വൈഷ്ണവം 9 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 365

രാത്രി വരെ എഴുത്ത് നീണ്ടു. കണ്ണന്‍ ബെഡിലിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവന്‍റെ മുഖത്ത് പതിവിലും സന്തോഷം കാണാനുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്‍റെ കാരണം ചിന്നുവിനെ അറിയിക്കാന്‍ അവന്‍റെ മനസ് വെമ്പല്‍കൊണ്ടു….

ചിന്നു…. കണ്ണന്‍ അടുത്ത് മേശയ്ക്ക് മുന്നില്‍ ഇരുന്നെഴുതുന്ന ചിന്നുവിനെ വിളിച്ചു….

ആദ്യ വിളിയില്‍ മറുപടിയൊന്നും കിട്ടിയില്ല…. അവന്‍ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചാടിയിറങ്ങി ചെന്ന് വീണ്ടും വിളിച്ചു….

ചിന്നു…..

എന്താ കണ്ണേട്ടാ…. എഴുതി തീരത്താതിന്‍റെ ദേഷ്യം കലര്‍ത്തി തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ തന്നെ അവള്‍ മറുപടിയായി ചോദിച്ചു….

നീയിങ് നോക്ക് എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്….

നോക്കാനും കൊഞ്ചാനും ഒന്നും നേരമില്ല…. ഒരുപാട് എഴുതാനുണ്ട് കണ്ണേട്ടാ….

ഇത് കേട്ടിട്ട് എഴുതിയ മതി…. ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അവന്‍ അവളുടെ മുന്നിലേക്ക് നിങ്ങി നിന്ന് അവള്‍ എഴുതിയിരുന്ന പേന പിടിച്ചെടുത്തു.

ആ പ്രവൃത്തി ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത രീതിയില്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ദേഷ്യം അലയടിച്ചു…. അവളുടെ മനസ് മടമ്പിളിയിലെ മനോരോഗിയെപോലെയായി. പേന വലിച്ച് കൊണ്ടുപോയ കണ്ണനെ അവള്‍ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി….

കണ്ണേട്ടാ ആ പേന ഇങ്ങ് താ….. ചിന്നു കൈനീട്ടി ചോദിച്ചു…

ഞാന്‍ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ട് മതി എഴുത്ത്…. കണ്ണനും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല….

അതും കെട്ടതോടെ അവളുടെ ക്ഷമ നശിച്ചു. അവള്‍ കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പില്‍ അവന്‍റെ കൈയില്‍ കയറി ശക്തിയില്‍ ഒരു കടിയങ്ങ് വെച്ച് കൊടുത്തു….

വേദനകൊണ്ട് കണ്ണന്‍ നീറി പുളഞ്ഞു…. എങ്ങിനെയോ അവളുടെ വായയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് അവന്‍ കൈ വലിച്ച് മാറ്റി….

അവന്‍ ആ കൈയിലേക്ക് നോക്കി…. അവളുടെ ആഴത്തിലുള്ള പത്ത് പല്ലിന്‍റെ പാടുകള്‍… അതിന് ചുറ്റും ചുവന്നിരിക്കുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് ചോര പൊടിഞ്ഞിട്ടില്ല… പക്ഷേ കുറച്ചുടെ നിന്നിരുന്നേല്‍ ചിലപ്പോ ചോര വന്നേന്നെ….. അവന്‍റെ മുഖത്ത് സന്തോഷമെല്ലം നഷ്ടമായി. അവന്‍ തന്‍റെ കൈയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു….

എന്നോട് കളിച്ച ഇങ്ങനെയിരിക്കും…. സമയമില്ലാത്ത നേരത്താ ഒരു കിന്നാരം…. ചിന്നു ദേഷ്യം ശമിച്ച പോലെ പറഞ്ഞു….

അതുകുടെ കേട്ടതോടെ കണ്ണന് അവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. ഇനിയും നിന്നാല്‍ ചിലപ്പോ വേദനയിലും ദേഷ്യത്തിലും അവന്‍ അവളെ വല്ലതും ചെയ്തുപോവും…. അവന്‍ വേഗത്തില്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നു പോയി….

എന്‍റെ പേന തന്നിട്ട് പോ…. ചിന്നു പിറകില്‍ നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു….

ന്നാ…. കൊണ്ടു പോയി പുഴുങ്ങി തിന്ന്….. കണ്ണന്‍ കയ്യിലിരുന്ന പേന മേശയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. അവള്‍ക്ക് മുഖം നല്‍കാതെ വേഗത്തില്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നകന്നു….

ചിന്നു അപ്പോഴെക്കും പേനയെടുത്ത് എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു… തന്‍ ചെയ്ത പ്രവൃത്തിയുടെ വ്യാപ്തി അവള്‍ക്ക് അപ്പോഴും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല….