താമര മോതിരം 11 [Dragon] 469

ആ തടാകം നിറയെ തനിക്കു കുളത്തിൽ നിന്നും കിട്ടിയിരുന്ന വിധമുള്ള താമരപ്പൂ മൊട്ടുകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു – തടാകത്തിന്റെ അടിത്തട്ട് നേരിൽ കാണുന്ന വിധം തെളിഞ്ഞ ജലമാണ് ആ തടാകത്തിൽ.
അടിത്തട്ട് മുഴുവൻ നല്ല വലിയ ഉരുണ്ട കല്ലുകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു – ചെളിയുടെ അംശം പോലും ആ തടാകത്തിന്റെ കരയിലോ അടിത്തട്ടിലോ കണ്ണന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അടിത്തട്ടിൽ ഉള്ള കല്ലുകളിൽ സൂര്യന്റെ പ്രകാശം അടിച്ചു വജ്രം പോലെ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നുണ്ടാരുന്നു –
ആ വെള്ളി വെളിച്ചം അടിച്ചു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന താമരമൊട്ടുകളിലെ ചുമപ്പുനിറത്തിൽ തട്ടി പ്രതിഫലിക്കുന്നത് ആ ജലത്തിന്റെ മുകൾ ഭാഗത്തെ മുഴുവൻ ചുമപ്പ് നിറം പരന്നു കിടക്കുന്നതുപോലെ തോന്നിച്ചു.
ആ അതി മനോഹരമായ കാഴ്ച കണ്ടുകൊണ്ടു സ്വയം മറന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ ആ തടാകത്തിന്റെ അങ്ങേ തലയ്ക്കൽ ഒരു അനക്കം ശ്രദ്ധിച്ചു കണ്ണൻ
ഒരു തൂവെള്ള നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രം അണിഞ്ഞ ഒരു സ്ത്രി രൂപം – കാഴ്ചയിൽ ഇരുപത്തിനോട് വയസു തോന്നിക്കുന്ന, വസ്ത്രം പോലെ തന്നെ ശരീരവും തൂവെള്ള നിറത്തിൽ തന്നെ വെണ്ണ തോൽക്കുന്ന നിറത്തോടെ കൂടി ഉള്ള ഒരു രൂപം ,
മുഖം കൃത്യമായി മനസിലാക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല – ചെറിയ മഞ്ഞിന്റെ കണങ്ങളും കോട മഞ്ഞും കൊണ്ട് കണ്ണന് ആ കാഴ്ച കൃത്യമായി കാണാൻ സാധിക്കുന്നില്ല.
ഒരു സ്ത്രി രൂപം അവിടെ ഉണ്ട് – ആ രൂപം പ്രത്യക്ഷപെട്ടതിനു ശേഷം കണ്ണൻറെ ശരീരത്തിൽ തണുപ്പും ചുറ്റും കോടമഞ്ഞും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
പണ്ട് കുളത്തിന്റെ കരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും തന്റെ മുറിയുടെ ഉള്ളിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും കണ്ണന് ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്ന അതെ അന്തരീഷം പ്രകടമാക്കാൻ തുടങ്ങി,
ദേവു തന്നിലേക്ക് വരുന്ന അവസരത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്നതു പോലെയുള്ള അന്തരീക്ഷം.
കണ്ണൻ ആ രൂപം കാണുന്ന ഇടത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി –
തന്റെ മുന്നിൽ ആ രൂപം മാത്രം തെളിഞ്ഞു കാണുന്നുണ്ടാരുന്നു കണ്ണൻ –
ആ തടാകത്തിന്റെ അങ്ങേ തലയ്ക്ക് നിൽക്കുകയായിരുന്ന ആ രൂപത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി കണ്ണൻ നടക്കുന്നത് തടാകത്തിനു കുറുകെ ആയിരുന്നു
കണ്ണൻ ജലത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി
അവൻ അറിയാതെ ഓരോ കാൽ വയ്പ്പും ഓരോ താമര മൊട്ടുകൾ താങ്ങുന്നുണ്ടാരുന്നു.
മൊട്ടുകളുടെ മുകളിൽ കാൽ വയ്ച്ചു മുന്നോട്ടേക്കു നടക്കുന്ന കണ്ണൻ –
കാലിൽ ജലത്തിന്റെ യാതൊരു കാര്യങ്ങളും പറ്റി പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല
കാരണം താമര മൊട്ടുകൾ ഇപ്പോഴും ജലഉപരിതലത്തിൽ നിന്നും അല്പം മുകളിലേക്ക് ആണ് നിൽക്കാറുള്ളത് ,,
അതുകൊണ്ടു തന്നെഇവിടെ കണ്ണൻ ജലത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു മുകളിൽ കൂടി ആണ് നടന്നു പോകുന്നത് –
എന്നാൽ കണ്ണന്റെ ഭാരം ഏറ്റിട്ടും ഒരു അല്പം പോലും ആ മൊട്ടുകൾ താഴ്ന്നു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഉപബോധ മനസ്സിൽ നടക്കുന്നത് പോലെ – രാത്രി ഉറക്കത്തിൽ എണിറ്റു നടക്കുന്നത് പോലെ കണ്ണൻ നടക്കുകയാണ് .
– തന്നെ ആകർഷിച്ച ,തന്നെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന , താൻ സ്നേഹിക്കുന്ന ആ രൂപത്തെ അറിയുവാൻ , കാണുവാൻ – അടുത്തടുത്ത് പോകുംതോറും അകന്നു കൊണ്ടിരുന്ന ആ രൂപം സാമ്യം ആകുമ്പോൾ തന്റെ മുന്നിലേക്ക് വരും എന്ന് തന്നോട് ഉറപ്പു പറഞ്ഞ തന്റെ ദേവു ……………
പേരിന്റെ സാമ്യം കൊണ്ട് മാത്രം ഒന്ന് മാറി ചിന്തിച്ചുവെങ്കിലും രണ്ടും വേറെ ആണ് എന്ന് അറിഞ്ഞ ആ മാത്രയിൽ തന്റെ ദേവുവിനെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിന്ന തന്റെ മനസിനെയും ശരീരത്തിനെയും ആയിരം ആവർത്തി കണ്ണീരുകൊണ്ട് കഴുകി വൃത്തിയാക്കി –
തന്റെ ദേവുവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന കണ്ണന്റെ മുന്നിലേക്ക് ദേവ് വന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിപോയി കണ്ണന്