താമര മോതിരം – ഭാഗം -16- ഡ്രാഗൺ 388

സ്വര്ണനിറത്തിൽ അവിടെയാകെ പ്രഭാപൂരിതമാക്കി കൊണ്ട് ആ വെളിച്ചം കൂടുതൽ തീഷ്ണമായി കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു – ശരീരം മനസിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എന്നോണം യാന്ത്രികമായി മുന്നോട്ടേക്കു വലിക്കുന്നു

അവൻ ആ വെളിച്ചം കണ്ടു മുന്നോട്ടേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി –

മുന്നിൽ കുളമാണെന്നോ – ചുറ്റും ഇരുട്ടാണെന്നു നോക്കാതെ മുന്നോട്ടേക്കു മാത്രം നടക്കുന്നു അവൻ

ആ ദിവ്യമായ സ്വർണ വെളിച്ചം അകന്നകന്നു പോകും പോലെ തോന്നി അവനു-

അത് എന്തായാലും അതിനെ അടയണം എന്നൊരു വാശി അവനിൽ ഉടലെടുക്കുന്നു

കൂടുതൽ കരുത്തോടെ മുന്നിലേക്കാഞ്ഞു പൊയ്ക്കൊണ്ടേ ഇരുന്നു അവൻ

ആ വെളിച്ചത്തിന്റെ പ്രഭ ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് ഇല്ലാതായി – അവിടെ കൂരിരുട്ടു നിറയുന്നു

സ്വബോധം വരുമ്പോൾ അവൻ ആ കുളത്തിന്റെ ഒത്ത നടുവിൽ ജലത്തിന്റെ പുറത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

നിമിഷനേരം കൊണ്ട് തന്നെ എന്തോ ഒന്ന് ജലത്തിന്റെ അടിയിൽ നിന്നും ശക്തമായി താഴേക്കു അവന്റെ കാലിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു.

അതെ സമയം തന്നെ ജലത്തിൽ മുങ്ങി താഴ്ന്നു പോയി അവൻ – ഒന്ന് ശ്വാസം എടുക്കാൻ പോലും സാധിക്കും മുന്നേ ജലത്തിന്റെ അടിയിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോകാൻ തുടങ്ങി അവൻ.

മൂക്കിലും വായിലും ജലം കയറി – ബോധം നഷ്ടമാകുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു.

എന്നാൽ ആ അവസാന നിമിഷത്തിലും രക്ഷപെടാനായി ഒരു അമാനുഷികമായ ശക്തിയിൽ കുതറി നോക്കി അവൻ

എന്നാൽ അവൻ പ്രയോഗിക്കുന്ന ശക്തിക്കു എതിരായി അതിലും ശക്തമായി അവനെ താഴേക്കു വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ജലത്തിന്റെ ശക്തി.

ബോധം പോകുന്നതിനു മുൻപ് അവൻ കണ്ട അവസാന കാഴ്ച – ചുറ്റും കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള ഇരുട്ട് കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ ഒരു വഴിയിലൂടെ താൻ അതി വേഗത്തിൽ നീങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

തനിക്കു പ്രതിരോധിക്കാനുള്ള സമയം കിട്ടുന്നില്ല – അത്രയ്ക്ക് വേഗത്തിൽ ആണ് സഞ്ചാരം.

അപ്പൊഴെക്കും നേരത്തെ കണ്ട ആ വെളിച്ചം അതി ശക്തമായി കണ്ണിൽ തന്നെ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി – കണ്ണ് വെളിച്ചം അടിച്ചു മിഞ്ചി പോകുന്ന അവസ്ഥയിൽ അതി ശക്തമായ പ്രകാശം – ആ പ്രകാശ ധാര ഹാൻ പോകുന്ന വഴിയേ കൂടുതൽ പ്രകാശഭരിതമാക്കി