കൃഷ്ണപുരം ദേശം 8[Nelson?] 937

അതു കേട്ടത്തും തെക്കേട്ടത്തുക്കാർ അച്യുതന്റെ കളിയാക്കി ചിരിച്ചു……… അചുതന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ടു ചുവന്നു………

അച്ചുതൻ: “രാമനാഥാ……… ഇത് നിന്റെ അവസാന ചിരിയാണ്……… ഇന്ന് നീ ഇവിടെന്ന് കരഞ്ഞിട്ടേ പോവൂ……..”

രാമനാഥൻ: ” സന്തോഷം……… ഞാൻ അവസാനം കരഞ്ഞത് ജനിച്ച സമയത്തായിരുന്നു എന്ന അമ്മ പറഞ്ഞേ…….. ഇനിയിപ്പോൾ കരയാന്നുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടിയല്ലോ…….. അല്ലേ അച്ചച്ചാ……..”

മാധവൻ: “മണ്ടത്തരം പറയാതെ രാമാ…….. നീ അവസാനം കരഞ്ഞത് നിന്നെ സ്കൂളിൽ ചേർത്തപ്പോഴാ………”

രാമനാഥൻ: ” ഓഹ് ഐ സീ……… അപ്പോഴാണല്ലേ…. അപ്പോ അച്ചുതൻ സാറെ നേരത്തെ പറഞ്ഞതിൽ ഒരു തിരുത്തുണ്ട്……….”

അച്ചുതൻ: “നീ ഒന്നു എന്റെ പിറക്കിലേക്ക് നോക്ക്…… എന്നിട്ടും തമാശ പറയാൻ തോന്നുന്നുണ്ടോ……..”

രാമനാഥൻ തല ചെരിച്ച് അച്ചുതന്റെ പിറക്കിലേക്ക് നോക്കി……… തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന തമിഴന്മാരെ ആണ് രാമനാഥൻ കണ്ടെത്ത്……….

രാമനാഥൻ: “ഓ ഇവരായിരുന്നോ……… ഞാൻ അറിഞ്ഞു അങ്ങ് തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നും ഇറക്കുമതി ചെയ്ത കാര്യം………”

അച്ചുതൻ: “ഒന്നും രണ്ടുമല്ല…… പതിമൂന്നെണ്ണമുണ്ട്…….. ഒന്നു എണ്ണി നോക്ക്……..”

രാമനാഥൻ: “എന്തിന്……… വെറുതെ സമയം കളയാൻ………”

അച്ചുതൻ: “പേടി തോന്നുനുണ്ടോ നിനക്ക്…….. ഇവറ്റകളെ കണ്ടിട്ട്…. നീ ഒറ്റയ്ക്കാണ്………”

രാമനാഥൻ: ” എന്റെ മുഖവും പ്രവൃത്തിയും കണ്ടിട്ട് അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നിയോ……… കഷ്ടം………”

രാമനാഥൻ ഒന്നു നിർത്തി അച്ചുതനെ നോക്കി……..