വീണ്ടും കൂടെ വന്നതിൽ എല്ലാ ആശ്രമ വാസികളും അതിയായി സന്തോഷിച്ചു , രാത്രി മുഴുവൻ ഒരു വിധത്തിലുള്ള എല്ലാ ആളുകളും ഗുരുവിനൊപ്പം ആല്മരച്ചുവട്ടിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു

തങ്ങൾക്കു ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേ ഒരു ആശ്വാസം ഗുരു ആണ് , അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ആണ് , ധ്യാന അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ എല്ലാപേരും ആ ആശ്രമ വാസികൾ എല്ലാപേരും അതിയായി വിഷമിച്ചിരുന്നു.

അതിനു ശേഷം ഗുരു തന്നെ എല്ലാപേരോടും പറഞ്ഞു – ആരും തന്നെ അമ്പലത്തിന്റെ പരിസരത്തു പോകാനോ , ഉള്ളിൽ കയറാൻ ശ്രമിക്കാനോ പാടില്ല – അകത്തു അവർ കൊണ്ട് പോയ വിഗ്രഹത്തിനു പകരം പുതിയത് ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്

അത് പുറത്തു അറിയാൻ പാടില്ല എന്നുമാത്രമല്ല – പണി കഴിയും വരെ ആരും കാണാൻ പാടില്ല എന്ന് എല്ലാപേരോടും പറഞ്ഞു

ഗുരു പറയുന്നത് അനുസരിക്കാൻ മതിയായ ഒരു കാരണം അവർക്കു വേണ്ടായിരുന്നു ,

എന്നിട്ടു വിഗ്രഹത്തിന്റെ നിർമ്മാതാവ് എന്ന രീതിയിൽ ആ വൃദ്ധനെ പരിചയപെടുത്തി

ആ വൃദ്ധനെ അവിടെ ചിലർക്കെങ്കിലും അറിയാമായിരുന്നു – പക്ഷെ ഇപ്പോഴുണ്ടായ മാറ്റം കൊണ്ട് ആർക്കും അയാളെ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചില്ല എന്നതാണ് സത്യം