താമര മോതിരം 11 [Dragon] 469

കണ്ണൻ നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചുറ്റും നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു –
തിരുമുൽപ്പാട് കണ്ണനെ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
കുളത്തിന്റെ കരയിൽ എത്തിയ ജാനകി ആ വിളക്കുകൾ ആ വെള്ളത്തിൽ കഴുകി എടുത്തു – പിന്നെ തിരികെ നടന്നു
തിരുമുൽപ്പാട്- ആ കുളത്തിന്റെ പടവിൽ നിന്ന് ആ കുളമാകെ വീക്ഷിച്ചു
ഉപയോഗിക്കാത്തത് കൊണ്ട് അവിടത്തെ മരങ്ങളിലെ ഇലകളും മറ്റും വീണു ജലം പുറത്തു കാണുവാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം ആയിരുന്നു
എന്നാൽ കാണുന്ന ഭാഗത്തെ ജലം നല്ല തെളിമ ഉള്ളതും അടിയിൽ വെള്ളനിറത്തിലുള്ള മണൽ നിറഞ്ഞതും ആയിരുന്നു
ആ പ്രതേശം മുഴുവൻ അങ്ങനെ ആണ് വെള്ളനിറത്തിലുള്ള പഞ്ചാര മണൽ നിറഞ്ഞതു ആണ് – പെട്ടെന്ന് നോക്കിയാൽ മഞ്ഞുമലയിലെ കാട് എന്നെ തോന്നുകയുള്ളൂ –
അത്രയ്ക്ക് വെള്ളനിറത്തിലുള്ള മണൽ ആണ് അവിടം മുഴുവൻ
ആ പ്രതേശം കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയാൽ ആ മണൽ മാറി സാധാരണ മണ്ണായി മാറും –
എത്ര മഴ പെയ്താലും ആ മണൽ ഒലിച്ചു പുറത്തേക്കു ഇറകുകയും ചെയ്യില്ലാരുന്നു.
ജാനകിയെ വിളിച്ചു തിരുമുൽപ്പാട് പറഞ്ഞു – ജാനകി വിളക്കു കത്തിയ്ക്കാൻ വരട്ടെ –
ഇപ്പോൾ നമുക്കി കുളം ഒന്നു വൃത്തിയാക്കിയാലോ
ഒന്നും കാണാതെ തിരുമുൽപ്പാട് പറയില്ലന്നു അറിയാവുന്ന ജാനകി പറഞ്ഞു – അങ്ങനെ ആകട്ടെ ഗുരോ
ജാനകി പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ചു സഞ്ജുവും കണ്ണനും വീട്ടിൽ പോയി – വലിയ തോട്ടിയും കയറും , വലകളും മറ്റും കൊണ്ട് വന് കരയിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ കുളത്തിലുള്ള ഇലകളും പായലും മറ്റും തോട്ടിയിൽ കെട്ടിയ വല ഉപയോഗിച്ച് കരയിലേക്ക് വലിച്ചു ഇടുവാൻ തുടങ്ങി –
ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് കുളത്തിൽ എല്ലാ ചവറുകളും കരയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു മൂന്നു പേരും കൂടി
തിരുമുൽപ്പാട്- അവരോടു ഇപ്പൊ കുളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ കരയിൽ നിന്നാണ് അവർ എല്ലാം ചെയ്തത്.
കരയിൽ കൂട്ടിയിട്ട ചവറുകൾ എല്ലാം കൊണ്ട് ഒരു വശത്തേക്ക് മാറ്റി ഇട്ടു സഞ്ജുവും കണ്ണനും
ആ സമയം ജാനകിയും ഗുരുവും എന്തോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
അവർ തിരികെ വന്നപ്പോൾ ജാനകി പറഞ്ഞു – കണ്ണാ ഇന്ന് വൈകുന്നേരം നമുക്കിവിടെ ഒരു പൂജ നടത്തണം. പണ്ടത്തെ പോലെ
നീ അതിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ ചെയ്യണം – പിന്നെ ആ ഗോപുരവും അകവും ഈ ജലം ഉപയോഗിച്ച് നീ തന്നെ വൃത്തിയാക്കണം
കണ്ണൻ വാങ്ങേണ്ട സാധനകളുടെ ഏകദേശ രൂപം സഞ്ജുവിന് കൊടുത്തു – പിന്നെ ഒരു തൊട്ടി എടുത്തു കുളത്തിലെത്തി – ജലം ശേഖരിക്കാൻ തുടങ്ങി
പേടിയോടെ ആണ് കണ്ണൻ കുളത്തിലേക്ക് നോക്കിയതും വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിയതും.
ഒരു പടവിൽ തന്നെ നിന്ന് കൊണ്ട് കുനിഞ്ഞു വെള്ളമെടുക്കാൻ തുടങ്ങിയ കണ്ണൻ കണ്ടു ജലത്തിൽ ഒരു നിഴൽ – തനിക്കു മുന്നിൽ ജലത്തിന്റെ അടിയിൽ ഒരു നിഴൽ.
പേടിച്ചു പിന്നിലേക്ക് വീഴുവാൻ പോയ കണ്ണനെ തിരുമുൽപ്പാട് പിടിച്ചു – ശേഷം പറഞ്ഞു – ഞാൻ ആണ് മോനെ – എന്റെ നിഴൽ ആണ് നീ കണ്ടത് എന്ന്.
ആശ്വാസത്തോടെ കണ്ണൻ പെട്ടെന്ന് വെള്ളവും എടുത്തു പോയി .
തിരുമുൽപ്പാട് തിരിഞ്ഞു ജലത്തിലേക്കു നോക്കി അവിടെ അപ്പോഴും ആ നിഴൽ തങ്ങി നിന്നിരുന്നു .