താമര മോതിരം – ഭാഗം -16- ഡ്രാഗൺ 388

അപ്പോഴേക്കും പൂജകൾ കഴിഞ്ഞു ഉപദേവതകൾക്കൊക്കെ പൂജയും കഴിഞ്ഞു അമ്പലം അടക്കാനുള്ള സമയത്തേക്ക് അടുത്തിരുന്നു,പൂജാരി ഗുരുവിന്റെ അനുവാദത്തോടു കൂടി ശ്രീകോവിൽ പൂട്ടി – അതിനു മുന്നേ സാധാരണ പോലെ കെടാവിളക്ക് ഒഴികെ ശ്രീകോവിലിലും പുറത്തുമുള്ള വിളക്കുകൾ കെടുത്തി ശ്രീകോവിൽ അടച്ചു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി

അമ്പലത്തിന്റെ മുൻ വശത്തുള്ള തിടപ്പള്ളിയിൽ ഇരുന്നു.

ശ്രീകോവിൽ അടച്ചു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ സാധാരണ പോലെ അമ്പലത്തിൽ പൂജാരി കെടുത്തിയ വിളിയ്ക്കുകൾ തനിയെ കത്തിയില്ല .

കെടാവിളക്കിലെ തിരി താഴ്ന്നു കെടും എന്ന നിലയിലേക്ക് തിരി എണ്ണയിലേക്ക് മുങ്ങി പോകുന്നു .

വിഗ്രഹത്തില് പൂജ വേളയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന തീഷ്ണമായ പ്രകാശം കുറഞ്ഞു ഏതാണ്ട് ഇല്ലാതായി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു

പച്ച നിറത്തിൽ തിളങ്ങിയിരുന്ന ആ വിഗ്രഹം ഒരു ഇരുണ്ട കറുത്ത പാറ യുടെ സാമ്യം തോന്നിക്കുന്ന വിധത്തിലേക്ക് ആയി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

അതെ സമയം തിടപ്പള്ളിയിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കവെ ദേഹാസ്വാസ്ത്യം അനുഭവപെട്ടു ആ വൃദ്ധന് തെഴെക്കു ഇരുന്നു

ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെയും മറ്റും അനുഭവപെട്ടു അയാൾക്ക്

പൂജാരി അയാളെ തറയിലേക്ക് കിടത്തി – ഗുരു അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന കിണ്ടിയിൽ നിന്നും ജലം വൃദ്ധന്റെ മുഖത്തേക്ക് തളിച്ച ശേഷം കുറച്ചു ജലം അയാൾക്ക് കുടിക്കനായി വായിലേക്ക് ഒഴിച്ച് കൊടുത്തു.

കുറച്ചു നേരം കണ്ണടച്ച് കിടന്നു എങ്കിലും അവർ വിളിക്കുന്നതിനൊക്കെ അയാൾ മറുപടി കൊടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു – കുറച്ചു സമയം കൊണ്ട് അയാൾ നേരെ ആയി എങ്കിലും
ഗുരു പറഞ്ഞിട്ടു വിശ്രമിക്കാനായി അമ്പലത്തിനോട് ചേർന്നുള്ള മുറിയിലേക്ക് പോയി.

വിഗ്രഹ നിർമാണത്തിനാണ് വന്നതെന്ന് മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി കൂടിയാണ് ആശ്രമത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു മാറിയുള്ള അമ്പലത്തിന്റെ തിടപ്പള്ളിയിടു ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ ആ വൃദ്ധന് കിടക്കനായി സൗകര്യം ചെയ്തത് പൂജാരി അതും ഗുരുവിന്റെ സമ്മതത്തോടുകൂടി.

അതിന്റെ അടുത്തുള്ള മുറിയിൽ തന്നെയാണ് പൂജാരിയും വസിക്കുന്നത്.

തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയ വൃദ്ധൻ വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീണു –

അയാളുടെ ഉപബോധ മനസ്സിൽ തനിക്കു ഏറ്റവും വേണ്ടപ്പെട്ട ആർക്കോ ആപത്തു സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നു എന്നൊരു പേടി ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആ ഉറക്കത്തിലും ശങ്കരനോട് അയാൾ പ്രാര്ഥിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
തന്റെ കൊച്ചു മകളെ കാത്തോളണേ ശങ്കരാ ……………………

***************************************