താമര മോതിരം 11 [Dragon] 469

എല്ലാം കേട്ട് സഞ്ജു പറഞ്ഞു – അച്ഛൻ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന സ്ഥാപനത്തിലെ ഒരു ആളിനെ എനിക്കറിയാം -എന്റെ അച്ഛന്റെ മരണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഞാൻ പോയി കണ്ടതാണ് അയാളെ ,എന്നയാൾ ഒന്നും അറിയില്ല എന്നൊക്കെ എന്നോട് പറഞ്ഞതാണ് -അയാൾക്ക്‌ എന്താണ് പറയാൻ ഉള്ളത്നാളെ പൗർണമി ആണ് – ഇനി കൃത്യം രണ്ടു പൗർണമി കൂടി മാത്രം – താൻ തന്റെ ദേവുവിലെക്കു അടുക്കുകയാണ്-

ഏറെ നേരം കുളക്കരയിൽ ചിലവഴിച്ചു തിരുമുൽപ്പാട്- കൂടെ ആ കുളത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ നിന്നും ഒരു കല്ല് എടുത്തു കൊടുക്കുവാൻ കണ്ണനോട് പറഞ്ഞു –

മൂന്നു ദിവസത്തെ പഴക്കമുള്ള – പകുതിയിലേറെ ഏതോ മൃഗങ്ങൾ തിന്നുഉപേക്ഷിച്ച, എന്നാൽ മുഖം വികൃതമാകാത്ത ആ മുഖം അത് മനുവിന്റേത് ആയിരുന്നു.കാണിയപ്പനോടും കൂട്ടരോടും നടന്നു പോകുന്ന അതെ മനുവിന്റെ –

ഇനി ഗുരു എനിക്കുന്ന സമയം വരെ ഇങ്ങനെ തന്നെ- മുന്നോട്ടു പോകണമെന്നു അയാൾ നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു – കൂടാതെ ഗുരു എന്ത് പായുന്നുവോ അതുപോലെ ഇനി മുന്നോട്ടു പോകാനും.

ന കർമണാമനാരംഭന്നൈഷ്കർമ്യം പുരുഷോശ്നുതേ
ന ച സംന്യസനാദേവ സിദ്ധിം സമതിഗച്ഛതി
ന ഹി കശ്ചിത് ക്ഷണമപി ജാതു തിഷ്ഠത്യകർമകൃത്
കാര്യതേ ഹ്യവശഃ കർമ സർവഃ പ്രകൃതിജൈർഗുണൈ
കർമ്മം ചെയ്യാതിരുന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം ആരും കർമഫലങ്ങളിൽ നിന്നു മുക്തരാവുന്നില്ല. സന്യാസം കൊണ്ടു മാത്രം ഒരാൾ പൂർണത നേടുന്നില്ല.ഭൗതികപ്രകൃതിയുടെ ത്രിഗുണങ്ങളിൽ നിന്നുളവാകുന്ന വാസനകൾക്കനുസരിച്ച് ഓരോ മനുഷ്യനും കർമം ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതനാണ്‌.ആർക്കും ഒരൊറ്റനിമിഷം പോലും കർമത്തിൽ നിന്നൊഴിഞ്ഞു നിൽക്കാനാവില്ല

കഥ ഇഷ്ടമായാൽ ആ ലൈക് ബട്ടൺ ഒന്നമർത്തുക – കൂടെ ഒരു കമെന്റും
ഇനി ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ കാരണം ഒന്ന് കുറിച്ചാൽ മുന്നോട്ടുള്ള എഴുത്തിനു ഉപകാരമാകും
സ്വന്തം ഡ്രാഗൺ